Εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης στο
μεσοεπιθετικό κομμάτι αναζητά ο Μίκαελ
Ενινγκ. Ο Γερμανός τεχνικός του Άρη προσπαθεί
να κάνει λιγότερο προβλέψιμο το παιχνίδι
της ομάδας του και να μειώσει τα “νεκρά”
σημεία, όταν μπλοκάρονται οι Φετφατζίδης
και Ματίγια.
Στην Τρίπολη
επανεμφανίστηκε το φαινόμενο της
αδυναμίας στη δημιουργία οργανωμένων
επιθέσεων. Η μπάλα έφτανε στον Γιάννη
Φετφατζίδη, τον οποίο κυνηγούσε όλη η
άμυνα του Αστέρα. Οταν κοβόταν ο “Φέτφα”
ή έχανε την μπάλα, οι “κιτρινόμαυροι”
δεν είχαν εναλλακτικούς τρόπους να
διασπάσουν τους Αρκάδες, γι’ αυτό και
ίσως κατέγραψαν μόλις έξι τελικές. Ο
δεύτερος πιο δημιουργικός παίκτης του
ρόστερ είναι ο Χαβιέ Ματίγια, αλλά κι
αυτός δεν διανύει περίοδο φόρμας, με
αποτέλεσμα η συνεισφορά του στο
δημιουργικό κομμάτι να είναι περιορισμένη.
Ετσι, ο Ενινγκ
οδηγείται σε τρόπους αντμετώπισης του
παραπάνω φαινόμενου, προσπαθώντας να
δώσει, για παράδειγμα ενεργότερο ρόλο
στον Νικολά Ντιγκινί, ειδικά στις
περιπτώσεις που κλείνεται και ο Μπρούνο
Γκάμα. Ο Γάλλος, μετά από διάστημα που
είχε λιγότερο χρόνο συμμετοχής, μπήκε
ξανά στην εξίσωση, αλλά είναι φανερό
ότι, όταν τοποθετείται στην πτέρυγα
έχει πρόβλημα, ενώ σαφώς και δεν είναι
ο παίκτης που θα ξεκινήσει οργανωμένη
επίθεση.
Μοιραία,
λοιπόν, στο...παιχνίδι μπαίνουν οι
αμυντικοί και συγεκριμένα οι Φραν Βέλεθ
και Λίντσεϊ Ροζ. Αμφότεροι, δεν είναι
λίγες οι φορές, που κατεβάζουν μπάλα,
θέλοντας να ανοίξουν χώρους, ώστε να
δημιουργήσουν καλύτερες προϋποθέσεις
ως προς το ξεμαρκάρισμα του Φετφατζίδη,
αλλά και του Γκάμα. Σε αρκετά παιχνίδια,
ο Ροζ αναλαμβάνει και ρόλο μέσου με
προωθήσεις ή “ντουμπλάρισμα” της
αριστερής πτέρυγας της επίθεσης.
Το θέμα είναι
πως ο προπονητής του Αρη δεν έχει πάρει
όσα περίμενε από άλλους ποδοσφαιριστές,
στους οποίους έδωσε ευκαιρίες, γι’ αυτό
και “αναγκάζεται” να δίνει δεύτερους
ρόλους, όπως περιγράφηκε πιο πάνω.