Προφανώς οι αριθμοί δεν υποκαθιστούν την απροσδιόριστη δύναμη της εικόνας, ως ένα βαθμό όμως σχηματίζουν τον αγωνιστικό καθρέπτη κάθε ομάδας. Στην προκειμένη περίπτωση…
α) ο
Αρης διατηρεί ανέπαφη την εστία του στα τελευταία 428 αγωνιστικά λεπτά
β) οι πέντε από τις έξι νίκες του επιτεύχθηκαν με το ίδιο σκορ (0-1) και στις τρεις εξ’ αυτών αξιοποίησε την εκτελεστική δεινότητα του Μπρούνο Γκάμα,
γ) ο απολογισμός των δέκα τερμάτων σε σύνολο επτά αγώνων δεν είναι δα ιδιαίτερα υψηλός απολογισμός, ούτε αυτός των ευκαιριών (71) στον ίδιο αριθμό αγώνων.
Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι έχει αποκτήσει τη βάση που υποχρεούται να έχει κάθε ομάδα που θέλει να προοδεύσει, λείπει όμως η κορυφή. Τούτο δεν στοιχειοθετεί αιχμή στον Δημήτρη Μάνο γιατί στη χθεσινή νίκη επί του Παναιτωλικού έκανε σχεδόν όλα όσα οφείλει να κάνει ένας επιθετικός. Αυτός κέρδισε το πέναλτι, ο ίδιος παίκτης κατέβασε μπάλες και μοίρασε παιχνίδι, ανοίγοντας παράλληλα χώρους στους συμπαίκτες του. Ωστόσο, η πραγματική τροφή για κάθε επιθετικό είναι το γκολ και οι βασικοί φορ του Αρη παραμένει… θεονήστικοι.
Αυτό το πρόβλημα αντανακλά και στην εξέλιξη του χθεσινού αγώνα καθώς ο Αρης έπαιξε με τη φωτιά και ολοκλήρωσε το παιχνίδι με… 240 σφυγμούς. Είναι το δεύτερο και επίσης ουσιαστικό ζήτημα της ομάδας. Πρέπει να μάθει να τελειώνει τα παιχνίδια, να μην δίνει το δικαίωμα αμφισβήτησης σε αντιπάλους όπως ο Παναιτωλικός.
Σε γενικές γραμμές, η τοποθέτηση του Ματέο Γκαρσία σε ρόλο 10αριού έδωσε ταχύτητα, γρήγορη πάσα και πλάτος γηπέδου, αλλά μείωσε την έκρηξη που θα μπορούσε να είχε η ομάδα του Ακη Μάντζιου στα άκρα. Ο Σιάντε Σίλβα επιβεβαίωσε ότι έχει άπλετο ταλέντο, όπως επίσης και ότι υστερεί στην τελική πάσα αλλά και στην απόφαση. Οι παίκτες της αμυντικής γραμμής ήταν και πάλι οι κορυφαίοι του γηπέδου καθώς μετά το προβληματικό πρώτο 20πτο και ο Ντάνιελ Σούντγκρεν δεν είχε πρόβλημα να κρατήσει τη θέση του. Η ουσία για τον Αρη είναι ότι κερδίζει και πλέον πάει σε μια σειρά αγώνων στα οποία υποχρεούται να αποδείξει ότι πράγματι έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν…
