Εξαιρετική εμφάνιση από κάθε άποψη, παρά το γεγονός του νέου ισχυρότατου σοκ που δέχθηκε την τελευταία στιγμή στην κυριολεξία, με την εφιαλτική διαπίστωση ότι σε αυτό το τόσο σημαντικό παιχνίδι, ήταν υποχρεωμένος να μετρήσει μια ακόμη βασική απουσία, όπως αυτή του Φερνάντο Βαρέλα. Κι αυτό, μετά από την αντίστοιχη επίσης της τελευταίας στιγμής του Βιεϊρίνια, αλλά και τις υπάρχουσς ήδη απουσίες για αρκετό καιρό του Ελ Καντουρί, του Ίνγκασον και του Ολιβέιρα.
Ο Ρουμάνος κόουτς ήταν υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει την αήττητη ΑΕΚ ως εκ τούτου, με ένα δίδυμο ανάγκης που το αποτελούσαν δύο νεαροί (Μιχαηλίδης – Μιχάι) και που ίσως για πρώτη φορά έπαιζαν μαζί και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη αναμέτρηση. Είναι αλήθεια επίσης πως και ο κόσμος που βρέθηκε στην κερκίδα, μόλις πληροφορήθηκε το «μαντάτο» μούδιασε κι ένιωσε κάπως ανήσυχος και προβληματισμένος. Αυτή όμως η ανησυχία και ο συγκεκριμένος φόβος δεν κράτησαν για πολύ, ή μάλλον κράτησαν για πολύ λίγο και εξαφανίστηκαν τελείως σύντομα. Κι αυτό, γιατί ο χθεσινός ΠΑΟΚ με ένα μικρό οκτάλεπτο εξαίρεση, ήταν το αφεντικό του αγώνα, με τον Ραζβάν να διαχειρίζεται με ιδανικό τρόπο και τα όποια λίγα κενά υπήρξαν.
Στο Ρουμάνο η αναγνώριση της σωστής καθοδήγησης που οδήγησε στη χθεσινή μεγάλη επιτυχία, παίρνει ιδιαίτερες διαστάσεις αν σκεφτεί κανείς, ότι πρωταγωνιστής της νίκης ήταν ένας παίκτης (Μπίσεσβαρ) που κάποιοι «αγωνίστηκαν» χωρίς υπερβολή να τον απαξιώσουν και να απαλλαγούν από την παρουσία του. Ας μην ξύνουμε όμως πληγές αυτές τις στιγμές και ας αφήσουμε τόσο τον κόουτς όσο και τους παίκτες του αλλά και τον κόσμο του ΠΑΟΚ, να χαρούν αυτήν την πραγματικά σπουδαία νίκη.
Το μήνυμα της οποίας είναι ότι η ομάδα την οποία θεωρούσαν ξεγραμμένη, είχε τόσα αποθέματα ψυχής που της έφταναν για να περάσει αλώβητη μέχρι στιγμής από τις συμπληγάδες που την περίμεναν, με τα όσα προβλήματα άφησε πίσω της η αποδυνάμωση του ρόστερ, αλλά και οι απρόβλεπτοι και σοβαροί τραυματισμοί βασικών της παικτών. Το μήνυμα το χθεσινό λοιπόν που έστειλε ο δικέφαλος του βορρά σε συγκεκριμένους αποδέκτες, τσακίζοντας αντιπάλους και τα διαρκή προβλήματα του είναι ένα «παρών, εδώ είμαι, μην το ξεχνάτε». Νίκη υπερπολύτιμη σαφέστατα είναι η χθεσινή. Υπολογίζεται τόσο σε επίπεδο ψυχολογίας, όσο και βαθμολογίας. Επαναλαμβάνουμε για να μην παρεξηγηθούμε, ότι οι γηπεδούχοι ήταν σαφώς η καλύτερη ομάδα με τις πιο κλασκές ευκαιρίες, διατηρώντας τον έλεγχο ακόμη και σε στιγμές φυσιολογικής πίεσης που δέχθηκε.
Ατυχής ο σχολιασμός με προσπάθεια συμψηφισμού και εξισορρόπησης των εντυπώσεων. Από εκεί και πέρα για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Μιλόγεβιτς βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και αντί δηλώσεων κάτι ψέλλισε περί ευκαιριών που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον αγώνα. Θα πρέπει να του θυμίσουν και αυτοί που συμφωνούν μαζί του, πως πράγματι η εξέλιξη του αγώνα θα ήταν πολύ διαφορετική βάση κλασικών ευκαιριών και το αποτέλεσμα θα μεταφραζόταν σε ένα εντυπωσιακό τετράμπαλο. Βασικοί άξονες της νίκης θεωρούνται και είναι ο Μπίσεσβαρ, ο Σβαμπ και ο Αουγκούστο.
Ισάξιοι στάθηκαν δίπλα τους ο Πασχαλάκης, το δίδυμο των νεαρών (Μιχαηλίδης – Μιχάι) και ο σαφέστατα βελτιωμένος Κούρτιτς. Πάλεψε και κέρδισε πολλές μάχες ο Σφιντέρσκι. Τέιλορ και Σίντκλεϊ φιλότιμοι και αγωνιστικά... αξιοπρεπείς. Ο Ζίβκοβιτς έβγαλε πολλά χιλιόμετρα, πάλεψε με πάθος και φανατισμό. Τον ένιωσε η άμυνα των αντιπάλων. Ο κόσμος βοήθησε με τη σειρά του όπως μόνο αυτός γνωρίζει, ενώ ο διαιτητής ήταν δίκαιος (ακύρωσε σωστά τα δύο γκολ των ομάδων), ίσως όμως να φάνηκε λίγο διαλλακτικός σε συμπεριφορές συγκεκριμένων δρεπανιφόρων όπως ο Βράνιες.
