Σιγά, μην έχει ανάγκη
«δακτυλιδιού» ο Αντώνης Τσαλόπουλος…
Το λέμε και το
υπογράφουμε. Το κάνουμε μάλιστα, και
με τα δύο χέρια μας. Μετά την αναφορά
μας σε «τύχη του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ», εάν
κι εφ’ όσον ο επιφανής παράγοντας
αναλάβει τα ηνία του, πληροφορίες σοβαρής
πηγής, ήθελαν τον Θανάση Κατσαρή, να
χαιρετίζει την περίπτωση αυτή. Έτσι ουκ
ολίγοι έσπευσαν, να πουν πως ο νυν έδωσε
το «δακτυλίδι» στον μέλλοντα πρόεδρο
του Ερασιτέχνη…
Ακόμη δεν τον είδανε…
Αντώνη τον βγάλανε! Λέμε εμείς.
Λέμε εμείς επίσης,
πως παράγοντες με τη σημαντική προσφορά
του Αντώνη Τσαλόπουλου στον ερασιτέχνη
ΠΑΟΚ και τελευταία στην ΚΑΕ, δεν
χρειάζονται «δακτυλίδια». Δεν τα
διεκδικούν καν. «Δακτυλίδια» γι’ αυτούς
είναι ο σεβασμός. Είναι η εκτίμηση. Είναι
η πλατιά αποδοχή των φίλων του «δικέφαλου».
Ο Αντώνης Τσαλόπουλος από τη συμμετοχή
του στις διοικήσεις του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ
(τότε το μπάσκετ ανήκε σ’ αυτόν…) υπό
τον Νίκο Βεζυρτζή διακρινόταν για τους
χαμηλούς τόνους του. Μπροστάρης σε κάθε
προσκλητήριο αγώνα και προσφοράς.
Έσχατος στην διανομή εντυπώσεων και
προβολής!
Ως εκ τούτων
επιμένουμε, να θεωρούμε τον ερασιτέχνη
ΠΑΟΚ… Τυχερό. Εάν κι εφ’ όσον επιβεβαιωθούν,
όσα κυκλοφορούν περί πιθανής εμπλοκής
του Αντώνη Τσαλόπουλου με την ηγεσία
του. Επιβεβαιώνονται μόνον, όσα αφορούν
την εκπεφρασμένη καιρό τώρα απόφαση
αποχώρησης του Θανάση Κατσαρή. Τούτο
δε, καθώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για
την αλλαγή ηγεσίας τού πλέον, νοικοκυρεμένου
– δεν το λέμε εμείς, το λένε οι πάντες
– σωματείου της Ελλάδας.
Και δεν είναι πολλοί
σήμερα, οι οποίοι έχουν και τις πλάτες
τις δικές τους και τις πλάτες του κόσμου
για να σηκώσουν και να ανταποκριθούν
σε ευθύνες – πέραν της ΠΑΕ - της Οικογένειας
τού ΠΑΟΚ. Είναι αυτοί οι οποίοι ήδη
βάζουν πλάτες σε Ερασιτέχνη και ΚΑΕ.
Εντυπωσιάζοντας μάλιστα, τους φίλους
του «δικέφαλου», με την εκκωφαντική
σιωπή τους περί της σημαντικής τους
προσφοράς. Μετριούνται… Δε μετριούνται
στα δάκτυλα της μιας παλάμης! Είναι ο
Κώστας Αμοιρίδης, ο Θανάσης Χατζόπουλος,
ο Αντώνης Τσαλόπουλος… Εάν δεν ξεχάσαμε
κάποιον τού μεγέθους τους;
Αυτή είναι η νέα
γενιά των διοικητικών γιγάντων της
Οικογένειας τού ΠΑΟΚ. Μετά από εκείνη
του αλησμόνητου Τάκη Πανελούδη, του
Νίκου Βεζυρτζή, του Απόστολου Οικονομίδη,
του Βασίλη Οικονομίδη και φυσικά της
«ψυχής και πνεύματος» (κι ουχί μόνον…)
του Ερασιτέχνη, του διαχρονικού προέδρου
του, του Θανάση Κατσαρή!
Εν αναμονή εξελίξεων,
λοιπόν…
Τώρα, για τα πλέι οφ
της ομάδας ποδοσφαίρου.
Ακούμε και βλέπουμε
δεξιά κι αριστερά στον Τύπο υπολογισμούς
κι υποθέσεις μετά την κλήρωση τους, για
την εξέλιξη τους σε ό,τι τον ΠΑΟΚ. Και,
με την καλή έννοια, χαμογελούμε! Ξέρετε
γιατί; Μα, επειδή στον ΠΑΟΚ του Ραζβάν
Λουτσέσκου δεν βλέπουν μακρύτερα από
τον επόμενο αγώνα. Δεν βλέπουν. Δεν
ακούν. Δε μιλούν. Ο αγώνας με τον Άρη στο
Χαριλάου (μάλλον, Σάββατο…προβλέπουμε!)
έχει κλειδώσει από την κλήρωση της
Δευτέρας στο μυαλό όλων, μα όλων
ανεξαιρέτως στον ΠΑΟΚ.
Μία φορά έκανε
υπολογισμούς κι υποθέσεις ο Ρουμάνος
προπονητής βλέποντας μακριά στο μέλλον.
Ο ΠΑΟΚ πήγε πολύ άσχημα. Κι από τότε;
Επιβάλλει το «κλείδωμα» στο μυαλό όλων
μόνον του επόμενου αγώνα. Και δεν βγαίνει
ο ΠΑΟΚ χαμένος από αυτήν την τακτική
του προπονητή του…
ΥΓ: Αν κέρδισε κάτι
ουσιαστικό , το μπάσκετ τού ΠΑΟΚ
ήταν… Το χαμόγελο στο πρόσωπο κι η
αγαλλίαση στην ψυχή του Θανάση Χατζόπουλου!
Η μεγάλη χαρά, η ευφροσύνη για ένα
άνθρωπο, διοικητικό γίγαντα, χάρη στον
οποίο το μπάσκετ τού ΠΑΟΚ και τον κόσμο
του πάλι, και προοπτικές προόδου έχει
και έχει επικές στιγμές ζει και κυρίως…
Επιβίωσε!
