Επιτρέψτε μας – σας παρακαλούμε πολύ – να συνεχίσουμε και σήμερα τις αναφορές μας (οι οποίες είναι αναφορές σας) στις παράπλευρες ζημιές του πολέμου με τον κορωνοϊό. Υποφέρει κι από αυτές πολύς κόσμος στον τόπο μας.
Η νυν Κυβέρνηση ακολουθεί σώφρονα στρατηγική. Η τέως (συγ)Κυβέρνηση ορθά την στηρίζει. Το αυτό πράττουν και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά… Οι Εισπρακτικές; Αυτές το… χαβά τους!
Η άσκηση πίεσης σε οφειλέτες Τραπεζών καλά κρατεί. Με τα γνωστά τηλεφωνήματα ενημέρωσης τα οποία καταλήγουν σε… ανάκριση: «Πότε θα πληρώσετε; Η Τράπεζα θέλει τα λεφτά της»!
Και καλά κάνει.
Αντί όμως, να πιέζει με μοχλό πίεσης τις Εισπρακτικές η Τράπεζα… Θα έπρεπε κατ’ αρχήν να προσεύχεται για την υγεία τους οφειλετών της. Αλλιώς; Και να θέλει, δε θα πάρει τα λεφτά της.
Παράδειγμα χθες, τηλεφώνησαν σε οφειλέτη – με καθυστέρηση δύο ή τριών δόσεων των 350 ευρώ, μας είπαν – κι απαιτούσαν, να μάθουν πότε θα εξοφληθούν. Την ώρα που βοούσε ο τόπος για εκτροπή της οικονομίας, την ώρα που η νυν Κυβέρνηση ανακοίνωνε μέτρα ανάσα για επιχειρήσεις κι εργαζόμενους… Οι Εισπρακτικές πίεζαν οφειλέτες των οποίων την κατάσταση δεν γνώριζαν για την εξόφληση δόσεων.
«Βοηθήστε…», μας είπαν φίλοι, αναγνώστες της «Μ». «Ανθρωπιά κι αλληλεγγύη ακούμε αλλά δεν βλέπουμε»! Μας μίλησαν απλοί άνθρωποι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Καθυστερούν τα τελευταία λίγα χρόνια δυο τρεις δόσεις ενώ για πολλά χρόνια τις κατέθεταν συνεπώς.
Τούτο είναι σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Το εντάσσουμε στα χθεσινά με οφειλέτες Δήμων (η αναφορά μας αφορούσε της Θεσσαλονίκης αλλά το πρόβλημα είναι και σε πολλούς άλλους), νερού, ηλεκτρικού, αερίου και τηλεφώνου.
Όλα αυτά πάντως, με απόλυτη αποδοχή πως η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ωφελεί και κατά συνείδηση κακοπληρωτές και γενικά, φύσει και θέσει μπαταξήδες!
Έχουμε πόλεμο! Το λέμε καιρό τώρα. Και στο «μέτωπο» στον Έβρο και στο «μέτωπο» με τον κορωνοϊό έχουμε πόλεμο. Δίχως όπλα και σφαίρες αλλά … Έχουμε πόλεμο. Έτσι έχουμε και παράπλευρες απώλειες όπως και παράπλευρες ζημιές…
Όταν όμως, υπάρχει σαφής δυνατότητα ανάσας σε όσους ασφυκτιούν πραγματικά (ανάμεσα τους βέβαια, όσοι ασφυκτιούν… εικονικά) είναι κρίμα κι άδικο να την στερούν! Η αναλγησία στη συγκεκριμένη περίπτωση Τραπεζών κι η αναισθησία Εισπρακτικών δε γίνεται να εξελίσσεται ανεξέλεγκτη. Η νυν Κυβέρνηση οφείλει, να την ελέγξει. Έπρεπε να την είχε ήδη ελέγξει.
Μεταφέρουμε δεδομένα γεγονότα. Τα καταθέτουμε ως αυτήκοοι κι αυτόπτες μάρτυρες των επιεικώς απαράδεκτων, για τους χαλεπούς καιρούς τους οποίους διάγουμε, καταστάσεων.
Προσδοκούμε από Δήμους (ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης επειδή είναι γνωστόν το εκλεκτόν ποιόν των επικεφαλής του), Τράπεζες, παρόχους νερού, ρεύματος, αερίου και τηλεφωνίας αλληλεγγύη κι ανθρωπιά δίχως φυσικά, να πληρώσουν αυτοί το… μάρμαρο! Προσδοκούμε πολλά;
ΥΓ 1 : Έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού»! και λέμε εμείς: Αρκεί να μην πληρωθεί το κακό με ψυχές και να μην χαθεί το καλό»…
ΥΓ 2: Ναι, να μείνουμε σπίτι. Ναι, να προστατευθούμε. Ναι, να προστατεύσουμε αλλά… Εκεί έξω στην ερημιά πλέον, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν χάρη σε εμάς. Όσο ήμασταν κι εμείς εκεί. Θα τους αφήσουμε, να πεθάνουν; Τώρα που δεν είμαστε;