Ναι, αυτά μόνο ο ΠΑΟΚ μπορεί να τα κάνει. Να έχει αποκλείσει τρεις ευρωπαϊκές ομάδες, να έχει ήδη και δύο νίκες στα δύο ματς Πρωταθλήματος και να πηγαίνει να χάνει από τον ΟΦΗ. Να μην μπορεί να δημιιουργήσει ούτε μία ευκαιρία σε όλο το ματς και στο τέλος να χάνει μέσα από τα χέρια του και τον έναν βαθμό της ισοπαλίας.
Αυτή η αναπάντεχη ήττα οφείλεται σε δύο λόγους. Στην κλοπή του πέναλτι από τον VARίστα Ευαγγέλου και την αδυναμία του ΠΑΟΚ να δημιουργήσει τις προυποθέσεις για τη νίκη. Η ανατροπή του Μπράντον στο πρώτο ημίχρονο έγινε, στην καλύτερη περίπτωση για τον ΟΦΗ, πάνω στη γραμμή. Αρα, πέναλτι. Ο Διαμαντόπουλος δεν το είδε σε κανονική ροή και σφύριξε φάουλ. Ο Ευαγγέλου είδε δέκα ριπλέι και ούτε καν τον έστειλε να το δει στην οθόνη για να πάρει τελικά εκείνος την ευθύνη. Ο Ευαγγέλου αρκέστηκε σ’ αυτό που είδε ο ίδιος. Αλλά μόνο αυτός το είδε έτσι. Ολη η υπόλοιπη Ελλάδα είδε ότι ήταν πεντακάθαρο πέναλτι. Αυτό ήταν το έγκλημα.
Από την άλλη πλευρά, ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε γιατί ήταν εκνευριστικά ασύνδετος και απίστευτα ακίνδυνος. Καλή ευκαιρία μηδέν σε όλο το παιχνίδι, παρά το γεγονός ότι, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο, έπαιξε τον ΟΦΗ σαν τη γάτα με το ποντίκι. Το πρώτο σουτ που πήγε στην εστία έγινε στο 91’ από τον Ζίβκοβιτς και εκείνο ήταν χλιαρό, στην αγκαλιά του τερματοφύλακα του ΟΦΗ. Λίγο μετά ο Βιειρίνια εκτέλεσε άουτ ένα φάουλ λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή, όπως και ο Μουργκ στη φάση του πέναλτι που μετατράπηκε σε φάουλ και… αυτός ήταν όλος ο ΠΑΟΚ επιθετικά. Ο Ευρωπαίος ΠΑΟΚ…
Το να γίνει αυτό που έγινε στο φινάλε είναι πάντα ένα πιθανό σενάριο. Ολοι μπροστά για να πετύχουν το γκολ, μια μπαλιά στον κενό χώρο, για λίγα εκατοστά καλύπτεται ο Αμπάντα από τον Εκόνγκ, προσωπικό αντίπαλο δεν έχει, προχωράει μόνος του και κεραυνοβολεί από κοντά τον Κοτάρσκι. Ας πρόσεχαν. Οχι να μη δεχτούν αυτό το γκολ, αλλά να έχουν πετύχει δυο-τρία μέχρι τότε…
Ο Λουτσέσκου απέδωσε την ήττα στις λανθασμένες ενέργειες στα τελευταία 20 μέτρα, πολύ σωστά, αλλά και στο γεγονός ότι η ομάδα δεν είχε φρεσκάδα μετά την προσπάθεια της Πέμπτης με τη Χαρτς. Εδω, ένσταση. Πρώτον γιατί έκανε πάλι ροτέισον ενόψει… διακοπής και δεύτερον γιατί αν αρχίσαμε πάλι τα ίδια με τα περί κούρασης από τους συνεχόμενους αγώνες, ζήτω που καήκαμε. Ειδικά προς το τέλος του αγώνα μπήκαν… όλοι οι ξεκούραστοι να παίξουν. Ακόμη και ο Μειτέ, που ήρθε προχθές.
Πάντως, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα, για να βγει και κάποιο κέρδος από αυτή την ήττα. Η ομάδα δεν είναι ακατανίκητη, η ομάδα έχει αδυναμίες, η ομάδα πρέπει να δουλέψει πολύ για να βελτιωθεί. Και ο Λουτσέσκου έχει δύσκολο έργο, όντας υποχρεωμένος να μπολιάσει αρμονικά στο σύνολο όλους τους παίκτες που αποκτήθηκαν καθυστερημένα.
Ναι, λογικά ο ΠΑΟΚ θα γίνει καλύτερος σιγά-σιγά, αλλά η ουσία είναι ότι χάθηκαν τρεις βαθμοί που δεν ξαναγυρνάνε. Τα γνωστά “είναι ακόμη νωρίς” και “έχουμε μπροστά μας έναν μαραθώνιο” προσφέρονται μόνο για φτηνή παρηγοριά. Κάθε χαμένος βαθμός κοστίζει για κάθε ομάδα που προσπαθεί να διεκδικήσει τίτλο. Τελεία και παύλα.
