Ετσι όπως εξελίχθηκε το χθεσινό παιχνίδι κάλλιστα μπορούμε να πούμε ότι με το τελικό 2-2, ο Αρης γλίτωσε από τα χειρότερα. Το ντεμπούτο του Άκη Μάντζιου στον πάγκο συνοδεύτηκε από την πρώτη απώλεια βαθμών στο φετινό Πρωτάθλημα, αλλά θα ήταν άδικο να ασκηθεί κριτική επ’ αυτού σε έναν προπονητή με μόλις τρεις προπονήσεις και που έχει να διαχειριστεί ένα ρόστερ με… παραλείψεις και μία ομάδα με εμφανείς αδυναμίες. Διότι δεν είναι μόνον το χθεσινό 90άλεπτο που σου δίνουν αυτή την εντύπωση, ότι ο Αρης δείχνει να είναι σε πανικό και σύγχυση, ότι δεν πατάει και τόσο καλά στα πόδια του. Έχουν προηγηθεί άλλα τρία, όπου ασχέτως αποτελέσματος η ομάδα καλλιέργησε προβληματισμό.
Δεν θα σταθώ τόσο πολύ στο χθεσινό παιχνίδι. Είναι ξεκάθαρο πως ο Αρης έχασε ένα ημίχρονο. Στο α’ μέρος παρουσιάστηκε τρομερά δυσκίνητος, με αδυναμίες τόσο στα μετόπισθεν όσο και στη δημιουργία καθαρών φάσεων. Μία ομάδα αργή, χωρίς αποτελεσματικότητα στο παιχνίδι της, που πλήρωσε (πάλι) τα λάθη της και έδωσε δικαιώματα στον αντίπαλο. Στο β’ ημίχρονο η παρτίδα σώθηκε χάρη στις ατομικές ενέργειες και τα εντυπωσιακά γκολ των Φετφατζίδη, Ματίγια. Ναι μεν ο Αρης ήταν πιεστικός, έκλεισε τον ΠΑΣ στο μισό γήπεδο, αλλά οι καθαρές του ευκαιρίες ήταν και πάλι ελάχιστες. Σημαντική η αλλαγή του Μάντζιου να βάλει στο παιχνίδι τον Τζέγκο, ο οποίος αποδείχθηκε ότι δεν πρέπει να λείπει από την ενδεκάδα, όπως επίσης και ότι φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση σε συγκεκριμένες θέσεις. Στο κέντρο και στα άκρα της άμυνας και επιπλέον επιλογές στην επίθεση.
Στο δια ταύτα, είναι προφανές ότι ο Ακης Μάντζιος έχει να ανέβει… ανηφόρα. Και ότι τα «πρέπει» που θα πρέπει να επιβάλλει είναι πολλά και δύσκολα, ειδικά από τη στιγμή που δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου και το περιθώριο να αποτύχει. Από τα πρώτα «πρέπει» είναι να βάλει τον Αρη στο… καλούπι του, να βρει δηλαδή στην ομάδα συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες του ρόστερ της. Να βελτιώσει στο μέγιστο βαθμό την αμυντική λειτουργία, περισσότερο δε στη συγκέντρωση της οποίας σε καταστάσεις πίεσης χάνεται. Διότι μπορεί να μην δέχεται εύκολα φάσεις από τον αντίπαλο, αλλά η συχνότητα με την οποία δέχεται γκολ είναι αδικαιολόγητη. Και επιθετικά, επειδή η ποιότητα υπάρχει, “πρέπει” να βρει την κατάλληλη ισορροπία.
