Ο αθλητισμός εκτός από ταλέντο θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής. Πολύ περισσότερο στα αθλήματα τα οποία είναι ερασιτεχνικά και δεν προσφέρουν άκρατη δημοσιότητα και ακριβοπληρωμένα συμβόλαια. Αθλήματα που η μάχη της προετοιμασίας γίνεται με πολλές αντιξοότητες. Και συνεχίζουν γιατί οι αθλητές λατρεύουν αυτό που κάνουν. Ξοδεύουν ώρες, επιβαρύνουν συναισθηματικά και οικονομικά πολλές φορές τους ανθρώπους του περιβάλλοντος τους, για να εκπληρώνουν με συνέπεια το πάθος τους που είναι ο αθλητισμός.
Υπάρχουν δεκάδες μικρές ή μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες για αθλητές που έκαναν πολλές θυσίες γι’ αυτό που αγαπούν. Κάποιες από αυτές δεν τις μάθαμε ποτέ. Κάποιες άλλες, έγιναν γνωστές, επειδή οι αθλήτριες κέρδισαν μία μεγάλη διάκριση. Όπως η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, για την οποία μάθαμε ότι μοιράζει μεγάλο μέρος της καθημερινότητας της ανάμεσα στην προπόνηση και τη δουλειά, το “Στέκι της κυρά Γιώτας”, την οικογενειακή επιχείρηση στην Καρδίτσα. Η Αντιγόνη, αθλήτρια η οποία αποτελεί την επιτομή της σεμνότητας, ολοκλήρωσε την καριέρα της σήμερα (1/8/2024) στα 20 χιλιόμετρα βάδην στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τερματίζοντας στην 22η θέση. Έναν αγώνα που δεν πρόκειται να τον ξεχάσει, όχι μόνο επειδή ήταν ο τελευταίος σε Ολυμπιακούς, αλλά και λόγω της σπουδαίας στήριξης που είχε από την οικογένεια της, συγγενείς και φίλους. Ηταν εκεί ο σύζυγος της, οι αδερφές της, η μητέρα της, οι κουμπάροι της, όλοι ήταν εκεί για να την υποστηρίξουν και στο τέλος της είπαν ένα μεγάλο «μπράβο».
Το ελάχιστο γι’ αυτή την σπουδαία αθλήτρια που αποχωρεί με ψηλά το κεφάλι σε ηλικία 40 χρόνων. Που ήταν 8η στο Τόκιο, πρώτη το 2022 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στα 20 και στα 35 χιλ. πετυχαίνοντας κάτι που μέχρι σήμερα δεν είχε πετύχει κανένας Έλληνας αθλητής και αθλήτρια και 3η στο Παγκόσμιο πέρυσι. Σε ηλικία 38 και 39 χρόνων. Μία προσπάθεια με τεράστια ψυχικά αποθέματα σε ηλικία που πολλοί άλλοι αθλητές θα τα είχαν παρατήσει.
«Δεν ξέρω πως θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράψει πουθενά “τα παράτησε”», αυτό είχε πει η Αντιγόνη όταν της είπαν ότι δεν θα τα καταφέρει γιατί είναι μεγάλη σε ηλικία, όταν το κράτος δεν της έδωσε επιχορήγηση. Λοιπόν, τα κατάφερε. «Ξεκίνησα παιδάκι από το τίποτα κι έφτασα ολόκληρη γυναίκα να έχω όλους εσάς. Τι άλλο να θέλω; Ξεκίνησα μόνη μου κι έχω όλη την Ελλάδα». Δήλωσε στο «αντίο» της η Αντιγόνη. “Στην καραντίνα έρχονταν όλοι μαζί μου. Η μικρή μου αδελφή κάποιες φορές και τρέχοντας. Η μαμά μου με το ποδήλατο. Η μεγάλη μου αδελφή πάντα όταν έχω πολλά χιλιόμετρα. Τα ανίψια μου με τα ποδήλατα. Γενικά όταν έχω μεγάλα κομμάτια δεν βγαίνω μόνη και ειδικά αν είναι καλοκαίρι» είχε δηλώσει στο παρελθόν και σήμερα μετά τον τερματισμό, με δάκρυα στα μάτια:«Ο αθλητισμός μπορεί να σε κάνει να νιώθεις συναισθήματα, να γελάς και να κλαις ταυτόχρονα και να κλαις από χαρά, να κλαις από συγκίνηση, από ευτυχία, από πίκρα, από όλα».
Αντιγόνη, σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες και κυρίως γιατί μας έπεισες ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός, όταν έχεις δύναμη ψυχής.
