Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Ο ΠΑΟΚ διέλυσε ενόψει Χριστουγέννων τη νεόκοπη Κηφισιά, πετυχαίνοντας ρεκόρ στην Ιστορία του. Το 0-6 γράφτηκε χθες από μια ομάδα που είχε ένα φανταστικό ποδοσφαιρικό χαρακτηριστικό. Αγωνίστηκε καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, σα να ήταν το σκορ στο 0-0 ή στο 0-1.
Είναι πολύ δύσκολο σαν προπονητής να μπορείς να διατηρείς τους παίκτες σου σε εγρήγορση και συνεχή αγωνιστικότητα, όταν το σκορ ξεπερνά τα όρια της εξασφάλισης της νίκης. Δεν τίθενται θέματα, όπως παλαιότερα, που έχουν να κάνουν με την μη κούραση της ομάδος, τον κίνδυνο τραυματισμό των ποδοσφαιριστών ή τη λύπηση του αντιπάλου.
Η μπάλα στον Δικέφαλο φαίνεται να έχει μετατραπεί σε ένα συγκεκριμένο πλάνο που ακολουθείται σε όλους τους αγώνες ασχέτως με τον αντίπαλο μέχρι και το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Μπορεί οι παίκτες να αλλάζουν, τα συστήματα και οι πιέσεις να διαφοροποιούνται αλλά ο στόχος είναι ένας και μοναδικός: συνεχή αγωνιστικότητα ώστε μέχρι το τέλος να εξαναγκάζεις τον αντίπαλο σε πνευματική και αγωνιστική παράδοση. Είδαμε αντιπάλους του ΠΑΟΚ που θεωρούνταν φαβορί για το πρωτάθλημα, όπως η ΑΕΚ, να μη μπορούν να λειτουργήσουν ανάλογα. Ένα ακόμη σημαντικό σημείο το οποίο επιβάλλεται να σημειώσουμε έχει να κάνει με κάτι που μας προξενεί εντύπωση.
Το μη σταθερό σχήμα. Όταν αλλάζουν έξι παίκτες σε σύγκριση με τους δέκα του συνόλου σε σχέση με πριν 4 μέρες, τότε περιμένεις να δεις μια δυσκολία στην «ποδοσφαιρική συνεννόηση». Κι όμως είναι σα να παρακολουθείς την ίδια ομάδα. Παρόμοια ανάπτυξη, αμυντική και επιθετική λειτουργία. Στο κέντρο παρακολουθούμε μόνο… οπτικές αλλαγές στην εμφάνιση. Έλειψε ο Τάισον , ο Ζίφκοβιτς αλλά και ο Κουλιεράκης. Δεν το αντιλήφθηκε κανείς.
Ο Δικέφαλος κατά τα πρώτα 15 λεπτά κατάφερε μεν να προηγηθεί με 0-1 αλλά δέχθηκε τις δυο μοναδικές πολύ επικίνδυνες φάσεις που θα μπορούσαν να μεταλλάξουν την εξέλιξη του ματς. Η αστοχία και ο Κοτάρσκι διέλυσαν αυτή την πιθανότητα και έδωσαν στους 10 – και τις αλλαγές προς το τέλος- να κάνουν ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο στους φιλάθλους τους. Παρακολουθούμε τις ομάδες του λεκανοπεδίου είτε είναι καλύτερες είτε έχουν κάποια βοηθήματα από την διαιτησία, να βρίσκονται σε πολύ διαφορετικό ποδοσφαιρικό επίπεδο σε σχέση με πέρυσι.
Όπως και ο Δικέφαλος (το αντίστροφο βέβαια). Μετά το 15΄ανέβασε τόσο την πίεση του όσο και την ικανότητα αναστολής της επιθετικής δράσης της Κηφισιάς. Το να πούμε ότι ο Οζντόεφ, ο Μπράντον ή ο Κωνσταντέλιας ήταν ο κορυφαίος παίκτης δεν έχει ιδιαίτερη αξία όχι μόνο για μας αλλά κυρίως για τους ίδιους τους παίκτες και τον Λουτσέσκου που τα κάνουν όλα για το σύνολο. Αυτό είναι το διαφορετικό που μας μαγεύει όχι μόνο σαν ιδέα αλλά και σαν πράξη. Τρομερές εναλλαγές της μπάλας, πάσες σε απίστευτους ρυθμούς και ουσία είναι κάτι που εμείς δεν θυμόμαστε να το είδαμε τα τελευταία χρόνια. Αυτό που έχει απομείνει και είναι ιδιαίτερα κρίσιμο έχει να κάνει με το αν η ομάδα μπορέσει να διατηρήσει αποτελεσματικά την παραπάνω εικόνα ως το τέλος. Αυτό είναι και το Χριστουγεννιάτικο δώρο που ζητάμε εμείς…
