Όταν ένα μυαλό συνηθίζει να πλάθει θεωρίες συνομωσίας, είναι σχεδόν αδύνατο να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα και αθλητικό εγωισμό ενός ποδοσφαιριστή. Έτσι λοιπόν αυτά τα μυαλά διαψεύστηκαν πανηγυρικά με το επίπεδο επιθυμίας που εμφάνισε ο Άρης στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και σ’ ένα παιχνίδι όπου η ζημιά ήταν μεγαλύτερη από τα πραγματικά οφέλη.
Γιατί ο χθεσινός Άρης δεν απέδειξε κάτι σ’ αυτούς που τον παρακολουθούν απλά υποχρέωσε όλους τους άλλους να βουτήξουν τη γλώσσα τους στο πηγάδι του σεβασμού ούτως ώστε να αποφύγουν τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις, σαν αυτές που κατατέθηκαν πριν τον αγώνα, ότι δηλαδή οι «κίτρινοι» απλά θα εμφανίζονταν στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου. Δεν έχει επιδείξει αυτή τη νοοτροπία η συγκεκριμένη ομάδα για να αποκτά ο καθένας (αυθαίρετα) το δικαίωμα να την υποβαθμίζει έτσι. Είναι όμως κι αυτό, ένα κομμάτι του παιχνιδιού.
Φεύγοντας από το ΟΑΚΑ, ο λογαριασμός για τον Άρη ανέπτυξε ποικίλα συναισθήματα ενόψει του αγώνα της χρονιάς, αυτόν δηλαδή και πάλι με την ΑΕΚ για το Κύπελλο. Η λυπητερή αφορά τον Φραν Βέλεθ. Για να εμφανιστεί ξανά ο Ισπανός στόπερ, θα πρέπει η ομάδα να προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Η απώλεια είναι μεγάλη, αυτό φάνηκε από τον αριθμό των τελικών φάσεων που δημιούργησε η ΑΕΚ αλλά και τις αλχημείες στις οποίες υποχρεώθηκε να προχωρήσει ο Ένινγκ. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι καταστροφική. Προφανώς ο Ισπανός είναι βασικός παράγοντας του παιχνιδιού της ομάδας του διότι πέραν του επιπέδου αξιοπιστίας του στα ανασταλτικά καθήκοντά του, χτίζει παιχνίδι από τους χώρους ευθύνης του.
Αυτό που σίγουρα κέρδισαν οι «κίτρινοι» είναι την ενίσχυση της εσωτερικής πίστης ενόψει του αγώνα Κυπέλλου. Όταν δηλαδή οι τραυματισμοί υποχρέωσαν τον Μίκαελ Ένινγκ να «ξεχαρβαλώσει» την 11αδα γιατί δεν είχε άλλους παίκτες αλλά η ομάδα έφτασε να προηγηθεί με 1-2 στο 85’ υπό συνθήκες ανωμαλίας, προφανώς και αντιλαμβάνονται όλοι ότι είναι στο χέρι τους να νικήσουν την Τετάρτη και να βρεθούν στον τελικό.
Τώρα, αν χρειαστεί ο Αμπού Μπα να «βαφτιστεί» ξανά στόπερ ή ο Ντάνιελ Μαντσίνι να παίξει στο δεξί άκρο της άμυνας, αυτό βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του Μίκαελ Ένινγκ. Προφανώς θα θελήσει να το αποφύγει αλλά δεν είναι στο χέρι του. Όσοι εξάλλου έδωσαν βάση στις δηλώσεις του σίγουρα θα παρατήρησαν ότι το άγχος του δεν αφορούσε αποκλειστικά τον Βέλεθ, αλλά και τον Μιχάι Κόρχουτ. Αυτό σημαίνει ότι πρωτίστως θα πρέπει να επικρατήσουν συνθήκες (υποτυπώδους) κανονικότητας εντός του αγωνιστικού χώρου.
Για τις αντίστοιχες εκτός αυτού, ουσιαστικά αποφάσισε η ύποπτη ΕΠΟ, η μάλλον η γνωστή ΕΠΟ. Λανθασμένα, πολλοί στέκονται στο αν αποφάσισε η εκτελεστική επιτροπή της ομοσπονδίας επί του σεναρίου επιστροφής του κόσμου στο γήπεδο. Η ουσία όμως είναι αλλού. Στο γεγονός ότι δεν συνεδρίασε η επιτροπή Κυπέλλου αλλά και στο ότι δεν φρόντισε κανείς να συγκεντρώσει δεδομένα (μέσα από επικοινωνία με το Υπουργείο Υγείας ή τους υπόλοιπους υγειονομικούς φορείς) ούτως ώστε να φτάσει στο σημείο να αποφασίσει. Η μεθοδολογία της ομοσπονδίας είναι ύποπτη αλλά και αναμενόμενη. Δεν μάθαμε χθες τη συγκεκριμένη διοίκηση Γραμμένου. Μόνο εξάλλου ένας αφελής μπορεί να πιστέψει στο εγχείρημα της εξυγίανσης και κυρίως, στο ότι μπορούν να τα εφαρμόσουν οι πρωταγωνιστές της όλης ιστορίας. Είτε αυτοί που φαίνονται και είναι στις επιτροπές ή αυτοί που θέλουν να τους βλέπουν εκεί. Ποιος εξάλλου μπορεί να αμφισβητήσει ότι η ΕΠΟ δεν ήθελε κόσμο στους ημιτελικούς αγώνες για τα δικά της «πιστεύω»; Κανείς…
