Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς αυτό που συνέβη χθες στην Τρίπολη για τον ΠΑΟΚ. Εχει κάνει και άλλες γκέλες φέτος, αλλά το χθεσινό δεν έχει προηγούμενο και θα μνημονεύεται για χρόνια ως παράδειγμα κακοδιαχείρισης αγώνα: και από τους παίκτες που συμμετείχαν και από τον ίδιο τον Λουτσέσκου που τα όσα είπε στην συνέντευξη Τύπου για τρεμάμενα πόδια και για το γεγονός ότι η μάδα του δεν μέτρησε ότι είχε έναν αντίπαλο που δεν έχασε από κανένα σύλλογο της πρώτης τετράδας στην έδρα της, μάλλον τα έλεγε για να τα ακούσει ο ίδιος.
Ας τα πάρουμε από την αρχή: Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είναι στο ημίχρονο 0-3 ή 1-3 αν μετρήσουμε και την ευκαιρία του Αστέρα με την απόκρουση του Ζίβκοβιτς και το δοκάρι που ακολούθησε.
Ο Νάρεϊ και ο Κωνταντέλιας έχασαν ευκαιρίες που δεν χάνονται και τελικά ο Δικέφαλος πήγε στα αποδυτήρια με το ισχνό 1-0.
Στο δεύτερο μέρος μπήκε με μία πιο συντηρητική διάθεση, προφανώς έχοντας στο μυαλό του τον φόβο του κακού σεναρίου μετά τις πολλές χαμένες ευκαιρίες του πρώτου μέρους και η αλήθεια είναι ότι δεν απειλήθηκε. Είχε, μάλιστα, μία καλή ευκαιρία με τον Νάρεϊ και πάλι (τον νίκησε για δεύτερη φορά ο Παπαδόπουλος), αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε ότι απειλείται.
Με τις αλλαγές του Μπράντον και του Μπίσεσβαρ, ο ΠΑΟΚ εξακολούθησε να διατηρεί τον έλεγχο του αγώνα και μάλιστα με φρέσκα πόδια στην επίθεση. Ο Ισπανός, μάλιστα, είχε και αυτό που δεν είχαν οι συμπαίκτες του: απόλυτη συγκέντρωση και στην πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε από την ωραία πάσα του Ράφα Σοάρες «σκότωσε» τον Παπαδόπουλο.
Όταν άρχισαν τα κραυγαλέα λάθη
Όλα έμοιαζαν ιδανικά και ο ΠΑΟΚ έδειχνε ότι αυτή την φορά δεν θα κάνει την αυτοχειρία των αγώνων σε Ηράκλειο, Λιβαδειά και Περιστέρι. Δυστυχώς, όμως, η σιγουριά ότι έχει την νίκη σφιχτά στα χέρια του μετατράπηκε για τον ΠΑΟΚ, σε χαλαρότητα που οδήγησε σε κάκιστες επιλογές. Και εντός αγωνιστικού χώρου και από τον πάγκο.
Ο Τάισον, λογικά, πήρε την θέση του Αντρίγια αφού είχε ενοχλήσεις, παράλογα όμως πατούσε το γκάζι.
Μάλλον δεν τον είχαν πληροφορήσει πόσο ανάποδα γυρίζουν τα ματς για τον Δικέφαλο στην Τρίπολη. Ο ανεξήγητα γρήγορος ρυθμός οδήγησε και σε αναρχία, όταν εντελώς ακατανόητα, ο Λουτσέσκου απέσυρε δύο από τους καλύτερους παίκτες του για να μπούνε ο Κεντζιόρα και ο Φιλίπε. Όταν αποχώρησαν ο Σάστρε από την άμυνα και ο Ντόουγκλας από το κέντρο, ο ΠΑΟΚ έχασε την ανασταλτική ισορροπία του. Ειδικά, η επιλογή να πάρει την θέση του Ισπανού ο Πολωνός που δεν είχε παίξει ξανά, ήταν μία κίνηση που σε κάθε περίπτωση μπορούσε να αποφευχθεί.
Αν ο Λουτσέσκου ήθελε να δώσει χρόνο συμμετοχής μπορούσε να αποσύρει τον Νάρεϊ που ούτως ή άλλως σκεφτόταν να βγάλει νωρίτερα αλλά τον πρόλαβε το χτύπημα που δέχθηκε ο Αντρίγια και ο Κεντζιόρα να παίξει λίγο πιο προωθημένος χωρίς να φύγει από τα δεξιά της άμυνας ο Σάστρε. Τελικά, ο Κεντζιόρα αποδείχθηκε μοιραίος γιατί έχασε και μία ασύλληπτη ευκαιρία από γύρισμα του Νάρεϊ και μην ξεγελά κανένα το οφσάιντ που δόθηκε στον Γερμαντογκολέζο.
Στο ριπλέι φάνηκε ότι αν ο Κεντζιόρα απλά έσπρωχνε την μπάλα στην κενή εστία το γκολ θα μετρούσε στο VAR.
Ένα λεπτό μετά άρχισε η τιμωρία του ΠΑΟΚ. Ζίβκοβιτς και Νάσπεργκ είχαν κακή συνεργασία και έδωσαν εύκολο πλάγιο άουτ και δευτερόλεπτα μετά ο Σίτο τους τιμώρησε. Στα λεπτά που απέμεναν ο ΠΑΟΚ ήταν σε τρικυμία και μοιραία δέχθηκε και δεύτερο τέρμα. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της ζαλάδας, πλην του Ινγκασον, που διαμαρτυρήθηκε για σπρώξιμο και επιθετικό φάουλ πάνω του πριν το 2-2, κανείς συμπαίκτης του δεν πήγε έστω να διαμαρτυρηθεί μαζί του.
Το τελευταίο σφύριγμα της λήξης βρήκε τους πάντες με σκυμμένα κεφάλια. Το κατά πόσο αυτή η ήττα θα επηρεάσει την ψυχολογία της ομάδας θα το δούμε την Κυριακή με την ΑΕΚ, η χθεσινή ισοπαλία, όμως, αφαιρεί από τα αποδυτήρια την πίστη ότι αυτή η ομάδα μπορεί να μπει στην δυάδα.
Προφανώς, ο ΠΑΟΚ, για μία ακόμη φορά, έδειξε έλλειμμα προσωπικότητας, είναι προφανές ότι του λείπουν ένας δύο κουμανταδόροι (τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνεται ο καθένας τι μπορεί να προσφέρει ένας Βιεϊρίνια έστω και για λίγα λεπτά).
Όμως, υπάρχει και κάτι ακόμη. Τελικά, η νοοτροπία του «πάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά» και «χτίζουμε ομάδα και για του χρόνου» μπορεί να δημιουργεί ένα ασυνείδητο άλλοθι σε κάποιους παίκτες και να μην είναι με το μαχαίρι στα δόντια από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Δυστυχώς, τέτοιες απώλειες για ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό πονάνε πάρα πολύ και αυτό το ξέρει καλύτερα από όλους ο Λουτσέσκου.
Φαντάζομαι ότι αν μπορούσε να ξανάπαιζε τα τελευταία λεπτά οι κινήσεις του θα ήταν διαφορετικές...
