Η έλλειψη σοβαρών ποιοτικών λύσεων υποχρέωσε τον Λουτσέσκου να ρισκάρει

Η καθοριστική αγωνιστική όπως χαρακτηρίστηκε, δικαιολόγησε όλους εκείνους - δηλαδή τους περισσότερους – που είχαν διατυπώσει την άποψη, πως από τα αποτελέσματα της, υπήρχε η μεγάλη πιθανότητα να αναδειχθεί και η πρωταθλήτρια ομάδα. Έτσι και έγινε. Από χθες η ΑΕΚ θεωρείται αδιαμφισβήτητα, όχι υποψήφια για τον τίτλο, αλλά πρωταθλήτρια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χωράει η παραμικρή ένσταση και αμφιβολία. Από τη στιγμή που και αυτό το κλασικό «εκτός συγκλονιστικού απροόπτου» δεν μπορεί να πλησιάσει ούτε σαν υποψία για μια οποιαδήποτε ανατροπή. 

Δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε διευκρινήσεις προκειμένου να δικαιολογήσουμε την άποψη ότι η ομάδα του Αλμέιδα έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο και ως εκ τούτου δίκαια ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια. Και αυτό γιατί οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι, πλην των φανατικών και των εθελοτυφλούντων, κατέληξαν ομόθυμα και αβίαστα σε αυτή την ετυμηγορία. Επιβάλλεται ωστόσο να συμπληρώσουμε, ότι και η δευτεραθλήτρια ομάδα δίκαια βρίσκεται στην προνομιούχο θέση για το Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί είχε μια σταθερή και αξιόλογη πορεία. Κάτι που οφείλεται σε ένα μεγάλος μέρος στον σοβαρό προπονητή της. Οι λογαριασμοί λοιπόν έκλεισαν, με την εκκρεμότητα της 3^ης θέσης που δίνει κάποια προνόμια και την οποία διεκδικεί ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Εκκρεμότητα που θα «διευθετηθεί» στην Τούμπα την Κυριακή.

Σε ότι αφορά το παιχνίδι του ΠΑΟΚ στον Βόλο, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι κύλησε όπως ακριβώς το ήθελε ο προπονητής του. Ο Ραζβάν είδε «να του βγαίνει» και το rotation, όπως και τα προηγούμενα τα οποία επιστράτευσε για να προστατεύσει συγκεκριμένους πολύτιμους βασικούς παίκτες, ενόψει και της Κυριακής, αλλά και του τελικού. Είναι αλήθεια πως σε τρεις αλλεπάλληλες αναμετρήσεις ο Ρουμάνος κόουτς «διακινδύνευσε» πολλά, προκειμένου να διατηρήσει σε ετοιμότητα τους παίκτες του, τόσο για το παιχνίδι της διεκδίκησης της 3^ης θέσης, όσο και για το μεγάλο τελικό. 

Ευτυχώς όλα του ήρθαν βολικά και μπορεί να μην υπολογίζει βέβαια στον Νάρεϊ και τον Ολιβέιρα, αλλά στους υπόλοιπους (Ινγκασον, Αουγκούστο, Τάισον). Αξίζει να σημειωθεί ότι η έλλειψη σοβαρών ποιοτικών λύσεων, τον υποχρέωσε να παίξει κορώνα – γράμματα μία πιθανή μοιραία κίτρινη κάρτα, που αφορούσε τους Ζίβκοβτς και Σβαμπ. Στο Βόλο λοιπόν η ενδεκάδα που χρησιμοποίησε είχε μια εξαιρετική αγωνιστική συμπεριφορά. Οι παίκτες διαχειρίστηκαν άνετα το 90λεπτο, πέτυχαν δύο εξαιρετικά γκολ και «έβγαλαν» δίχως την παραμικρή δυσκολία, σε πέρας την αποστολή τους. 

Ο Κοτάρσκι δεν ενοχλήθηκε. Εντυπωσιακός – στην κυριολεξία – ο Λύρατζης. Σταθερή αξία ο Πολωνός Κετζιόρα. Σε υψηλό επίπεδο η απόδοση του Ζίβκοβιτς και του Σβαμπ. Μαχητής ο Κωνσταντέλιας, «μηχανάκι» ο Ντάντας, ενώ ο Μπράντον έβγαλε καλό μεροκάματο με το έξυπνο γκολ που πέτυχε. Και το εκπληκτικό; Ο μεγάλος αρχηγός σε ένα ολόκληρο 90λεπτο γεμάτο ποδοσφαιρική ποιότητα. Τέλος λοιπόν και όλα καλά με την ΑΕΚ πρωταθλήτρια μετά τα όσα και τόσα τραγελαφικά ζήσαμε τα τελευταία 24ωρα; Ναι, σε ότι αφορά μόνον την άποψη, ότι η Ένωση δίκαια «το πήρε». Από εκεί και πέρα; Σκοτάδι, τοξικότητα και ένα παρασκήνιο κακοφορμισμένο που όζει ανυπόφορα.

ΥΓ: Ένα πουλάκι μας είπε στο αυτί πως ετοιμάζουν Έλληνα διαιτητή για το παιχνίδι της Τούμπας με τον Ολυμπιακό! Μεταξύ των ονομάτων αναφέρεται ο Μανούχος (!!!) και ο… Σιδηρόπουλος. Το έχουν υπόψιν τους οι διοικούντες τον ΠΑΟΚ;