Όταν είχε πρωτοέρθει στον ΠΑΟΚ ο Ραζβάν Λουτσέσκου, αμφισβητήθηκε έντονα. Τόσο πολύ που κάποιοι ζητούσαν την απόλυσή του από τον πρώτο μήνα! Εκείνη τη δύσκολη περίοδο ο μεγαλομέτοχος στήριξε τον προπονητή, ο οποίος οδήγησε τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του νταμπλ. Απέδειξε με την οξυδέρκειά του και την εργατικότητά του ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα.
Η στήλη είχε πάρει θέση την εποχή της μεγάλης αμφισβήτησης. Θεωρούσε ότι ο Λουτσέσκου μπορεί να γίνει «τεχνικός μακράς διαρκείας» σε ένα πρωτάθλημα που αλλάζει τους προπονητές σαν τα πουκάμισα.
Δεν δικαιώθηκε γιατί μεσολάβησαν εξωγενείς παράγοντες και ο Λουτσέσκου έφυγε προσωρινά από τον ΠΑΟΚ. Όταν επέστρεψε, κάποιοι είπαν ότι ποτέ δεν πετυχαίνει ένας προπονητής που γυρίζει στην ίδια ομάδα για δεύτερη φορά. Έπαιρναν ως παράδειγμα τον Γιάννη Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ. Στην περίπτωση του Ρουμάνου, ο οποίος έχει ευρωπαϊκές παραστάσεις λόγω του πατέρα του, αποδείχτηκε ότι μπορείς να φτιάχνεις διαχρονικά εξίσου καλό φαγητό με την ίδια δοκιμασμένη συνταγή.
Ο Λουτσέσκου είναι ευφυής, σχεδιάζει τα πάντα πολύ πριν τον αγώνα και όταν κάτι δεν του βγαίνει, δεν διστάζει να αναθεωρήσει. Το κάνει άμεσα κατά του διάρκεια του ματς. Δεν είναι δογματικός και έχει την ικανότητα να πείθει τους παίκτες του ότι πρέπει πάντα να κοιτάνε μπροστά.
Το βέβαιο είναι ότι ο ΠΑΟΚ έκανε διάνα που ξανάφερε τον Λουτσέσκου. Πλέον λειτουργεί σαν ομάδα, αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία και έχει την ψυχολογία και το μέταλλο να γυρίζει ακόμα και την πιο απρόοπτη εξέλιξη του αγώνα.
Η δεύτερη ευκαιρία του Λουτσέσκου μπορεί να λειτουργήσει και ως ένα παράδειγμα για το μέλλον του ελληνικού πρωταθλήματος. Να πάψει η προσωρινότητα του πάγκου και να εμπιστευτούν οι ομάδες τους προπονητές. Ασφαλώς και οι συνθήκες στην Αγγλία και στην ποδοσφαιρικά αναπτυγμένη Ευρώπη είναι διαφορετικές, αλλά η περίπτωση Λουτσέσκου μας δίνει την ευκαιρία να το ξανασκεφτούμε. Ποτέ καμία ομάδα δεν έγινε μεγάλη χωρίς μεγάλο προπονητή που δούλεψε για χρόνια στον πάγκο της.
