Δείτε το απόσπασμα των όσων δήλωσε ο 16χρονος στο Χάι:
-Ακούστηκαν κατά καιρούς διάφορα πράγματα. Για τον μπαμπά, για την μαμά. Ότι δεν έχει χρήματα, ότι δεν μπορεί να ζήσει... Διάφορα, τέτοια άσχημα. Κακές φήμες, στις περρισότερες από τις οποίες βέβαια, απαντούσε η μαμά σου, γιατί εκείνη ήταν η αρμόδια στο πώς φροντίζει τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Εσύ πώς βίωσες αυτή την κακία του κόσμου, αλλά και την αγάπη που ήρθε από τον κόσμο;
«Για την κακία μια φράση θα πω που τα ξεκαθαρίζει όλα. Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια. Για την αγάπη, ήταν το καλύτερο στήριγμα που μπορούσαν να μας δώσουν, από τη στιγμή που έφυγε ο πατέρας μου, μέχρι και τώρα».
-Στο διαδίκτυο είσαι ενεργός. Και γράφεις και σχολιάζεις, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας σου. Δε φοβάσαι πως ότι γράφεις ή ανεβάζεις, μπορεί να γίνει πρώτη είδηση;
«Μ’έχουν σταμπάρει, προσπαθώντας να βοούν κάτι κακό για μένα, για να βγάλουν τον κακό και όχι τον καλό Νίκο που είναι πάντα εκεί θα πει κάτι καλό για τον άλλον και όχι να τον μειώσει, θα κάνουν το αντίθετο σε μένα, για να με μειώσουν. Μου τη σπάει πολύ. Παρακολουθούν το προφίλ μου. Ήθελα να κλείσω το facebook μου να κάνω private το instagram, αλλά δεν το κάνω γιατί υπάρχει και κόσμος που θέλει να τα βλέπει».
-Ξέρουμε πως έχεις νονά μια μεγάλη από τον χώρο της υποκριτικής, την Άννα Φόνσου. Έχεις λοιπόν λάδι, από μια γυναίκα που επίσης έχει γράψει μεγάλη καριέρα. Πως αισθάνεσαι για την πνευματική σου μητέρα;
«Περηφάνια. 'Οταν βλέπω την νονά μου, βλέπω και το μέλλον μου».
-Αν σου δινόταν ένα μαγικά ραβδί, τι θα ήθελες να κάνεις; Ή τι θα ήθελες ν'αλλάξεις;
«Δε θα ήθελα να πω να έρθει πάλι ο πατέρας μου στη ζωή, γιατί πάλι θα βασανιζόταν, πάλι θα πονούσε, πάλι. Θα τον έβλεπα να μην είναι καλά. Θα ήμουν υπερβολικά εγωιστής, αν το έκανα αυτό. Θα ήθελα να του δώσω όμως την τελευταία αγκαλιά που δεν πρόλαβα να του δώσω στο νοσοκομείο. Είχαμε πεί ο ένας στον άλλον «Σ' αγαπώ», ήξερα πως κάτι θα άλλαζε, αλλά δεν μπορούσα να μείνω, με περίμενε από κάτω ταξί. Αυτό μου έμεινε απωθημένο».
-Είσαι καλά στην υγεία σου;
«Τώρα όχι. Περνάω την νόσο του Crohn κι αυτή με πολεμάει περισσότερο από τους δημοσιογράφους. Ο σκοπός μου είναι να γίνω καλά. Δεν με νοιάζει τι θα πουν ή θα γράψουν για μένα. 'Οταν θα είμαι καλά, τότε θα απαντήσω».
-Τώρα τι απαντάς;
«Αφού κοιτάνε να πολεμήσουν ένα παιδί 16 χρονών που έχασε τον πατέρα του και περνάει αυτά, δεν έχουν μπέσα. Καθόλου».
