Στο χθεσινό μας σχόλιο σταθήκαμε επίμονα σε μια άποψη, η οποία υποστήριζε ότι ο τρόπος με τον οποίον επιτεύχθηκε η ομολογουμένως εντυπωσιακή ανατροπή, όχι μόνο του αποτελέσματος αλλά και της εικόνας της ομάδας με τις συγκεκριμένες αλλαγές αλλά και τον χρόνο στον οποίο επιχειρήθηκαν, αποτελούσαν μηνύματα τα οποία επιβάλλεται να ληφθούν σοβαρά υπόψιν. Κι αυτό γιατί οι «κινήσεις» που έγιναν από τον κόουτς, ιδιαίτερα ως προς τον χρόνο που επιχειρήθηκαν αιφνιδιαστικά, ευχαρίστησαν τους πάντες, από τη στιγμή που ο Λουτσέσκου εγκατέλειψε συμπεριφορές – κλισέ, όπως η καθιερωμένη παρέμβαση στους αγώνες να γίνεται μετά το 70ο λεπτό και βάλε!
Η «σύμπτωση» της αντικατάστασης, η οποία απομάκρυνε δύο παίκτες που έδειχναν να μην μπορούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στα καθήκοντα τους και έφερε στην θέση τους δυο σκόρερ, επί του προκειμένου έρχεται σε δεύτερη μοίρα και σε άλλο επίπεδο εκτίμησης. Δεν συμπεριλαμβάνεται δηλαδή σε κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αιφνιδιασμός. Ήταν κάτι το συνηθισμένο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση έδωσε προφανείς αφορμές για συγκρίσεις.
Επιστρέφοντας στα γεγονότα της Λαμίας, διαπιστώνουμε ότι ο Ρουμάνος κόουτς εγκατέλειψε συνήθειες – ταμπού και αποτόλμησε θαρραλέες παρεμβάσεις, τις οποίες αποζητούσε η ομάδα του. Μας έδειξε ολοφάνερα ότι «μετακινείται» από τις μοιραίες αποδοχές λαθεμένων διαχρονικά επιλογών του, που ξεπερνούσαν σε διάρκεια ολόκληρα 45λεπτα. Αισιόδοξο λοιπόν το μήνυμα χωρίς αμφιβολία, που μπορεί να χαρακτηριστεί και καλό σημάδι μιας προοπτικής που ο έμπειρος κόουτς θα αρχίσει να απαλλάσσεται από κάποιες άλλες σοβαρές εμμονές του. Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε ποιες είναι αυτές. Γενικόλογα θα το κλείσουμε το θέμα, λέγοντας πως έχουν σχέση με εμμονές και επίμονα κολλήματα, ιδιαίτερα σε ποδοσφαιριστές που δεν τον δικαιώνουν.
Πάμε στο παιχνίδι της Λαμίας. Εδώ έχουμε την εντύπωση πως η εξέλιξη του βοήθησε τον κόουτς να αντιληφθεί κάποια πράγματα που δεν διέφεραν από αρρωστημένες καταστάσεις ή ακόμη και από αδυναμίες που δεν έβγαιναν στον αφρό. Δεν είναι λίγα τα λάθη που έγιναν, τα οποία συνοδεύτηκαν από επώδυνες βαθμολογικές απώλειες. Ευτυχώς που παρά τις αυτοχειρίες και την γκαντεμιά, η ομάδα βρίσκεται στο ρετιρέ της βαθμολογίας και ο δρόμος παραμένει ανοιχτός για την προσέγγιση των στόχων της. Αυτό το τελευταίο όμως προϋποθέτει απαλλαγή και απομάκρυνση από ότι αυτοκαταστροφικό καιροφυλακτεί και ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει την ζημιά.
Η επιμονή μας να επιστρέψουμε στο χθεσινό μας σχόλιο, οφείλεται στην ελπίδα και στη βεβαιότητα πως μέσα από την εξέλιξη του προχθεσινού αγώνα και την σπουδαία ανατροπή, «προέκυψαν» ελπιδοφόρα μηνύματα που αφορούν ιδιαίτερα την «συμπεριφορά» του κόουτς. Με ότι σημαίνει αυτό το τελευταίο. Ίσως σε αυτό να βοήθησε και… η νέα εμφάνιση του Τισουντάλι και του Ντεσπόντοφ. Και κάτι τελευταίο: Η οικογένεια ΠΑΟΚ αυτές τις ημέρες και μέχρι την Πέμπτη «ζει» και «κινείται» στα όρια μιας φαντασίωσης ή αν θέλετε μιας υπεραισιοδοξίας. Ας το απολαύσει, χωρίς όμως να ξεχνά ότι την Κυριακή ανεβαίνει στην Τούμπα ο Ολυμπιακός, με ότι σημαίνει αυτό το τελευταίο.
