Δεν
υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο αφελληνισμός
του ποδοσφαίρου μας αναπτύσσεται
ταχύτατα. Στις ομάδες της Super League
κυριαρχούν με συντριπτική πλειοψηφία
οι ξένοι ποδοσφαιριστές.
Προ
διετίας ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ
Παναγιώτης Δημητρίου έβαλε το ζήτημα:
Να παίζουν υποχρεωτικά στην ενδεκάδα
της κάθε ΠΑΕ τουλάχιστον τέσσερις
Ελληνες παίκτες. Θεωρούσε ότι με αυτό
τον τρόπο θα γινόταν το πρώτο βήμα ώστε
οι γηγενείς να αποκτήσουν μια σοβαρή
εκπροσώπηση.
Μαζί
του συμφώνησε και ο πρόεδρος της
ομοσπονδίας Τάκης Μπαλτάκος, αμέσως
μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του. Επισήμανε
όμως, τη νομική διάσταση που υπάρχει,
καθώς η ελεύθερη κυκλοφορία εργαζομένων
είναι μία από τις ιδρυτικές αρχές της
Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Αν
η χώρα μας προχωρούσε σε υποχρεωτική
χρησιμοποίηση Ελλήνων παικτών, η Κομισιόν
είχε τη δυνατότητα να παρέμβει. Και σε
αυτές τις περιπτώσεις ακόμη και η χώρα
απειλείται με σοβαρές κυρώσεις, οι
οποίες είναι κυρίως οικονομικές.
Με
αυτόν τον τρόπο η συζήτηση οδηγήθηκε
στις υπερεθνικές ομοσπονδίες ώστε να
υπάρξει μία ευρύτερη συναίνεση. Η FIFA
και η UEFA διαμήνυσαν στην ελληνική πλευρά
ότι αυτό είναι μία εσωτερική υπόθεση
της κάθε εθνικής ομοσπονδίας και πως
πράγματι σκοντάφτει στην οδηγία της
Κομισιόν.
Όμως
στους κανονισμούς, υπάρχουν πάντα και
φεγγίτες. Στο τραπέζι έπεσε η ιδέα να
υπάρξει μία συμφωνία κυρίων ανάμεσα
στους προέδρους των ομάδων της Super League
1 ώστε να προχωρήσει το εγχείρημα. Παρότι
οι περισσότεροι συμφώνησαν, δεν φάνηκαν
ιδιαιτέρως τολμηροί.
Ο
Αστέρας Τρίπολης ήθελε αρχικά να
προτείνει υποχρεωτικότητα για τρεις
Ελληνες παίκτες στην ενδεκάδα και έναν
στον πάγκο. Την Παρασκευή το 3+1 έγινε
1+1. Δηλαδή υποχρεωτικά να υπάρχει ένας
Ελληνας στην ενδεκάδα και ένας Ελληνας
στον πάγκο. «Ας ξεκινήσουμε έτσι και
βλέπουμε», συμφώνησαν οι εκπρόσωποι
των ομάδων.
Εύκολα
καταλαβαίνει κανείς ότι το σχέδιο
Δημητρίου, αλλά και η πρόταση Αστέρα,
στην ουσία αποδομήθηκαν. Το βήμα είναι
δειλό και δεν μπορεί να φέρει καρπούς.
Ισως γιατί οι περισσότερες μεγάλες
ομάδες ποντάρουν στην ενδυνάμωσή τους
από την κοινοτική και ξένη αγορά και
όχι από τις ντόπιες ακαδημίες.