Σε ένα επεισόδιο της πολύ ενδιαφέρουσας σειράς “Αυτό είναι το ποδόσφαιρο”, που παρακολουθώ στο Amazon Prime, εμφανίζεται κάποια στιγμή ένας Γερμανός επαγγελματίας αναλυτής-στατιστικολόγος και μιλά για τη συμμετοχή της τύχης στη διαμόρφωση του αποτελέσματος ενός αγώνα. Λέει, για παράδειγμα, ότι, κατά μέσο όρο, σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μπαίνουν τρία γκολ. Το ένα το βάζει η ομάδα που είναι ανώτερη και τα άλλα δύο τα αποφασίζει η τύχη. Ενα “τσαφ”, μία καραμπόλα, μία συμπτωματική απόκρουση, μία σέντρα που δεν “έπιασε” καλά και έγινε άπιαστο σουτ, ένα δοκάρι και μέσα, ή ένα δοκάρι και έξω, ένα οφ σάιντ για ένα χιλιοστό, ή οποιαδήποτε άλλη από τις πολλές συγκυρίες που ευνοούν τη μια ομάδα και αδικούν την άλλη.
Κορυφαίο παράδειγμα, το οποίο θυμίζει η σειρά, είναι ο αξέχαστος τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ που πήρε η Μάντεστερ Γιουνάιτεντ από την Μπάγερν. Η Μπάγερν κέρδιζε 1-0 μέχρι το 90'+1', αλλά στο 90'+4΄, όταν έληξε το ματς, εκείνοι που πανηγύριζαν σαν τρελοί, μην μπορώντας να πιστέψουν αυτό που έγινε, ήταν ο Αλεξ Φέργκιουσον και οι παίκτες του. Η Μάντσεστερ είχε κατακτήσει το τρόπαιο με δύο γκολ στις καθυστερήσεις. Και τα δύο με καραμπόλες, καθαρά προιόντα μιας απίστευτης εύνοιας της τύχης.
Φυσικά, ο Ολιβερ Καν, ο σπουδαίος γκολκίπερ τότε της Μπάγερν, χαμογελά μπροστά στην κάμερα και δηλώνει αδυναμία, ακόμη και σήμερα, να εξηγήσει τι ακριβώς έγινε σ' εκείνο το εφιαλτικό για την ομάδα του τρίλεπτο. Λέει, όμως, το εξής πολύ σημαντικό, το οποίο επαναλαμβάνουν και όλοι οι άλλοι που μιλούν στο ίδιο επεισόδιο: “Οταν είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και αγωνίζεσαι στο υψηλότερο επίπεδο, πρέπει να αποδεχτείς τον νόμο που λέει ότι η τύχη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρο. Να τον αποδεχτείς και να συμβιβαστείς μαζί του το συντομότερο δυνατό. Γιατί, όσο ικανός να είσαι, όσο κι αν προσπαθείς να έχεις την τύχη μαζί σου, όσο κι αν μειώνεις με την καλή απόδοσή σου την πιθανότητα να επηρεάσει αρνητικά την προσπάθειά σου, είναι αδύνατο να την ελέγξεις απόλυτα. Γι' αυτό θα υπάρχει στους αιώνες των αιώνων ο όρος ατυχία...”
Ολα αυτά εξηγούν, ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό, τη φρενήρη πορεία του Παναθηναικού στο πρώτο γύρο της κανονικής περιόδου του φετινού Πρωταθλήματος και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα με τη διεκδίκηση του τίτλου από τέσσερις ομάδες. Τυχερός Παναθηναικός, πρώτος και με μεγάλη διαφορά. “Κανονικός” Παναθηναικός, δεύτερος και φαβορί για την... τέταρτη θέση.
Τα καμώματα της “πόρνης μπάλας”, που είπε και ο Ιβιτσα Οσιμ, είναι απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα. Και θα μεσολαβήσουν κι άλλες, πολλές φορές, μέχρι τη λήξη του Πρωταθλήματος. Αρκεί να ευνοήσουν και να αδικήσουν μοιρασμένα. Πότε τη μία ομάδα, πότε την άλλη, με ένα... αίσθημα δικαιοσύνης. Οχι όπως στον πρώτο γύρο, που δώρισαν απλόχερα στον Παναθηναικό την εύνοιά τους. Αν αυτό συμβεί, θα το πάρει ο καλύτερος. Αν όχι, τρέχα γύρευε...
Ενας ακόμη παράγοντας, που, θέλουμε-δεν θέλουμε, θα παίξει δυστυχώς τον δικό του, επίσης πολύ σημαντικό ρόλο, είναι η διαιτησία. Κι αυτός ανεξέλεγκτος είναι. Αλλά μπορεί (έστω κάπως) να αντιμετωπιστεί. Και είναι καθαρά θέμα του Μπένετ. Ικανοί και έμπειροι διαιτητές σε όλους τους αγώνες. Μόνο ελίτ ξένοι διαιτητές στα πιο κομβικά ματς. Οι καλύτεροι από τους Ελληνες σε όλα τα υπόλοιπα. Και όχι μόνο διαιτητές, αλλά και VARίστες. Γιατί έχει πια αποδειχτεί ότι οι VARίστες είναι πιο καθοριστικοί στην απονομή δικαιοσύνης. Εκτός κι αν έχουν να κάνουν με... Διαμαντόπουλους. Να τους στέλνουν στην οθόνη για να διορθώσουν το λάθος τους κι εκείνοι να επιμένουν, επειδή τους τυφλώνει το “εγώ” τους, ή επειδή έτσι τους έχουν παραγγείλει κάποιοι αόρατοι...
ΥΓ. Η τύχη είναι τύχη. Απλά εύχεσαι να είναι μαζί σου, ή να μην είναι εναντίον σου. Αλλά για το θέμα της διαιτησίας ο ΠΑΟΚ πρέπει να επαγρυπνά και να σηκώνει το ανάστημά του. Το Πρωτάθλημα ΤΩΡΑ μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση του και ένας Θεός ξέρει τι μας περιμένει. Στην Ελλάδα ποτέ δεν μπρούμε να πούμε “τα έχουμε δει όλα”. Πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο...
