Φασούλα: «Έχουμε το ίδιο αίμα, τον ίδιο ιδρώτα με την Εθνική ανδρών, αξίζει και το γυναικείο μπάσκετ την ίδια προώθηση»

Το όνομα που κουβαλάει στις πλάτες της βαρύ όσο λίγα στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά την Μαριέλλα Φασούλα δεν την βάρυνε ποτέ. Η Ελληνίδα σέντερ ήταν μια εκ των πρωταγωνιστριών στην πρόκριση της Εθνικής στο EuroBasket Women 2023, όπως άλλωστε είναι και στην Αβενίδα την τελευταία διετία. 

Η 25χρονη διεθνής μίλησε αποκλειστικά στο Metrosport.gr και στον Κωστή Παναγιώτου για το εισιτήριο στο EuroBasket 2023, για το γεγονός ότι δεν γνώριζε πως ακόμη και με ήττα απέναντι στην Πορτογαλία η Εθνική έπαιρνε την πρόκριση, για τις τεράστιες διαφορές ανάμεσα σε Ισπανία και Ελλάδα όσο αφορά το γυναικείο μπάσκετ, ενώ τόνισε πως δεν καταλαβαίνει το λόγο που η Εθνική ομάδα γυναικών δεν προβάλλεται το ίδιο με την αντίστοιχη των ανδρών.

«Δείξαμε μια ομαδικότητα, παλεύαμε η μία για την άλλη»

-Τι κρατάς από την πρόκριση της Εθνικής ομάδας στα προκριματικά;

«Εδώ και ενάμιση χρόνο έχουμε κάνει μια δυνατή προσπάθεια για να προκριθούμε στο Eurobasket 2023. Πιστεύω πως μέχρι τα τελευταία παράθυρα δείξαμε μια ομαδικότητα, παλεύαμε η μία για την άλλη. Στα τελευταία δύο παιχνίδια στα προκριματικά δεν τα πήγαμε όσα καλά τα πήγαμε στα προηγούμενα, αλλά δεν πειράζει συμβαίνουν και αυτά και μαθαίνεις. Δεν γίνεται να παίζεις πάντα τέλεια, υπάρχουν πάντα πράγματα που πρέπει να βελτιώσεις. Κατά τα άλλα είναι μια ομάδα που έχει κοινό στόχο, θέλουμε να κερδίσουμε, να τα δώσουμε όλα, να ανεβάσουμε το γυναικείο μπάσκετ εκεί που του αξίζει. Όλα αυτά κρατάω από την πρόκριση».

«Δεν ήξερα ότι έπρεπε να χάσουμε με έξι πόντους και κάτω για να προκριθούμε»

-Στο ημίχρονο με την Πορτογαλία βρεθήκατε πίσω με 8 πόντους και ουσιαστικά χάνατε την πρόκριση. Τι ειπώθηκε στα αποδυτήρια;

«Όταν μπήκαμε στα αποδυτήρια καμία μας δεν ήταν ευχαριστημένη, όχι για το "εγώ", για την ατομική απόδοση, αλλά για την εικόνα της ομάδας. Αυτό που μας είχε "σκοτώσει" στο πρώτο ημίχρονο ήταν η άμυνά μας δεν είχαμε ενέργεια, είχαμε βγει με μηδέν ενέργεια. Ήταν ένα εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουμε, οπότε μπήκαμε στα αποδυτήρια, μιλήσαμε, φωνάξαμε και είπαμε αν θέλουμε να προκριθούμε πρέπει να αλλάξουμε τελείως την εικόνα που είχαμε στο πρώτο μέρος. 

Πεισμώσαμε και βγήκαμε με μια διαφορετική ενέργεια στο δεύτερο εικοσάλεπτο και πάλι χάσαμε, αλλά δεν κοιτούσαμε το σκορ, τουλάχιστον από πλευράς μου, κοιτάξαμε να βγάλουμε αυτή την ενέργεια που δεν είχαμε στο πρώτο ημίχρονο, είναι πολύ δύσκολο για μια ομάδα να κάνει την ανατροπή όταν στα πρώτα δύο δεκάλεπτα βγάζει μηδέν ενέργεια, αλλά καταφέραμε να κρατήσουμε τη διαφορά, μάλιστα κάποια στιγμή βρεθήκαμε και στον πόντο. Αυτός είναι και ο στόχος για τα επόμενα παιχνίδια, να μην ξεκινήσουμε με αυτή την εικόνα στους αγώνες του Eurobasket, γιατί είναι ακόμη πιο δύσκολο να κάνεις την ανατροπή απέναντι στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. 

Δεν ήξερα ότι έπρεπε να χάσουμε με έξι πόντους και κάτω για να προκριθούμε, αυτή είναι η δική μου αλήθεια. Το έμαθα στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα, μέχρι εκείνη τη στιγμή μιλώντας για εμένα, αλλά πιστεύω και τα υπόλοιπα κορίτσια, προσπαθούσαμε να κερδίσουμε. Δεν θα κάτσεις με 120 παλμούς να υπολογίσεις διαφορές, είναι υπερβολικό και μετά χάνεις τις αρχές σου, αποσυντονίζεσαι από τον αγώνα. Σε εμένα λειτούργησε καλύτερα το γεγονός ότι δεν ήξερα ποια πρέπει να είναι η διαφορά για να κερδίσουμε. Στα τελευταία λεπτά εννοείται πως ήρθε μια στρατηγική από τους προπονητές μας. Αυτοί είναι που γνωρίζουν με ποια διαφορά πρέπει να κερδίσουμε ή να χάσουμε για να προκριθούμε, εμείς ακούμε αυτά που μας μεταφέρουν και έχουμε, από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο, στόχο να κερδίσουμε».

«Στην Ελλάδα δεν εκτιμάνε το γυναικείο μπάσκετ, προκριθήκαμε και δεν το ήξερε κανείς»

-Η πρόκριση στο Eurobasket 2023 και γενικά η παρουσία της Εθνικής γυναικών στη τελική φάση τα τελευταία χρόνια μπορούν να αποτελέσουν το για την άνοδο του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα;

«Και παλιότερα έχει υπάρξει η αρχή αλλά πρέπει να υπάρξει και η συνέχεια. Στο Eurobasket του 2017 βγήκαμε τέταρτες, ήταν μια αρχή και αυτό, αλλά πρέπει να υπάρχει και μια συνέχεια πάνω σε αυτή την επιτυχία, να συνεχίσουμε αυτό που μας αφήσανε οι πιο παλιές γενιές και είχα την τιμή να είμαι μαζί τους το 2017. Εκείνη την εμπειρία και τη διοργάνωση δεν θα τη ξεχάσω ποτέ. Επίσης, τότε που βγήκαμε τέταρτες δεν μας πίστευε κανείς. Έχουμε συνηθίσει να μας θεωρούν αουτσάιντερ και πάμε στο Eurobasket 2023 να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε, αυτό όμως χρειάζεται κόπο και χρόνο, έχουμε ξεκινήσει μια καινούρια διαδικασία, με καινούριο staff, με μια καινούρια κουλτούρα. Δεν γίνεται από τη μια στιγμή, στιγμή στην άλλη.

Δυστυχώς γνωρίζουμε πως το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα δεν το εκτιμάνε πολύ, οπότε και αυτό μετράει στην προσπάθεια, αλλά νομίζω υπάρχουν βήματα να δείξουν ότι υπάρχει μια εκτίμηση, μικρά μεν αλλά βήματα δε. Προκριθήκαμε και δεν το ήξερε κανείς. Δεν προβάλατε καθόλου το γυναικείο μπάσκετ. Αυτή είναι κουλτούρα στην Ελλάδα, δεν αναφέρομαι σε όλους, αλλά για τους περισσότερους δεν υπάρχει το γυναικείο μπάσκετ. Αν είχε προκριθεί η Εθνική ανδρών θα το ήξερα στο δευτερόλεπτο, από την προώθηση που παίρνουν, που τους αξίζει εννοείται, αλλά τονίζω τη διαφορά. Ότι οι αγώνες μας προβλήθηκαν από την ΕΡΤ3 ήταν βήμα, αλλά οι περισσότεροι δεν ήξεραν ότι παίζαμε για την πρόκριση στο Eurobasket. Αυτό δεν επηρεάζει το πως παίζουμε αλλά επηρεάζει τη γενικότερη εικόνα. Πως γίνεται να μιλάμε για την πρόκριση και να μην την ξέρει σχεδόν κανείς.

Αξίζει να υπάρχει αυτή η προώθηση στο γυναικείο μπάσκετ, έχουμε το ίδιο αίμα, τον ίδιο ιδρώτα, τον ίδιο κόπο, είμαστε στην Εθνική Ελλάδος, δεν αγωνιζόμαστε με τη φανέλα του συλλόγου μας. Θα έπρεπε να προωθείται και να προβάλλεται όπως η Εθνική ανδρών επειδή είναι οι Εθνικές ομάδες της χώρας μας. Δεν υπάρχει η ισότητα σε αυτό το κομμάτι, και δεν αναφέρομαι στα χρήματα, αναφέρομαι στην προώθηση του γυναικείου μπάσκετ και της Εθνικής ομάδας. Είναι πολύ άσχημο αυτό που συμβαίνει. Επίσης, αν δεν προβληθεί πως να ξέρει και ο κόσμος πότε παίζουμε και αν προκριθήκαμε, ειδικά αυτοί που δεν παρακολουθούν γυναικείο μπάσκετ. Είναι κάτι που το βάζουμε στο πλάι, μας ενδιαφέρει μόνο η Εθνική ανδρών και τίποτα άλλο, πραγματικά δεν το καταλαβαίνω αυτό, κάνουμε το ίδιο πράγμα, παίζουμε προκριματικά, πηγαίνουμε στο Eurobasket, κάνουμε μια προσπάθεια για τη χώρα μας».

«Στην Ισπανία ακόμα και με την τελευταία ομάδα να παίζουμε θα έχει 8.000 θεατές»

-Την τελευταία διετία αγωνίζεσαι στην Ισπανία και στην Αβενίδα. Βέβαια, στο παρελθόν έχει αγωνιστεί και στην Ελλάδα με τον Πρωτέα Βούλας. Ποιες είναι μεγαλύτερες διαφορές που έχεις εντοπίσει σε σχέση με την Ελλάδα;

«Αρχικά είναι η προβολή και η προώθηση που υπάρχει στο άθλημα, αλλά και η αγάπη του κόσμου για το γυναικείο μπάσκετ. Αυτό που γίνεται εδώ στην Ισπανία δεν το έχω ξανά ζήσει και είναι πάρα πολύ ωραίο. Καταρχάς τα γήπεδα είναι γεμάτα, ακόμα και με την τελευταία ομάδα να παίζουμε θα έχει 8.000 θεατές. Στον τελικό πέρυσι είχε 12-14.000 κόσμο, επειδή αγαπάνε και εκτιμάνε το γυναικείο μπάσκετ. Το απίστευτο είναι ότι στην Ελλάδα αυτό μοιάζει εξωπραγματικό, ενώ για τους Ισπανούς είναι νορμάλ, είναι πολύ διαφορετική η νοοτροπία.

Μάλιστα, είχαμε πάει στο δημαρχείο με το τρόπαιο και κοιτάξαμε κάτω και υπήρχαν τουλάχιστον 10.000 φίλοι της ομάδας, είναι κάτι αντίστοιχο όταν κατακτά κάποιο τρόπαιο ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός στην Ελλάδα. Με στεναχωρεί αυτό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχει ταλέντο, το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ είναι πολύ καλού επιπέδου, αλλά δεν υπάρχει αυτή η εκτίμηση από τον περισσότερο κόσμο. Παράδειγμα η γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού που παίζει και στην Euroleague, βλέπω αγώνες στο ΣΕΦ και είναι άδειο, δεν υπάρχει ψυχή. Δεν το αξίζουν αυτό τα κορίτσια, παίζουν πολύ καλό μπάσκετ και όσο και να νομίζουν κάποιοι ότι είναι κλισέ, το κοινό μας βοηθάει πάρα πολύ, ειδικά όταν βρίσκεσαι κοντά στο σκορ και ακούς αυτή την έκρηξη από τους θεατές σε ανεβάζει. Είναι στενάχωρο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Όταν έδειξα στις συμπαίκτριές μου, εδώ στην Αβενίδα, το άδειο ΣΕΦ τους φαινόταν απίστευτο και σε εμάς φαίνεται απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην Ισπανία, αυτό είναι το πρόβλημα.

Το ερώτημα στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ αν υπάρχει ταλέντο στο γυναικείο μπάσκετ, υπάρχει και μάλιστα πάρα πολύ, αλλά δεν υπάρχει η αγάπη, η εκτίμηση και ο σεβασμός από το κοινό».

-Κοιτάζοντας στο παρελθόν τη Μαριέλλα του Πρωτέα Βούλας ποιες διαφορές εντοπίζεις με τη Μαριέλλα της Αβενίδα;

«Εννοείται υπάρχουν διαφορές. Στον Πρωτέα Βούλας ήμουν μικρή, αλλά ήμουν και πολύ τυχερή γιατί είχα συμπαίκτριες υψηλού επιπέδου, είναι πολύ διαφορετικό όταν μεγαλώνεις με τέτοιες συμπαίκτριες δίπλα σου από το να παίζεις με αθλήτριες της ηλικίας σου, που και εκεί υπάρχει ταλέντο, αλλά οι εμπειρίες που ζεις μαζί τους είναι πολύ διαφορετικές και κάνουν καλύτερη. Αυτό κιόλας με βοήθησε πάρα πολύ για να πάω Αμερική και στο κολλέγιο. Η μεγαλύτερη διαφορά που εντοπίζω στη σύγκριση του τότε με το σήμερα είναι η αυτοπεποίθησή μου».

«Δεν μου αρέσει να επιλέγω κάτι επειδή θα νιώσω άνετα»

-Στις ΗΠΑ πηγές για σπουδές πάνω στην επικοινωνία. Εκεί ήσουν μέλος της ομάδας μπάσκετ του κορυφαίου πανεπιστημίου Vanderbilt. Τι έχεις κρατήσει από την αμερικάνικη νοοτροπία;

«Η αμερικάνικη νοοτροπία είναι πολύ διαφορετική, είναι περισσότερο physical και mental toughness, έχει άσκηση μέχρι να γονατίσεις για να βρεις τα όρια σου και πάντα μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι που έμαθα στις ΗΠΑ, εκεί που νομίζεις ότι έφτασες στα όρια σου και δεν μπορείς άλλο, τελικά μπορείς, θα στο βγάλουν οι προπονητές. Εκείνη την ώρα δεν σκέφτεσαι τι ωραίο συναίσθημα, απλά περιμένεις πότε θα τελειώσει, αλλά μετά βλέπεις ότι δεν βάζεις όρια στον εαυτό σου».

Έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις στις ΗΠΑ εφόσον υπάρχει κάποια πρόταση συνεργασίας;

«Όταν αποφοίτησα δεν υπήρχε κάποια πρόταση από άλλη ομάδα να συνεχίσω, αλλά είχα πάντα στόχο και όνειρο να αγωνιστώ στην Euroleague. Πέρυσι το κατάφερα αυτό. Βέβαια, δεν κλείνω καμία πόρτα. Πιστεύω ό,τι ευκαιρία μου δοθεί πρέπει να την αρπάζω και νομίζω ότι έτσι ανεβαίνεις και επίπεδο, ειδικά όταν βγαίνεις από το comfort zone σου. Δεν μου αρέσει να επιλέγω κάτι επειδή θα νιώσω άνετα. Πιστεύω πως όταν παίρνεις μια απόφαση με γνώμονα ότι νιώθεις άνετα δεν ωθείς τον εαυτό σου στα όρια.

Πήρα ρίσκο ήρθα πέρυσι στην Αβενίδα και μου βγήκε σε καλό. Σίγουρα αυτά τα πράγματα δεν έρχονται από μόνα τους, πρέπει να δουλέψεις κάθε μέρα, γιατί όταν δεν δουλεύεις εσύ, δουλεύει κάποιος άλλος».

«Είναι και λες και ο πατέρας μου έχει βάλει το κόπο και τη δουλειά για να φτάσω εγώ εδώ που είμαι σήμερα»

-Έχεις αναφέρει πολλές φορές πως ο πατέρας σου δεν σε πίεσε ποτέ, παρόλα αυτά εσύ ένιωσες ποτέ κάποιο βάρος στις πλάτες σου λόγω της φήμης του πατέρα σου;

«Όχι δεν το ένιωσα ποτέ, γιατί δεν μου έβαλε ποτέ πατέρας μου στις πλάτες μου, με ένοιαζε μόνο η δική του άποψη και πως μου συμπεριφερόταν εκείνος, δεν μου πρόσθεσε ποτέ πίεση, ήταν και είναι πάρα πολύ υποστηρικτικός μαζί μου. Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το μπάσκετ μόνη μου, πότε δεν ήταν απόφαση του πατέρα μου να ξεκινήσω να παίζω μπάσκετ. Εννοείται χαίρεται που αγωνίζομαι αλλά δεν με πίεσε ποτέ να ξεκινήσω, ούτε να συνεχίσω.

Όμως ο κόσμος μιλάει, ο κόσμος πάντα θα μιλάει, από τότε που ήμουν μικρή άκουγα: "παίζει επειδή είναι κόρη του Φασούλα, όλα της έρχονται εύκολα". Εννοείται όταν τα διάβαζα αυτά μικρή με επηρέαζαν, ποιον άλλωστε δεν θα επηρέαζαν σε τόσο νεαρή ηλικία (σ.σ. 14-15 ετών); Αλλά με τα χρόνια έχω μάθει πως ό,τι και να κάνεις πάντα θα μιλάει κάποιος, πλέον όμως δεν με επηρεάζει καθόλου. Είναι απίστευτο ότι ακόμη λέγονται τέτοια πράγματα. Είναι και λες και ο πατέρας μου έχει βάλει το κόπο και τη δουλειά για να φτάσω εγώ εδώ που είμαι σήμερα. Πλέον δεν τα διαβάζω, γιατί μόνο αρνητική ενέργεια σε γεμίζουν και δεν τη χρειάζομαι στη ζωή μου, αλλά και να τα διαβάσω δεν δίνω σημασία γιατί απλά δεν ισχύουν».

-Υπάρχει η σκέψη κάποια στιγμή να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

«Αυτή η ερώτηση πάντα με προβληματίζει, ανέφερα και πριν τις διαφορές. Ποιο είναι όμως το κίνητρο για να γυρίσω; Τι θα με παρακινήσει να επιστρέψω όταν υπάρχουν αυτές οι διαφορές; Υλικό υπάρχει και καλό επίπεδο μπάσκετ υπάρχει στην Ελλάδα το τόνισα και προηγουμένως. Ποιος ο λόγος όμως να παρατήσω αυτά που δεν μου δίνει η Ελλάδα ακόμη;

Αν υπάρξει εξέλιξη στο γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα και δεν αναφέρομαι στο επίπεδο, αλλά σε όλα τα άλλα, εννοείται πως θέλω να επιστρέψω, είναι όνειρο να παίζεις στη χώρα σου, αλλά με τις σωστές προϋποθέσεις. Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχει η εκτίμηση για το γυναικείο μπάσκετ, δεν δίνονται στην Ελλάδα οι ίδιες ευκαιρίες που μου έχουν δοθεί στο εξωτερικό. Στεναχωριέμαι που το λέω αλλά δυστυχώς έτσι είναι».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook