Αν ο Αρης απέκτησε την ωριμότητα διαχείρισης ενός αρνητικού αποτελέσματος θα φανεί προϊόντος του χρόνου και με κριτήριο την αποτελεσματικότητα του στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να αλλάξει άρδην την εικόνα και την αγωνιστική συμπεριφορά του για να μην γκρεμίσει ό,τι με κόπο έχτισε στις πρώτες 14-15 αγωνιστικές του Πρωταθλήματος. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι πλούσιο άθλημα, έχει κακές και κακές στιγμές και στην προκειμένη περίπτωση η ήττα από την ΑΕΚ, όσο «οδυνηρή» κι αν χαρακτηριστεί, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Στη μεγάλη εικόνα μπαίνει η εμφάνιση της ομάδας του Ακη Μάντζιου γιατί ήταν (ίσως) η χειρότερή από την ημέρα ανάληψης των τεχνικών καθηκόντων.
Δεν ξέρω αν ο Αρης «φοβήθηκε» να κερδίσει, σίγουρα όμως αναδείκνυε φόβο, ανασφάλεια κι έλλειψη αυτοπεποίθησης στο παιχνίδι του, με συνέπεια να κλωτσήσει μια σπουδαία ευκαιρία. Γιατί, μπορεί εκ του αποτελέσματος, ο Μανόλο Χιμένεθ να κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του για το πολύτιμο διπλό, η αλήθεια είναι όμως ότι ο Αρης έδωσε αυτό το δικαίωμα. Με τη μηδενική δημιουργικότητα που είχε ως ομάδα, την κακή αγωνιστική παρουσία των χαφ και την επένδυση (τελικώς) στην 11αδα των Ιωαννίνων η οποία αποδείχθηκε ότι μπήκε στο γήπεδο με άδειο ντεπόζιτο. Δίχως ενέργεια, δύναμη και ένταση στο παιχνίδι της. Κι έτσι η ΑΕΚ με καθαρά αμυντικογενή 11αδα βρήκε τον τρόπο να μην απειληθεί, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όπου ο Αρης δεν είχε ούτε υποψία φάσης. Κι έτσι δόθηκε το δικαίωμα στην Ενωση να δείξει πιο όμορφη σε σχέση με την πραγματική εικόνα της.
Ενα δεύτερο στοιχείο που ανέδειξε το χθεσινό παιχνίδι είναι ότι ο Αρης θα έπρεπε να είχε φορ… χθες. Μπορεί αυτή η αδυναμία να κρύβεται, ως ένα βαθμό, απέναντι στις μικρομεσαίες ομάδες, αλλά αν ο στόχος είναι η τριάδα, δεν μπορεί να μπορεί να πορευτεί με Μάνο και Λόπεθ οι οποίοι συνήθως παίζουν σε απόσταση 30-40 μέτρων από την περιοχή.
