Καθώς οι συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων παράλληλα της αντιμετώπισης από τους διαιτητές είναι κάτι που δεν θα αλλάξει για τον Άρη, είναι προφανές ότι οι «κίτρινοι» θα πρέπει να αποκτήσουν πολλαπλούς τρόπους έκφρασης στην επίθεση για να αποφεύγουν «γκέλες» σαν αυτή που βίωσαν με τον Βόλο.
Η συζήτηση για τη διαιτησία είναι ατέρμονη και δυστυχώς για τον Άρη, στην πορεία της Stoiximan Superleague θα χρειαστεί να διαχειριστεί ακόμη χειρότερες. Γιατί αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια ατέλειωτη μάχη μεταξύ των ισχυρών (οικονομικά) παραγόντων προς όφελος των ομάδων που έχουν στην κατοχή τους και με θύματα τους υπόλοιπους. Για παράδειγμα και οι τέσσερις ομάδες που προπορεύονται στη βαθμολογία δεν θα έβλεπαν αλλαγή απόφασης στο πέναλτι που καταλόγισε ο Τσαγκαράκης στην αναμέτρηση με τον Βόλο ΝΠΣ και το οποίο… πήρε πίσω έπειτα από παρέμβαση του VAR.
Επίσης, καμία δεν θα έβλεπε ακύρωση του τέρματός της για ένα «touch» αντίστοιχο αυτού που καταλογίστηκε στο Αγρίνιο με «δράστη» τον Σιφουέντες και οδήγησε στην ακύρωση του τέρματος του Μανού Γκαρθία. Και οι τέσσερις θα έστηναν την μπάλα στην άσπρη βούλα στο μαρκάρισμα του Μίλετιτς στον Λορέν Μορόν, επίσης στον αγώνα με τον Βόλο. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, τα ανισόρροπα είναι συνηθισμένα, γι’ αυτό εξάλλου η δημοτικότητα του αθλήματος βρίσκεται σε κατακόρυφη πτώση. Γι’ αυτό στη λίστα των «διεφθαρμένων» Πρωταθλημάτων, το ελληνικό βρίσκεται (σταθερά) ψηλά.
Αν μια ομάδα έχει τη δύναμη αντιστροφής της κατάστασης, ασχολείται. Αν όχι, είναι υποχρεωμένη να επενδύσει στον αγωνιστικό τομέα κι αυτό οφείλει να πράξει ο Άρης ειδικά μετά τον αγώνα με τον Βόλο όπου πραγματοποίησε τη χειρότερη φετινή εμφάνισή του. Ήταν η πρώτη φορά φέτος που ο άξονας ήταν τόσο δυσλειτουργικός. Τα άκρα παρουσιάζουν αυτή την εικόνα σε κάθε παιχνίδι κι έτσι φτάσαμε στο σημείο της πρώτης τελικής (εντός περιοχής) στα τελειώματα του αγώνα.
Ο Λορέν Μορόν είχε τις λιγότερες «επαφές» με την μπάλα συγκριτικά με κάθε άλλο παιχνίδι γιατί πολύ απλά δεν είχε κανέναν να τον τροφοδοτήσει. Οι ακραίοι επιθετικοί (Πιόνε Σίστο, Σάπι Σουλεϊμάνοφ, Κλέιτον Ντιαντί) μέτρησαν μηδέν τελικές προσπάθειες ενώ ο Γιάννης Φετφατζίδης έκανε μία με απογοητευτική κατάληξη.
Ο αριθμός των στατικών φάσεων επίσης ήταν εξαιρετικά περιορισμένος (σ. σ. μόλις τρία κόρνερ), οπότε χάθηκε κι αυτός ο τρόπος απειλής του αντιπάλου ο οποίος σε οργανωμένη άμυνα δεν άφησε διαδρόμους για να δημιουργήσουν οι «κίτρινοι». Κι έτσι οι τελευταίοι… χτυπούσαν το κεφάλι τους στο θεσσαλικό τείχος. Ο δε αριθμός των 15 τελικών προσπαθειών που έγραψε η στατιστική στοιχειοθετεί τον καλύτερό τρόπο να πεις ψέματα στον εαυτό σου.
Για τον Άρη είναι απαραίτητο να αποκτήσει πολυφωνία στην επίθεση. Ξεκινώντας από τους full back των οποίων η επίδραση στην επιθετική έκφραση της ομάδας χαρακτηρίζεται απόλυτα περιορισμένη. Το ίδιο ισχύει και για τους ακραίους επιθετικούς. Εδώ και δώδεκα αγωνιστικές, οι κεντρώοι κουβάλησαν όλο το βάρος με αποτέλεσμα ο Άρης να γίνει εξαιρετικά προβλέψιμος και διαχειρίσιμος για τις αντίπαλες άμυνες. Κι επειδή απέχουμε παραπάνω από έναν μήνα από τη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη και τα παιχνίδια που μεσολαβούν είναι αρκετά, είναι απαραίτητο να τρέξουν άμεσα οι παραπάνω αλλαγές.
Αντί επιλόγου. Ο Άρης είχε δύο επιλογές στην περίπτωση του Χοσέ Σιφουέντες από τη στιγμή που ο τελευταίος κατέβαλε πρόστιμο για πειθαρχικό παράπτωμα (ολιγόωρη καθυστέρησης επιστροφής από την άδεια). Πρώτη επιλογή: Πρόστιμο και εκτός αποστολής. Δεύτερη επιλογή: Πρόστιμο και κανονικά στην 11αδα. Οτιδήποτε άλλο δεν κινείται στο πλαίσιο της λογικής.
