Παίρνει πέρσι ο ΠΑΟΚ τον Κοτάρσκι, τον έχει βασικό και αναντικατάστατο, πάει πολύ καλά, δείχνει τα προσόντα του, αποδεικνύει ότι έχει μέλλον, αλλά, πριν αρχίσει η φετινή σεζόν, το μισό μυαλό του είναι στον ΠΑΟΚ και το άλλο μισό στο επόμενο βήμα της καριέρας του.
Πιτσιρικάς είναι, πιστεύει στον εαυτό του, νιώθει ότι μπορεί να ανεβεί ψηλά, ούτε τη δόξα ούτε και το χρήμα μίσησε ποτέ κανείς ποδοσφαιριστής, οπότε ανθρώπινο και φυσιολογικό είναι να βιάζεται να αλλάξει περιβάλλον και νούμερα στο συμβόλαιό του.
Αν θέλει ο ΠΑΟΚ, τον πουλάει. Εξασφαλίζει ένα καλό ποσό και ψάχνει για άλλον τερματοφύλακα. Οχι τώρα, που “καίγεται” να περάσει τους προκριματικούς γύρους του Κόνφερενς Λιγκ, αλλά αργότερα. Οταν προκριθεί, ή όταν αποκλειστεί. Αν δεν θέλει, όμως, είναι υποχρεωμένος να τον διαχειριστεί με μαεστρία ώστε το μισό μυαλό του που “φτερουγίζει” να προσγειωθεί στη θέση του. Να μείνει αφοσιωμένος στην ομάδα και να προσπαθήσει να κάνει μαζί της μια ακόμη καλύτερη σεζόν από την περσινή, πεπεισμένος ότι το συμφέρον τόσο του ΠΑΟΚ όσο και του ίδιου επιβάλλει να παραχωρηθεί σε μια άλλη, καταλληλότερη και για τις δύο πλευρές, στιγμή.
Για να συμβεί, όμως, αυτό υπάρχουν δύο απαραίτητες προυποθέσεις. Η πρώτη είναι να βρεθεί ο… μαέστρος. Ο άνθρωπος, δηλαδή, που θα του μιλήσει όπως πρέπει για να τον βοηθήσει να διώξει από το κεφάλι του τις “σειρήνες”. Που θα του δώσει να καταλάβει ότι δεν θα κερδίσει μόνο ο ΠΑΟΚ από τη δική του καλή δεύτερη σεζόν, αλλά και ο ίδιος από μια καλή πορεία του ΠΑΟΚ χάρη και στις δικές του εμφανίσεις. Η δεύτερη προυπόθεση και η πιο σημαντική είναι να αισθανθεί ο Κοτάρσκι καλά στον ΠΑΟΚ. Να πιστέψει ότι έρχεται μια σεζόν με προοπτική επιτυχιών στα τρία μέτωπα στα οποία θα δώσει μάχη η ομάδα. Να πιστέψει στην ίδια την ομάδα. Να πιστέψει ότι οι προσωπικοί κόποι του θα πιάσουν τόπο μ’ αυτή την ομάδα.
Φαντάζομαι, ή μάλλον είμαι σίγουρος, ότι για να καλυφθεί η πρώτη προυπόθεση, αρμόδιος είναι και ήδη έχει αναλάβει ρόλο, ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Ξέρουμε όλοι ότι είναι εξπέρ στην επικοινωνία με τους παίκτες του. Για να καλυφθεί, όμως, η δεύτερη, δεν αρκούν μόνο τα λόγια. Αν δεν νιώσει ο παίκτης (και κάθε παίκτης) ότι η ομάδα μπορεί και ότι δεν θα μπλέξει σε περιπέτειες στις οποίες θα την οδηγήσουν οι αδυναμίες της, δεν πρόκειται να αφοσιωθεί 100% στις υποχρεώσεις του, ούτε να διώξει από τις σκέψεις του μια καλύτερη προοπτική σε άλλη ομάδα. Θα έχει πάντα σε… εγρήγορση τον ατζέντη του.
Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Θα είναι φέτος ο ΠΑΟΚ μια καλή ομάδα, ικανή να πετύχει τους στόχους της; Θα είναι μια ομάδα που θα γεμίζει με αυτοπεποίθηση τους παίκτες της; Η θα είναι μια ομάδα, που, για να πρωταγωνιστήσει, θα περιμένει να βρουν οι παίκτες αυτοπεποίθηση, είτε μπορούν - είτε όχι;
Μοιάζει, θα μου πείτε, με το αν πρέπει να κάνει η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα, αλλά, κακά τα ψέματα, η ομάδα, στο σύνολό της, με την ποιότητα και τη γενικότερη λειτουργία της, πρέπει να καλύπτει σε ψυχολογία και ηθικό τους παίκτες, ανεξάρτητα με τον απαράβατο νόμο που λέει ότι κάθε επαγγελματίας παίκτης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να προσφέρει ανά πάσα στιγμή το 100% των δυνατοτήτων του.
Προφανώς είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί οποιοσδήποτε προπονητής και οποιοδήποτε κλαμπ με απόλυτη επιτυχία τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των νεαρών ταλαντούχων παικτών, όπως είναι στον ΠΑΟΚ ο Κοτάρσκι, ο Κωνσταντέλιας, ο Κουλιεράκης και ίσως αύριο-μεθαύριο ο Τζίμας ή οποιοσδήποτε άλλος. Είναι επίσης πολύ δύσκολο να εξουδετερώσει τις πιέσεις και τις κακές, σε πολλές περιπτώσεις, συμβουλές του οικογενειακού περιβάλλοντος των παικτών. Ακριβώς, όμως, γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει η ομάδα να εμπνέει τους νεαρούς, ώστε να έχουν κίνητρο για να “δουλέψουν” μαζί της το μέλλον τους, χωρίς να βιάζονται...
ΥΓ: Με την ευκαιρία: Είχε πονέσει τον ΠΑΟΚτσή η πρόωρη πώληση του Τζόλη, όπως πόνεσε και η ακόμη πιο πρόωρη του Κούτσια. Και οι δύο ήθελαν να φύγουν τρέχοντας, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, κατευθυνόμενοι και από το στενό περιβάλλον τους. Δεν πρέπει να κατηγορήσουμε τον επίσημο ΠΑΟΚ γι’ αυτές τις δύο περιπτώσεις, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βρεθεί ο τρόπος για να αποτρέπεται η όπως-όπως και όποτε-όποτε παραχώρηση κάθε νεαρού ποδοσφαιριστή που βιάζεται να φύγει. Ακόμη και όταν χρειάζεται να αλλάξουν μυαλά γονείς, θείοι και διάφοροι κακοί συμβουλάτορες.
