Δέκα μέρες μας χωρίζουν από την ημέρα διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών. Σε δέκα ημέρες θα κληθούμε να ψηφίσουμε και να αναδείξουμε την κυβέρνηση η οποία θα αναλάβει τις τύχες της Ελλάδας για την επόμενη τετραετία.
Θα μπορούσε να πει κάποιος, βέβαια, ότι «ποια κυβέρνηση ρε φίλε, αφού δεν υπάρχει καμία πιθανότητα με αυτό το εκλογικό σύστημα να έχουμε στις 21 Μαϊου αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ μοιάζει σχεδόν αδύνατο να προκύψει και πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας»
Όντως, έτσι είναι... Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως οι εκλογές της 21ης Μαϊου είναι σαν να... μην υπάρχουν. Δεν είναι σα να μην έχουν κανένα νόημα και όλοι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας μόνο τις επόμενες, όταν και το σύστημα δεν θα είναι το ιδιο, άρα, θα υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Οι εκλογές είναι... εκλογές. Κι ο κάθε πολίτης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να τις αντιμετωπίζει με την σοβαρότητα που πρέπει. Το θέμα, βέβαια, είναι αν και τα κόμματα δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό. Αν φροντίζουν ώστε ο πολίτης να είναι πλήρως ενημερωμένος, ώστε να μπορεί υπεύθυνα να κάνει την επιλογή του.
Η απάντηση είναι «όχι». Τα κόμματα, όχι μόνο ενόψει των εκλογών της 21ης Μαϊου αλλά στις περισσότερες εκλογικές διαδικασίες τα τελευταία χρόνια, δεν ενδιαφέρονται να αντιπαρατεθούν στη βάση των προγραμμάτων, δεν αποτελεί προτεραιότητά τους να απευθυνθούν στους πολίτες και να τους εξηγήσουν τι ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν για να δώσουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα.
Επενδύουν στην ένταση, στην πόλωση, στην σύγκρουση, στην συνθηματολογία, σε οτιδήποτε θα συσπειρώσει τους οπαδούς τους, θα δημιουργήσει ένα κλίμα φανατισμού.
Το ζούμε όλοι μας. Δεν φαντάζομαι ότι μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν. Το βλέπουμε κάθε μέρα, στα τηλεοπτικά... παράθυρα. Χαρακτηρισμοί, προσβολές, κουτσομπολιό, αντιπαραθέσεις που καλύτερα να μην σχολιάσουμε το επίπεδό τους.
Η λεκτική βία είναι πρωταγωνίστρια και σε αυτή την προεκλογική περίοδο, καθώς κανείς από αυτούς που την έχουν κάνει... δεύτερη φύση τους (για κάποιους μπορεί να είναι και πρώτη), δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες, για το πώς λειτουργεί όλο αυτό το πράγμα στην κοινωνία και πόσο ενισχύει τα άκρα, αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι τα... ψηφαλάκια. Κι ας επικρατεί μια πολεμική κατάσταση, κι ας κυριαρχεί το εμφυλιοπολεμικό κλίμα...
