Η χθεσινή ήττα της Ελλάδας από τη καλύτερη Γερμανία του είρωνα Σρέντερ θα κάνει καιρό να ξεχαστεί.
Η Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς για τις προσδοκίες που δημιούργησε. Μια πλήρης ομάδα με τον καλύτερο παίκτη του κόσμου, με τον καλύτερο Ελληνα προπονητή, με χορηγούς και όλες τις ευχές των Ελλήνων να τη συνοδεύουν απέτυχε παταγωδώς.
Δεν μπορείς να προηγείσαι με 57-61 και να δέχεσαι ένα σερί 20-1 με «κατεβασμένα τα χέρια» και με 5.000 φιλάθλους στο πλευρό σου.
Η ήττα δεν χωράει αμφισβήτηση και πόνεσε πολύ, κυρίως γιατί δεν κάναμε και τίποτε να την αποτρέψουμε. Δεν είχαμε συνηθίσει, τουλάχιστον σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, την Εθνική και φυσικά ο αποκλεισμός πονάει πολύ.
Τα εύσημα τα παίρνουν σίγουρα ο Γκόρντον Χέμπερτ και οι παίκτες της Εθνικής Γερμανίας. Ο Σρέντερ, ο Βάγκνερ, ο Τάις, ο Ομπστ, ο Φόγκτμαν, αλλά και ο Λο, ο Τίμαν, ο Γουάιλερ - Μπαμπ.
Πήγαν περίπατο οι αισιόδοξες προβλέψεις για κατάκτηση χρυσού και οι ελπίδες ό,τι έχουμε την καλύτερη ομάδα του τουρνουά.
Όχι δεν έχουμε την καλύτερη ομάδα και για ακόμη μια φορά μείναμε με το 6 νίκες καμία ήττα και μας κυνηγάει η κατάρα των νοκ άουτ.
13 χρόνια αποκλεισμοί και αποτυχίες, Τρίτη και 13 ο αποκλεισμός και μια Εθνική με το καλύτερο ρόστερ και το καλύτερο σταφ σε όλα τα επίπεδα, απέτυχε παταγωδώς και γυρνάει πίσω με την ουρά στα σκέλια.
Καμία δικαιολογία και κανένα συγχωροχάρτι σε ένα Ευρωμπάσκετ κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας για την κατάκτηση ενός τουλάχιστον μεταλλίου!
Και φυσικά και η αφεντιά μας έπεσε έξω στις προβλέψεις της, αλλά παίρνουμε την ευθύνη των λόγων μας και απλά είναι ώρα αυτοκριτικής…
