Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή και σε κάθε αγώνα συγκεκριμένων ομάδων στα εύκολα και στα δύσκολα τους, η αύρα της εύνοιας και η δυσοσμία των σκανδάλων κατά περίσταση, θα κάνουν το πέρασμα τους, προκειμένου να επιθεωρήσουν αν όλα πηγαίνουν καλά, όπως νομοτελειακά πλέον έχουν προγραμματιστεί και καθοριστεί, αλλά και επιβληθεί διαχρονικά.
Δυστυχώς το άγραφο εθιμικό δίκαιο της θρυλικής παράγκας παρά τις όποιες αλλαγές επιχειρήθηκαν, εξακολουθεί να ισχύει, αλλοιώνοντας και μεταλλάσσοντας προς το χειρότερο την κατάσταση. Αυτό το τελευταίο, η επιδείνωση δηλαδή της ήδη τραγικής εικόνας, είναι τόσο φανερή και προκλητική, που δεν σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να αλλάξει.
Όταν μάλιστα βλέπεις να παρουσιάζονται ως εισαγγελείς και ευαγγελιζόμενοι την κάθαρση, γνωστοί τελετάρχες εκτρωματικών συμπεριφορών, με βιογραφικά βαρυφορτωμένα από μπούκες, εκβιασμούς και νταβατζιλίκια. Να μην σας κουράζω και αποφεύγοντας να σας υπενθυμίσω τα όσα με τόσο επίμονο και εκφραστικό τρόπο από αυτήν εδώ τη στήλη υποστήριξα και υποστηρίζω εξακολουθητικά για το ποιος διαφεντεύει και με ποιο τρόπο τον χώρο, μένω στο πιο απλό που προσπάθησα να περάσω προς τα έξω, από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε το φετινό πρωτάθλημα. Και το οποίο επεσήμανα από τις πρώτες αγωνιστικές.
Μπορεί μερικοί του χώρου να έβλεπαν τα ίδια πράγματα με μένα θεωρώντας ότι το «δείγμα» ήταν μικρό. Λάθος άποψη για το δείγμα ότι ήταν μικρό, γιατί δεν ήταν ένα απλό δείγμα, αλλά η προέκταση μιας μοιραίας τελετουργίας και ακολουθίας που βιώνει ο Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος αρκετά χρόνια, η οποία συνεχίζεται αδιατάραχτα. Είναι η προέκταση της εποχής του «θείου», του «κοκαλιάρη» και όλων όσων επικίνδυνων αλεξιπτωτιστών, ακόμη και ανθρώπων του υποκόσμου, μπήκαν απρόσκλητοι στον χώρο. Ως εκ τούτου, δεν οδηγήθηκα από ένα μικρό δείγμα των πρώτων αγωνιστικών για να καταθέσω από το ξεκίνημα σχεδόν του πρωταθλήματος, ότι αυτό έχει τελειώσει… πριν ακόμη αρχίσει. Απλά πράγματα.
Το έκανα γιατί έβλεπα το ίδιο έργο με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Καμία απολύτως αλλαγή. Αν κάτι διαφοροποιήθηκε είναι προφανώς η παρουσία και τρίτου χαλίφη που απαιτεί κι αυτός με την σειρά του να εισπράξει κάτι, από ένα κομμάτι της εύνοιας που παραχωρεί η ελληνική διαιτησία. Έτσι, μετά το ερυθρόλευκο «πάρτα όλα» που είχε περιοριστεί κάπως από την Ενωσίτικη διείσδυση με τον Μελισσανίδη να ελέγχει την ΕΠΟ, εμφανίζεται στο προσκήνιο και πράσινος χαλίφης.
Ο τελευταίος εισπράττει ήδη αυτό που είναι και ο πρώτος όρος της ανίερης συμμαχίας (γαύρων και βάζελων), όπως την χαρακτηρίζουν οι οπαδοί των δύο ομάδων. Δηλαδή μερτικό από τη διανομή… συσσιτίου της απόλυτα εξαρτημένης Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας. Μαρινάκης, Αλαφούζος, Μελισσανίδης και ο κύκλος έκλεισε. Χώρος για άλλον δεν υπάρχει! Όσοι ακόμη εξακολουθούν να πιστεύουν το αντίθετο, μάλλον δεν είδαν το τι συνέβη στην Τρίπολη και στην «OPAP Arena». Και να μην ξεχάσω να ευχηθώ καλό δρόμο στην «εκδρομή» με την αγαπημένη του ομάδα, του συμπαθέστατου Μανούχου στα Γιάννινα.
ΥΓ1: Στο 95ο λεπτό του αγώνα Πανσερραϊκού – ΠΑΣ, αποβλήθηκε ο καλύτερος μέσος των Ιωαννίνων Καραχάλιος. Με ότι σημαίνει αυτό…
ΥΓ2: Τα συνδρομητικά στην υπηρεσία των ισχυρών. Συσκότιση στις φάσεις τις δύσκολες, παραπληροφόρηση και αποφυγή σχολιασμού φάσεων που κάνουν «τζιζ». Βέβαια χαμένοι είναι μονίμως οι «μικροί». Η COSMOTE και η διαχρονικά αμαρτωλή NOVA, συμπορεύονται προβληματίζοντας την κοινή γνώμη. Αδικούν τον εαυτό τους μερικοί ευρυμαθείς και καλοί γνώστες των κανονισμών, που επιχειρούν να συγκαλύψουν περιπτώσεις τόσο κραυγαλέες.
