Η Δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο κάθε πολίτη και το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας. Δυστυχώς η ηγεσία της εμφανίζει πρωτοφανείς παθογένειες.
Πριν από λίγους μήνες η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη υποχρεώθηκε σε δημόσια διάψευση των καταγγελιών συγγενών θυμάτων των Τεμπών. Τουλάχιστον έξι άνθρωποι είχαν υποστηρίξει ότι την άκουσαν να λέει να πηγαίνουν να ανάβουν κανά κεράκι στην εκκλησία και ότι το δυστύχημα ήταν μια ευκαιρία για να βελτιωθούν οι σιδηρόδρομοι. Η κυρία Αδειλίνη με κατηγορηματικό τρόπο δήλωσε ότι ποτέ δεν αναφέρθηκε σε τέτοια πράγματα.
Όμως στην περίπτωση του σκανδάλου των υποκλοπών είναι λίγο δύσκολο να ισχυριστεί ότι κρατάει τις αποστάσεις που προσήκουν στη θέση της. Διότι υπάρχουν τα δικά της γραπτά, τα οποία φυσικά δεν τα κρίνουμε εμείς αλλά ένας καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, ο Νίκος Αλιβιζάτος.
Ο κ. Αλιβιζάτος σε άρθρο του αναρωτιέται αν οι κατηγορηματικές διαπιστώσεις της κυρίας Αδειλίνη ότι οι παρακολουθήσεις του Predator δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με αυτές της ΕΥΠ, προδίδουν προκατάληψη. Κι αυτό γιατί μόνο από σατανική σύμπτωση μπορεί να συμβαίνει 28 άνθρωποι να παρακολουθούνται ταυτοχρόνως και από το Predator και από την ΕΥΠ. Μάλιστα ο καθηγητής παρατηρεί ότι η κυρία εισαγγελέας δεν χρησιμοποιεί κλασικούς νομικούς όρους στην ανακοίνωσή της, αλλά προχωράει σε επικοινωνιακές κατηγορηματικές διατυπώσεις, όπως «αναντίλεκτα» και «απαρέγκλιτα».
Παράλληλα – πάντα σύμφωνα με τον κ. Αλιβιζάτο – η κ. Αδειλίνη επικαλείται απόφαση ευρωπαϊκού δικαστηρίου, χρησιμοποιώντας ανακρίβειες.
Επειδή η στήλη δεν θέλει να κουράσει τους τακτικούς αναγνώστες της με νομικούς όρους, θα μεταφερθεί στο οικείο πεδίο του αθλητισμού. Η κ. Αδειλίνη είχε την ατυχία να αναλάβει καθήκοντα σε μια πολύ δυσάρεστη περίοδο για το ελληνικό ποδόσφαιρο: Τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη. Ορθώς τότε προχώρησε σε επείγουσα παραγγελία, με βάση δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού Τύπου. Ηθελε να μάθει γιατί οι Κροάτες χούλιγκανς, που εντοπίστηκαν στην εθνική οδό από την ΕΛΑΣ και τέθηκαν υπό διακριτική παρακολούθηση, κατάφεραν να διαφύγουν και να καταφθάσουν στον τόπο του εγκλήματος.
Εχει περάσει ένας χρόνος από τότε. Προφανώς η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άλλαξε την τακτική της. Όταν της κοινοποιήθηκαν δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού Τύπου με μία πολύ σοβαρή καταγγελία μεγαλοπαράγοντα (και μάλιστα βιντεοσκοπημένη) για στημένο ποδοσφαιρικό αγώνα, επέστρεψε το υλικό με την υπόδειξη πως «τα δημοσιεύματα τα εντοπίζουν οι τοπικοί εισαγγελείς και όποιος θέλει μπορεί να πάει εκεί»!
Δηλαδή ενώ στην περίπτωση των Κροατών χούλιγκανς ο Αρειος Πάγος κινείται μέσα σε 24 ώρες με βάση δημοσιεύματα, στην περίπτωση στοιχειοθετημένης καταγγελίας για στημένο ματς, πετάει την μπάλα στην κερκίδα! Είμαστε βέβαιοι ότι η κυρία εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα την έννοια της κατάχρησης εξουσίας και τις συνθήκες που διαμορφώνονται στην περίπτωση υπόθαλψης εγκληματικών δραστηριοτήτων. Αλλωστε το έχει πει πριν από 200 ακριβώς χρόνια ο Ιωάννης – Ιάκωβος Μάγερ: «Η Δημοσίευση είναι ψυχή της Δικαιοσύνης».
