Στις καθυστερήσεις απέφυγε την ήττα, ωστόσο προβλημάτισε με την εμφάνιση του, η οποία συνοδεύτηκε από τις αναγκαστικές αλλαγές των Λύρατζη και Τσαούση. Η απουσία του πρώτου στοίχισε ιδιαίτερα. Δύσκολη βραδιά για τους γηπεδούχους, οι οποίοι επιστρέφοντας από μία σπουδαία εμφάνιση κι έναν θρίαμβο στο μεγάλο ντέρμπι του Φαλήρου, άφησαν να φανούν και πάλι κάποιες παθογένειες τους, για τις οποίες όλοι πίστευαν πως είχαν απομακρυνθεί και είχε ανοίξει παράλληλα ο δρόμος για ένα νέο ξεκίνημα. Η «κεκτημένη ταχύτητα» με την οποία περίμεναν άπαντες να περάσει ένα θεωρητικά εύκολο εμπόδιο, όπως ήταν η ομάδα της Τρίπολης με τα τόσα προβλήματα που αντιμετώπιζε, δεν φάνηκε προχθές το βράδυ.
Και αντ΄αυτής είδαμε για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να «επιστρέφει»... το φάντασμα των κλασικών αυτοχειριών. Εικόνες με αγχωμένες συμπεριφορές έμπειρων και άπειρων παικτών που οδήγησαν σε ανατροπές εφιαλτικές. Σίγουρα δεν είναι λίγοι εκείνοι που απογοητεύτηκαν, όχι τόσο από το αποτέλεσμα, όσο από την εμφάνιση κι επιπρόσθετα και από το ενδεχόμενο οι ελπίδες της μέχρι προχθες διαφαινόμενης ανάκαμψης, να μην έχουν στέρεη βάση. Η επιστροφή στον παλιό κακό ΠΑΟΚ, σαφέστατα τρομάζει. Ναι, ήταν δύσκολη η βραδιά για τους γηπεδούχους η προχθεσινή και έγινε δυσκολότερη με τις δύο αναγκαστικές αλλαγές. Ιδιαίτερα η απουσία του Λύρατζη στοίχισε ακριβά. Κι αυτό, γιατί η πιο δυνατή γραμμή (η δεξιά πτέρυγα) έχασε την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της. Από εκεί και πέρα είχαμε αρκετές «παρουσίες» έμπειρων αλλά και άπειρων παικτών, που ήταν σαν να μην υπήρχαν στο γήπεδο.
Οι παλιοί δυσκίνητοι βραδυπορούντες και σε ρυθμούς θαρρείς και δεν συμμετείχαν στο παιχνίδι. Οι περισσότεροι έδιναν την εντύπωση πως δεν τους ενδιέφερε και πολύ το τι θα γίνει, θεωρώντας προφανώς ότι όλες οι υποχρεώσεις της χρονιάς ολοκληρώθηκαν με την νίκη επί του Ολυμπιακού. Οι απρόβλεπτοι τραυματισμοί με τις αναγκαστικές αλλαγές, έδειχναν επίσης το πόσο φτωχό είναι το ρόστερ της ομάδας. Να σκεφτεί κανείς πως ο κόουτς «θυσίασε» τον Ζίβκοβιτς για να στοκάρει μια τρύπα, για την οποία δεν υπήρχε άλλος παίκτης. Και λέμε θυσίασε, γιατί ο παίκτης θα χρειαζόταν περισσότερο στην επίθεση, από τη στιγμή που η τακτική της ομάδας στόχευε στην μεγάλη πίεση και στην ανατροπή του αποτελέσματος.
Το να αλλάζεις δύο φορές θέση στο μέτριο Σάστρε, αποδεικνύει ότι λείπουν οι εναλλακτικές – λόγω αποτυχημένου μεταγραφικού σχεδιασμού – αλλά και η απουσία φαντασίας του ίδιου του κόουτς. Ο οποίος εν κατακλείδι δεν αποτολμά να εμφανίσει άλλες κινήσεις, πλην των στερεότυπων. Αλήθεια που βρίσκεται ο αριστερόποδαρος και υμνηθής περισσότερο από τον Νάρεϊ, Νάσμπεργκ; Ηταν εκτός αποστολής! Κι όμως τον χρησιμοποίησε στο πολύ σημαντικό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, με τα γνωστά αποτελέσματα. Θα μου πεις τώρα τι ψάχνεις να βρεις μέσα στο προχθεσινό παιχνίδι πέρα από τα όσα έχεις δει αρκετές φορές στα προηγούμενα.
Το κάνω για έναν και μόνο λόγο: Για να υπενθυμίσω σε μερικούς πόσο μεγάλη ζημιά έχουν κάνει, αφήνοντας την ομάδα σχεδόν «ξυπόλητη στα αγκάθια», να παλεύει μόνο με την ψυχή της. Για να ρωτήσω επίσης πως αισθάνονται εκείνοι που πολέμησαν για να χαλάσει η μεταγραφή του χαρισματικού Φερνάντες. Είμαι ένας από αυτούς που χάρηκαν όσο λίγοι το τσαλάκωμα του Ολυμπιακού. Είμαι όμως κι ανάμεσα σε εκείνους που στο βάθος είχαν και έχουν τον φόβο, μήπως αυτή η νίκη χρησιμοποιήθηκε - ή θα χρησιμοποιηθεί – για να μπουν όλα κάτω από το χαλάκι, όπως οι ανεκπλήρωτες μέχρι τώρα υποσχέσεις για την ενίσχυση του ροστερ.
Αγωνιστικά δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα για τον συγκεκριμένο αγώνα. Οταν μια ομάδα που έχει κατοχή 70%-30% ισοφαρίζει στις καθυστερήσεις, αυτό από μόνο του τα λέει ολα. Σε ατομική απόδοση, ο Λύρατζης και ο Τσαούσης δεν κρίνονται. Ο Κοτάρσκι με πολλά προσόντα, καλές στιγμές, αλλά και με μια αδυναμία σοβαρή (απειρία;) αντίληψης των φάσεων που έχει υποχρέωση να ελέγχει. Φέρει ευθύνη για το 0-1. Ωσεί παρών ο Αουγκούστο, το ίδιο και ο Ελ Καντουρί. Κάπως ασταθής ο Ινγκασον, με τον Κουλιεράκη ασφαλώς μέσα στους ελάχιστους που ξεχώρισαν.
Περιέργως στα ρηχά νερά ο Ντάντας, ενώ προσπάθησε πολύ ο φιλότιμος Νάρεϊ, που καταδικάστηκε όμως τόσο από την απουσία του Λύρατζη, όσο και την τακτική που ακολούθησε η ομάδα. Δεν πρόσφερε πολλά ο Μπίσεσβαρ, ενώ ο νεαρός Κωσταντέλιας έδωσε ζωντάνια και πνοή και απέδειξε ότι διαθέτει εκτός από μαχητικότητα και ποδοσφαιρική εξυπνάδα.
Η γκολάρα του Ολιβέιρα διέσωσε από έμφραγμα την ομάδα και τους οπαδούς της, οι οποίοι ελπίζουν ότι ο αποδεδειγμένα πολύ καλός αυτός παίκτης, μπορεί να βρει το πραγματικό του «ανάστημα». Είναι ένας πολύ καλός φορ που τον πήγαν πίσω οι τρεις σοβαροί τραυματισμοί του. Μπορούμε να πούμε τέλος, πως και η παρουσία του Κούρτιτς ήταν θετική.
