Απαιτείται κάποιος να έχει μεγάλη γενναιότητα προκειμένου να παραδεχτεί τις ευθύνες του για μία καταστροφή. Τα λάθη είναι μέσα στην καθημερινότητα. Ολοι κάνουν και περισσότερα από ένα. Λάθος με λάθος όμως έχει διαφορετική δυναμική. Περισσότερο στην πολιτική. Είναι όπως στο ποδόσφαιρο. Διαφορετικό αποτύπωμα αφήνει το λάθος ενός αμυντικού ή του τερματοφύλακα και διαφορετικό ενός επιθετικού. Ετσι είναι και στην πολιτική. Άλλο μία απόφαση που επηρεάζει την καθημερινότητα κι άλλο ένα λάθος που στοιχίζει σε ανθρώπινες ζωές και την καταστροφή περιουσιών.
Η Θεσσαλία ζει ένα δράμα, λόγω των καταστροφών από την κακοκαιρία Daniel. Η ένταση του φαινομένου ήταν αναμενόμενη από τους επιστήμονες, αλλά το κράτος και πάλι βρέθηκε απροετοίμαστο. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά. Εχει γίνει παράδοση η ανικανότητα του κράτους να προφυλάξει τους πολίτες από καταστροφές. Εδώ και πολλές δεκαετίες.
Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε η επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF Θεοδότα Νάντσου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τα πλημμυρικά φαινόμενα στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας, από το 2018: «Δεν είναι πως δεν ξέραμε ότι υπάρχει κίνδυνος, ειδικά σε περιπτώσεις ακραίας βροχόπτωσης. Οι χάρτες για τη Θεσσαλία είναι αναρτημένοι εδώ από το 2018» προσέθεσε, αναρτώντας τους σχετικούς Χάρτες Επικινδυνότητας Πλημμύρας από την ιστοσελίδα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Μάλιστα όπως ανέφερε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είχε τονίσει ότι η Ελλάδα παραβιάζει την οδηγία για τους κινδύνους πλημμύρας.
Ένα λοιπόν το κρατούμενο. Πάμε παρακάτω. Τρία χρόνια πριν ο Θεσσαλικός κάμπος είχε πληγεί από την κακοκαιρία «Ιανός». Λογικά το κράτος θα έπρεπε, έχοντας πάρει ένα δυσάρεστο μήνυμα να οργανωθεί. Ομως δεν έγινε στη Θεσσαλία κανένα έργο αντιπλημμυρικής θωράκισης των περιοχών που πλήγηκαν τότε. Τα όσα τραγικά συμβαίνουν τώρα στα χωριά της Θεσσαλίας αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Οι προβλέψεις για την επόμενη ημέρα της κλιματικής αλλαγής ήταν δυσοίωνες, αλλά από τα 30 δις ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, μόλις 187,5 εκατομμύρια διατέθηκαν για την κλιματική κρίση. Τα περισσότερα χρήματα διοχετεύτηκαν στον ιδιωτικό τομέα και στις επιχειρήσεις. Πόσα απορροφήθηκαν μέχρι το καλοκαίρι; Μόνο 950.000 ευρώ.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο στην Θεσσαλία. Οι πόλεις είναι ανοχύρωτες και δύσκολα μπορεί κάποιος να προβλέψει τι θα είχε συμβεί αν το καιρικό φαινόμενο Daniel «χτυπούσε» τη χώρα στα βόρεια ή στα νότια.
Κάποια στιγμή λοιπόν το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα πρέπει να τη διοικήσει με πολιτικές ουσίας και αποτελεσματικότητας και όχι με επικοινωνιακά τρικ. Η Θεσσαλία θρηνεί ανθρώπινες ζωές, καταστροφή της ζωικής και της γεωργικής παραγωγής. Τι ίδιο και ο Έβρος λόγω των καταστροφικών φωτιών. Η χώρα βρίσκεται σε έναν κλοιό αφανισμού της πολυτιμότερης παραγωγικής διαδικασίας και κανείς δεν ξέρει πότε θα επουλώσει τις πληγές της.
Με πρόσχημα τον πόλεμο της Ουκρανίας, γίνεται ένα πάρτι ανατιμήσεων με τους καταναλωτές να είναι απροστάτευτοι. Εχω την αίσθηση ότι οι επιτήδειοι θα εκμεταλλευτούν και τις καταστροφές της Θεσσαλίας. Το κράτος απέτυχε να μειώσει τις απώλειες από τον Daniel. Τώρα όμως θα πρέπει να κερδίσει το στοίχημα ώστε να ορθοποδήσουν οι πληγέντες και να προστατευτούν οι καταναλωτές. Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο και δεν είναι ο… Χατζηπετρής.
