Τι κάνεις όταν - ενώ έχεις τόσα προβλήματα στο κεφάλι σου - ο γείτονας μιλά για «Γαλάζια Πατρίδα», παραβιάζει τον χώρο σου όποτε του καπνίσει, δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ, την υφαλοκρηπίδα και δεν συμφωνεί για τις θαλάσσιες ζώνες;
Γράφει η Αλίκη Μίντση
Τι κάνεις όταν ο γείτονας πριν από 50 χρόνια, με το έτσι θέλω, κατέλαβε μισό νησί και συνεχίζει να το κατέχει;
Τι κάνεις όταν στο σπίτι του γείτονα δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου;
Τι κάνεις όταν χρησιμοποιεί ανθρώπους κατατρεγμένους, πρόσφυγες, για να σε πιέσει;
Τι κάνεις όταν δεν μπορείς να συνεννοηθείς; Και κανείς δεν προσφέρεται να σε βοηθήσει και να τον νουθετήσει;
Συναντιέσαι σε ένα γραφείο στη Νέα Υόρκη, κάνεις χειραψίες, τα λέτε για κανένα μισάωρο, άκρη δε βγάζετε.
Διατηρείς το «καλό κλίμα», κρατάς ανοιχτές τους «διαύλους επικοινωνίας» και κλείνεις το επόμενο ραντεβού να… τα ξαναπείτε. Και εύχεσαι για το καλύτερο δυνατό. Κάτι ήξεραν οι παππούδες μας, που έλεγαν «μη σου τύχει κακός γείτονας».
