Συμμετείχε για πρώτη φορά φέτος σε Παραολυμπιακούς αγώνες και κατάφερε να
εντυπωσιάσει με την απόδοσή της,
επιδεικνύοντας το πνεύμα του πρωταθλητή
και την επιμονή, που τη χαρακτηρίζει.
Μίλησε
στο Metrosport.gr, για
τα συναισθήματα μετά από την κατάκτηση του
μεταλλίου, τις ιδιαιτερότητες του
αγωνίσματος της, αλλά και τον συνδυασμό
του πρωταθλητισμού με τις σπουδές της
στην Ιατρική σχολή Ιωαννίνων τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Συνέντευξη: Περδίκης Χρήστος
Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες
στο συγκεκριμένο αγώνισμα;
«Όπως όλα τα αθλήματα, έτσι και στο Τάε κβο ντο θέλει πειθαρχία, συνέπεια και
πολύωρες προπονήσεις, ειδικά όταν μιλάμε
για πρωταθλητισμό και τόσο υψηλό επίπεδο
αγώνων. Πρέπει να προσέχεις το βάρος
σου, γιατί παίζεις σε συγκεκριμένες
κατηγορίες κιλών, τους τραυματισμούς, που θα σε φέρουν πίσω στις προπονήσεις
και γενικά, πρέπει να είσαι προσηλωμένος
στον στόχο σου, αν θες να πετύχεις.
Αν τα καταφέρεις όλα αυτά, τότε θα
καταφέρεις τη διάκριση σε κάποια
διοργάνωση».
Πως ένιωσες
όταν φόρεσες το μετάλλιο στην πρώτη σου
συμμετοχή σε Παραολυμπιάδα και εάν το
αφιερώνεις κάπου τη σπουδαία διάκριση;
«Ένιωσα μεγάλη υπερηφάνεια φορώντας
το εθνόσημο της χώρας μου και κατακτώντας
αυτό το μετάλλιο. Το αφιερώνω στην
οικογένεια μου, που ήταν το στήριγμα
μου σε όλη αυτή την προσπάθεια από την
αρχή και σε όλους τους Έλληνες, που η
θετική τους ενέργεια έφτανε μέχρι το
Παρίσι.Ήταν
και όπως είπατε και η πρώτη μου συμμετοχή
και αυτό το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό,
καθώς άλλοι παλεύουν για όλη τους τη ζωή.
Είναι η σημαντικότερη διάκριση για
εμένα έως τώρα».
Γιατί σε
κέρδισε το Τάε Κβο Ντο και ασχολήθηκες
από μικρή ηλικία με αυτό;
«Ήμουν ένα ζωηρό και ανήσυχο γενικά
παιδί, οι γονείς μου με προέτρεψαν στον
αθλητισμό, όπου ασχολήθηκε με διάφορα αθλήματα
και κάπου στα 10 μου χρόνια ήρθε το
Τάε Κβο Ντο. Το αγάπησα από την αρχή, μου πρόσφερε
αυτοπεποίθηση και ταίριαζε απόλυτα
στον χαρακτήρα μου».
Περίμενες
ποτέ, όταν ξεκινούσες πριν μερικά χρόνια,
πως θα έρθουν μαζεμένες τόσες επιτυχίες
με αποκορύφωμα το παραολυμπιακό
μετάλλιο;
«Στην αρχή και ειδικά σε τόσο
μικρή ηλικία, δεν το
σκεφτόμουν έτσι. Τότε δεν υπήρχε το
para Τάε Κβο Ντο στην Ελλάδα. Όλοι οι αγώνες, που
έπαιζα ήταν με αρτιμελείς αθλήτριες, εφόσον δεν υπήρχαν άτομα με τη δική
μου αναπηρία, που να ασχολούνται στην
Ελλάδα. Αρκετά αργότερα, γύρω στα 16 μου χρόνια ξεκίνησα να
παίζω σε διεθνή πρωταθλήματα στο
εξωτερικό. Όταν αρχίζεις να κατακτάς
στόχους, τότε αρχίζει να ανεβαίνει και
ο πήχης».
Με τι
ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Είμαι φοιτήτρια Ιατρικής
στο 5ο έτος, στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, οπότε καταλαβαίνετε ότι μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα στις σπουδές μου, στις
προπονήσεις μου και σε αγώνες. Όταν
βρίσκω χρόνο κάνω κάποια ταξίδια με
φίλους. Επίσης, μου αρέσει πολύ η φύση
και κάνω κάποιες εκδρομές. Αλλά οι σπουδές και οι προπονήσεις, δε μου
αφήνουν πολύ περιθώριο, καθώς και η
Ιατρική
είναι πολύ απαιτητική σχολή».