Πώς θα σας φαινόταν το ενδεχόμενο δημιουργίας δεύτερης ισχυρής διασυλλογικής διοργάνωσης υπό την αιγίδα της FIBA και του ΝΒΑ η οποία θα αμφισβητούσε το σκληρό μονοπώλιο της Euroleague παρέχοντας ελπίδας σ’ αυτούς που τούτη τη στιγμή δεν έχουν;
Αυτό το σενάριο υφίσταται χρόνια τώρα δίχως όμως να έχει ξεφύγει από τη σφαίρα της θεωρίας ή ακόμη και της φαντασίωσης. Κι έτσι η Euroleague διατηρεί τον τίτλο του απόλυτου ρυθμιστή των εξελίξεων στο ευρωπαϊκό (διασυλλογικό) μπάσκετ έχοντας προχωρήσει στη μετατροπή του σ’ ένα κλειστό club όπου η δύναμη του χρήματος διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο σ’ ένα σύστημα το οποίο μοιάζει – και στην πραγματικότητα είναι – αυστηρά καπιταλιστικό.
Οι Αμερικάνοι είναι οι εμπνευστές του συγκεκριμένου συστήματος διακυβέρνησης, παράλληλα όμως έχουν απλώσει τα δίχτυα τους σε όλη την υφήλιο προς όφελος της άντλησης του συνόλου των ταλέντων και πλέον εμφανίζονται διατεθειμένοι να ελέγξουν και τις διεθνείς διοργανώσεις μέσα από το στοιχείο που τους χαρακτηρίζει. Την άρτια οργανωτική δομή και την οικονομική δυναμική.
Οι συναντήσεις μεταξύ των ισχυρών προσώπων των Ομοσπονδιών και των Λιγκών συνηθίζονται στο περιθώριο των σπουδαίων αθλητικών διοργανώσεων κι έτσι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού έφεραν στην Πόλη του Φωτός τον κομισάριο του ΝΒΑ, Άνταμ Σίλβερ. Έναν παράγοντα ο οποίος έμαθε την τέχνη διοίκησης, δημιουργίας και διαπραγμάτευσης από τον μετρ του είδους, τον Ντέιβιντ Στερν. Η εκτόξευση του ΝΒΑ από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 οφείλεται σε καταλυτικό βαθμό στον τελευταίο.
Τα… κακά στοιχεία «εξορίστηκαν» κι ένα Πρωτάθλημα πλήρως παρεξηγημένο λόγω ναρκωτικών και βίαιων συμπεριφορών έφυγε από τα σκοτεινά μονοπάτια και βάδισε σε λαμπερούς λεωφόρους μέσα από την εκμετάλλευση των συγκυριών. Πρόσφατα ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ εξήγησε ότι εκείνη τη δεκαετία άλλαξε οικονομικό status του Πρωταθλήματος λόγω της επένδυσης σε δύο πρόσωπα. Μάτζικ Τζόνσον και Λάρι Μπερντ είχαν τρομερή επίδραση στη νέα τάξη πραγμάτων. Ήταν οι πρώτοι που πήραν συμβόλαιο εκατομμυρίου εκεί που οι περισσότεροι εισέπρατταν ετησίως κάποιες δεκάδες χιλιάδες δολαρίων. Ο Ντέιβιντ Στερν δημιούργησε μια ελκυστική Λίγκα η οποία σταδιακά άπλωσε τα πλοκάμια της στην αμερικανική τηλεόραση και στον κόσμο της διαφήμισης. Η δε περίπτωση του Μάικλ Τζόρνταν… κάθισε σαν βούτυρο στο ψωμί για τη γιγάντωση του άλλοτε παραγκωνισμένου Πρωταθλήματος.
Επιστρέφοντας στις συναντήσεις του Παρισιού, διαπιστώθηκε ότι μετά τις ισχυρές επιρροές στην Ασία και στην Αφρική, το ΝΒΑ εστιάζει πλέον στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Ντέιβιντ Στερν δεν διευκρίνισε αν η διεύρυνση του πλαισίου συνεργασίας θα περιλαμβάνει ένα ετήσιο τουρνουά ή μια Λίγκα η οποία θα λειτουργεί υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας και του ΝΒΑ. Δεν είναι αφελής για να το κάνει. Γνωρίζει το σύστημα διεξαγωγής της Euroleague γιατί είναι copy paste του αντίστοιχου στο ΝΒΑ. Αντιλαμβάνεται όμως τις διαφορές μεταξύ της αμερικανικής με την ευρωπαϊκή κουλτούρα. Το… «μια πόλη μια ομάδα» που υφίσταται στις Ηνωμένες Πολιτείες χαρακτηρίζεται καταστροφικό και ανέφικτο στην Ευρώπη λόγω (και) της διαφοράς κουλτούρας των φιλάθλων. Το «every game matters» που λανσάρει η Euroleague δεν αποτελεί τυχαίο μοτό.
Το σπουδαιότερο όλων για τον Άνταμ Σίλβερ είναι η γνώση του περί του περιορισμένου background της Euroleague καθώς το σύνολο των εσόδων των ομάδων είναι συντριπτικά χαμηλότερο σε σχέση με τους αγωνιστικούς προϋπολογισμούς. Βλέποντας επίσης τις συνεργασίες που αναπτύσσει η τελευταία με οικονομικούς κολοσσούς στις Η.Π.Α. προς διεύρυνση των εσόδων της και κυρίως τις αντίστοιχες με το Ντουμπάι, ενδεχομένως να θέλει τα περισσότερα κομμάτια της πίτας.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Associated Press προτίμησε να διατηρήσει τη θολότητα των νερών λέγοντας ότι… «ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει το παραμικρό πιστεύω όμως ότι στην Ευρώπη υπάρχουν τρομερές προοπτικές. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε το μοντέλο των Πρωταθλημάτων, νομίζω όμως ότι υπάρχει ενδιαφέρον των ιδιοκτητών των ομάδων για επένδυση στο παγκόσμιο μπάσκετ. Δεν καταστρέφουμε μοντέλα που ήδη υπάρχουν, έχω όμως την αίσθηση ότι αρκετοί ιδιοκτήτες χάνουν πολλά λεφτά ετησίως. Ό,τι κάνουμε θα είναι προς όφελος του ευρωπαϊκού μπάσκετ».
Στην πραγματικότητα, ο κομισάριος του ΝΒΑ γνωρίζει άριστα το ευρωπαϊκό περιβάλλον και παράλληλα θέλει την αξιοποίηση μεγάλων αγορών όπως αυτές που διαθέτουν οι Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία. Η επιχείρηση ένταξης της τελευταίας στα… κοινά των διασυλλογικών διοργανώσεων ουδέποτε στέφθηκε από επιτυχία αλλά στη Μεγάλη Βρετανία υφίσταται ένα κοινό διψασμένο για ΝΒΑ. Σε Γαλλία και Γερμανία έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη… ορυχείων καθώς πρόκειται για τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή ταλέντων. Η Ισπανία θεωρείται η «μητέρα» της Euroleague αλλά κι εκεί η λατρεία για το ΝΒΑ αποτυπώνεται καθημερινά μέσα από τα front page των ιστοσελίδων. Η Ιταλία δεν είναι δύσκολη στην απορρόφηση και η Ελλάδα αποτελεί ερωτηματικό λόγω περιορισμένης αγοράς.
Καταλήγοντας, ακόμη και στο ενδεχόμενο δημιουργίας νέας Λίγκα υπό την αιγίδα της FIBA και του ΝΒΑ δεν θα… αλλάξει η ανατολή του ηλίου για Άρη και ΠΑΟΚ. Ίσα-ίσα που τα κριτήρια συμμετοχής θα παραμείνουν αυστηρά, ίσως και απλησίαστα για ομάδες δίχως ισχυρούς επενδυτές και με περιορισμένα μπάτζετ. Οπότε, ακόμη και στο σενάριο κλονισμού της μονοπωλίου της Euroleague στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε λόγο να πανηγυρίσουμε, εκτός κι αν δρομολογηθεί η έλευση επενδυτών εξ’ Αμερικής για τη ραγδαία αλλαγή του οικονομικού status των ομάδων.
