Η πυγμαχία είναι από τα παλιότερα αθλήματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ιστορία του δυναμικού αθλήματος ξεκινάει από το 688π.Χ., όταν για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε στα ολυμπιακά αγωνίσματα, ενώ η πρώτη φορά που εντάχθηκε στη νέα εκδοχή των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν το 1904 και από τότε μέχρι σήμερα έχει απουσιάσει μόνο στην Ολυμπιάδα του 1912 στη Στοκχόλμη, επειδή η σουηδική νομοθεσία απαγόρευε το άθλημα εκείνη την εποχή.
Η απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να βγάλει προσωρινά την πυγμαχία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες προκάλεσε αντιδράσεις στο χώρο του αθλήματος. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Γιώργος Ελευθεριάδης, και ο πρωταθλητής του ΠΑΟΚ, Βαγγέλης Νανιτζανιάν μίλησαν αποκλειστικά στον Κωστή Παναγιώτου και στο Metrosport.gr για το ενδεχόμενο να αποβληθεί η πυγμαχία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και για την άνθηση του αθλήματος στη χώρας μας τα τελευταία χρόνια.
Ελευθεριάδης: «Δεν πιστεύω πως θα βγάλουν την πυγμαχία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες - Υπήρχαν διάφορα παρατράγουδα που τους οδήγησαν να ψάξουν»
Ο Γιώργος Ελευθεριάδης δεν πιστεύει πως εν τέλει θα αποβληθεί το δυναμικό άθλημα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, παρότι έγιναν παρατυπίες στο Ρίο.
«Δεν νομίζω τελικά να βγάλουν την πυγμαχία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028 και πιστεύω ότι η πυγμαχία θα συνεχίσει να είναι στους Ολυμπιακούς Αγώνες,
Από ότι γνωρίζω και έχω ακούσει στην Ολυμπιάδα του Ρίο έγιναν κάποιες ατασθαλίες, πάνω στη οργανωτικό, στο διαιτητικό, στα αποτελέσματα των αγώνων έγιναν κάποια πράγματα τα οποία έφεραν σε δύσκολη θέση την Οργανωτική Επιτροπή.
Για να μπορούν να παίρνουν τέτοιες αποφάσεις μάλλον αφορά και στημένους αγώνες.
Δεν νομίζω να είναι θέμα ντόπινγκ. Υπήρχαν διάφορα παρατράγουδα που τους οδήγησε στο σημείο να ψάξουν πιο πολύ και είδαν ότι κάτι κρύβεται από πίσω. Ο προηγούμενος πρόεδρος της ΑΙΒΑ είχε κάνει μεγάλο οικονομικό άνοιγμα και χρωστούσαν πάρα πολλά, δεν ήταν εντάξει με αυτά που είχε ζητήσει η Ολυμπιακή Επιτροπή, από ότι έχω μάθει».
Οι Ολυμπιάδες είναι η κορωνίδα για έναν ερασιτέχνη πυγμάχο, παρόλα αυτά το τοπίο είναι ακόμη θολό και δεν έχει ξεκαθαρίσει το μέλλον του αθλήματος στους ΟΑ.
«Αυτή τη στιγμή κακά τα ψέματα οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το Α και το Ω, ειδικά για έναν ερασιτέχνη πυγμάχο. Καλό είναι και το Παγκόσμιο και το Πανευρωπαϊκό αλλά σαν την Ολυμπιάδα δεν έχει, την παρακολουθεί όλος ο πλανήτης.
Είναι νωπό ακόμη για να μας έχει επηρεάσει. Εγώ έχω αθλητή τον Βαγγέλη Νανιτζανιάν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Κάναμε μια προσπάθεια για την Ολυμπιάδα στο Τόκιο και για λίγο δεν προκριθήκαμε. Τώρα ευελπιστούμε να πάρουμε την πρόκριση για το 2024. Αυτή τη στιγμή ο Βαγγέλης είναι πιο έμπειρος για να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, από την ομάδα μου. Τα υπόλοιπα παιδιά θέλουν δουλειά πολύ, πρέπει να τα βγάλεις στο εξωτερικό, να τα τρέξεις, για να δεις αν θα μπορέσουν να σταθούν. Ο αθλητής πρέπει εκτός από την Ελλάδα να στέκεται και στο εξωτερικό ισάξια».
Το επίπεδο της πυγμαχίας στην Ελλάδα ανεβαίνει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, με την Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας να βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.
«Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια. Η Ομοσπονδία είναι η αρχή και το τέλος, όσο μπορεί μας βοηθάει. Το θέμα είναι το οικονομικό, όλα ξεκινούν από εκεί. Αν η Ομοσπονδία έχει λεφτά θα βοηθήσει, αν δεν έχει δεν θα μπορέσει να βοηθήσει. Υπάρχει μεγάλη θέληση από την Ομοσπονδία να βοηθήσουν».
Τα παλιότερα χρόνια η πυγμαχία ήταν δακτυλοδεικτούμενο και δύσκολα ένας γονιός αποφάσιζε να στείλει το παιδί του, με το πέρασμα των χρόνων αυτή η αντίληψη χάθηκε και σήμερα ολοένα και περισσότερα παιδιά ασχολούνται με το δυναμικό άθλημα.
«Το δικός μας άθλημα είναι λίγο δύσκολο και υπάρχει κάποιος φόβος, αλλά όσο το γνωρίζουν οι γονείς και τα παιδιά το άθλημα μας καταλαβαίνουν ότι δεν είναι έτσι όπως τα φαντάζονται. Σε όλα τα αθλήματα μπορεί να χτυπήσει το παιδί. Και έξω μπορεί να χτυπήσει, παίρνει ένα παιδί ένα μηχανάκι και χτυπάει.
Υπάρχει ενδιαφέρον και από νεαρά παιδιά για την πυγμαχία, για αυτό και εμείς οργανώσαμε με τέτοιον τρόπο να τμήματά μας ώστε να έχουμε και τζούνιορ, παιδιά από 5 χρονών μέχρι τα 10, από 10 μέχρι 13-14 και από 14 μέχρι 17-18 χρονών. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρία τμήματα που δουλεύω στον ΠΑΟΚ και προσπαθούμε όσο μπορούμε να μαζέψουμε περισσότερα παιδιά για τον αθλητισμό πάνω από όλα και από εκεί πέρα αν μπορέσουμε να πάμε και στον πρωταθλητισμό.
Το αγωνιστικό ξεκινάει από μικρές ηλικίες, από 13-14 χρονών, επειδή έχουμε πρωτάθλημα Παμπαίδων. Από 12 ετών το παιδί πρέπει να μπει στη διαδικασία των αγώνων, έστω και φιλικών, αν θέλει να συμμετάσχει σε αυτά τα αθλήματα, αλλιώς υπάρχουν και παιδιά που θέλουν μόνο το άθλημα και δεν θέλουν τον πρωταθλητισμό».
Οι πρόσφατοι Ολυμπιακοί Αγώνες μας έδειξαν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν δεκάδες ( αν όχι εκατοντάδες ) αθλητές στη χώρας μας στο οικονομικό κομμάτι και κατά πόσο διαφοροποιείται αυτή η κατάσταση στην πυγμαχία;
«Για να βιοπορίζεται πρέπει να μπορούν να τον στηρίξουν πολλοί παράγοντες. Να μπορεί να τον στηρίξει η Ομοσπονδία ή ο σύλλογος ή να μπορέσει να βρει κάποιους χορηγούς. Είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή.
Είναι άλλα τα δεδομένα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, παλιότερα ήταν άλλα. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν πιο πολλά λεφτά. Δεν είναι θέμα οργάνωσης. Από τη στιγμή που η Ομοσπονδία δεν παίρνει λεφτά, δεν μπορεί να δώσει να βοηθήσει οικονομικά όσο θέλει να βοηθήσει τους αθλητές.
Φέτος θα γίνουν στην Ελλάδα δύο διοργανώσεις προς όφελος των αθλητών να προβληθούν περισσότερο. Τον Ιούνιο θα γίνει το Διεθνές Τουρνουά Ακρόπολις και το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο θα γίνουν τα Αλεξάνδρεια, τα παλιά Αλεξάνδρεια. Τα διεκδικήσαμε και ξανά μπήκαν πάλι στους θεσμούς των διεθνών τουρνουά.
Η Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας θέλοντας να ανεβάσει το επίπεδο των δικών μας αθλητών πήρε αυτή την απόφαση, γιατί με αυτόν τον τρόπο ακούγεται και το box και μπορεί να προβάλεις κάποιους αθλητές καινούριους».
Τα τελευταία χρόνια το άθλημα της πυγμαχίας βρίσκεται σε άνθηση στη χώρας μας, με αρκετούς αθλητές να διαφημίζουν την Ελλάδα μέσα από τις επιτυχίες τους, με αρκετές γυναίκες να μπαίνουν στο χώρο του δυναμικού αθλήματος.
«Υπάρχουν παιδιά με προοπτικές αλλά θέλουν δουλειά. Πρέπει όσο μπορούμε να τα στηρίξουμε αυτά τα παιδιά.
Ξεκίνησε μια οργάνωση αρκετά καλή φέτος στις γυναίκες. Ήδη στο πρώτο τουρνουά γυναικών πήγαμε αρκετά καλά, πήραν εμπειρίες όλα κορίτσια, όλων των ηλικιών. Πάμε καλά, φαίνεται να υπάρχει ένας σχεδιασμός, οποίος λειτουργεί και στους άνδρες και στις γυναίκες και ακόμα περισσότερο και στις μικρές ηλικίες, γιατί από μικρά πρέπει να μπουν στη διαδικασία για να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο.
Έρχονται γυναίκες στην πυγμαχία, αλλά εξαρτάται και πόση ώρα θα αφιερώσουν σε αυτό που κάνουν. Η Πίττα μάζεψε και άλλα κορίτσια στο σύλλογο γιατί ήταν γυναίκα.
Τα πρότυπα είναι πολύ σημαντικά. Από τότε που ο Βαγγέλης ο Νανιτζιανιάν πήρε το Πανευρωπαϊκό των Νέων μάζεψαν παιδιά, γιατί έγινε πρότυπο για τα νέα παιδιά, αλλά και για αυτούς που υπήρχαν ήδη. Ήθελαν να του μοιάσουν και αν μπορούν να το περάσουν κιόλας».
Νανιτζάνιαν: «Η Ολυμπιάδα του 2024 θα είναι η τελευταία μου - Ένας αθλητής δεν πρέπει να αγχώνεται για τα απλά»
Οι ρίζες του Βαγγέλη Νανιτζανιάν βρίσκονται στην Αρμενία, αλλά νιώθει και είναι Έλληνας, καθώς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Από την ηλικία των 8 ετών βρίσκεται στο χώρο της πυγμαχίας. Το 2014 έγινε μέλος της Εθνικής Ομάδας Πυγμαχίας, έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας οκτώ φορές στην μέχρι τώρα καριέρα του, τέσσερις φορές πήρε την πρώτη θέση σε παγκόσμια τουρνουά και μια φορά δεύτερος σε ευρωπαϊκό πρωταθλημα.
Το άκουσμα της είδησης ότι η πυγμαχία δεν θα βρίσκεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν ήταν ευχάριστη για τον Έλληνα πρωταθλητή, ενώ η απόφαση του να συνεχίσει σε επαγγελματικό επίπεδο είναι οριστική.
«Στην αρχή στεναχωρήθηκα, γιατί είναι από τα πρώτα ολυμπιακά αθλήματα και μετά σκέφτηκα ότι 2028 εγώ δεν θα μπορώ να είμαι στην Ολυμπιάδα, τελευταία μου Ολυμπιάδα θα είναι το 2024 και στη συνέχεια θα πάω στο επαγγελματικό κομμάτι της πυγμαχίας.
Αλλά στεναχωριέμαι για τα παιδιά που έρχονται και έχουν ένα όνειρο να συμμετάσχουν στην Ολυμπιάδα. Πιστεύω πως ένας πυγμάχος πρέπει να κάνει ερασιτεχνική πυγμαχία».
Η επιλογή να πάω στην επαγγελματική πυγμαχία είναι και βιοποριστική, γιατί τα λεφτά εκεί παίζονται, στην Αμερική, στη Αγγλία. Διαφέρει πάρα πολύ η ερασιτεχνική με την επαγγελματική πυγμαχία, άλλο τρία τρίλεπτα και άλλο δώδεκα τρίλεπτα.
Η απόφαση μου είναι οριστική ότι και να γίνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Πιστεύω πως ηλικιακά μετά το 2024, στα 25 μου, θα είμαι έτοιμος με τις εμπειρίες που θα έχω μαζέψει».
Ο VanGun, όπως είναι το παρατσούκλι του, αναγκάζεται να κάνει και δεύτερη δουλειά για να καταφέρει να τα βγάζει πέρα.
«Είναι δύσκολα, το άθλημα στην Ελλάδα δεν είναι ανεπτυγμένο. Κάνω και δεύτερη δουλειά παράλληλα. Την πυγμαχία την αγαπάω, θέλω να την έχω ως δουλειά και να ζήσω από την ενασχόληση μου με αυτή, αλλά δεν μου είναι αρκετό οπότε κάνω και άλλη δουλειά και προσπαθώ να κάνω και τα δύο ταυτόχρονα.
Είναι πολύ δύσκολο, ειδικά όσοι κάνουν πρωταθλητισμό καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι να κάνεις μια άλλη δουλειά.
Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ η Ομοσπονδία, ο ΠΑΟΚ και κάποιοι άλλοι άνθρωποι. Από εκεί και πέρα δεν περιμένω από κάποιον κάτι, όποιος θέλει να με βοηθήσει και αγαπάει αυτό που κάνω μπορεί να το κάνει.
Αν υπήρχε παραπάνω στήριξη σίγουρα θα ήταν καλύτερα. Ένας αθλητής δεν πρέπει να αγχώνεται για τα απλά πράγματα, πρέπει να αγχώνεται για τον αγώνα του. Όχι για το που θα κάνει προπόνηση, τι προπόνηση θα κάνει και άμα θα πάει στους αγώνες»
Στο τέλος της συζήτησή μας του ζήτησα να δώσει μια συμβουλή στα παιδιά που αποφασίζουν να επιλέξουν την πυγμαχία.
«Στην προπόνηση έρχονται πολλά μικρά παιδιά, μου θυμίζουν εμένα που ξεκίνησα από οκτώ χρονών. Θέλω να τους δίνω δύναμη και να βλέπουν ότι δεν είναι δύσκολο αυτό το άθλημα. Όλα είναι μια συνήθεια.
Πρώτον να κάνουν αυτό που αγαπάνε και δεύτερον αν ασχοληθούν με την πυγμαχία να τα δώσουν όλα, γιατί μπορεί να σου προσφέρει πάρα πολλά, εκτός από δύναμη σωματική μπορεί να σου προσφέρει και σεβασμό».