Να κριθούν δίκαια και σύμφωνα με τους νόμους ζήτησε για όσους κατηγορούνται σχετικά με τη δολοφονία του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη, η μητέρα του Ευγενία, μιλώντας στη ΔΙΚΗ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ.
Η μητέρα του αδικοχαμένου 31χρονου αστυνομικού, ο οποίος έχασε τη ζωή του στα επεισόδια του Ρέντη από ναυτική φωτοβολίδα, περιέγραψε με πόνο ψυχής πόσο δύσκολα κύλησε αυτός ο ένας χρόνος καθώς και η ημέρα των εορτών που τις χαρές για τα γενέθλια των παιδιών της αντικατέστησε η σιωπή για την απώλεια του γιου τους.
Επιπλέον, τόνισε ότι είναι αδύνατον να απαλύνει τον πόνο της καθώς το παιδί της χάθηκε άδικα και άγρια, «κάηκε ζωντανό» όπως είπε και ακόμη και αν αποδοθεί δικαιοσύνη, η γαλήνη θα είναι στιγμιαία. Τέλος, ευχαρίστησε τον Δήμο Ρέντη για την τιμή προς τον γιο της και υποστήριξε ότι περιμένει κάτι ανάλογο και από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και από την Πολιτεία.
«Θέλω να τον δω στα μάτια και να τον ρωτήσω γιατί το έκανε αυτό»
Ερωτώμενη για το αν θα βρεθεί στο δικαστήριο και τι θα ήθελε να ρωτήσει τον άνθρωπο που σκότωσε το παιδί της υποστήριξε: «Προς το παρόν δεν έχουμε κάποια ενημέρωση. Θα υπάρξει κλήση για να βρεθούμε στο δικαστήριο. Αναμένουμε. Δεν έχουμε δει ποτέ τον άνθρωπο που έριξε τη φωτοβολίδα. Δεν θα ήθελα να τον συναντήσω. Στο δικαστήριο θα τον δω. Εκεί θα είμαστε για να ακούσουμε. Θέλω να τον δω στα μάτια και να τον ρωτήσω γιατί το έκανε αυτό. Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό. Θα περιμένουμε τι θα συμβεί στο δικαστήριο».
Συνέχισε περιγράφοντας το πώς κύλησαν οι γιορτές των Χριστουγέννων: «Είναι δύσκολο. Κύλησε ένας χρόνος και μόνο με πόνο είμαστε. Αυτές οι γιορτές ήταν δύσκολες. Δεν υπήρχαν γιορτές για εμάς. Κάθε χρόνο συγκεντρωνόμασταν για να γιορτάσουμε και τα γενέθλια των παιδιών μας αλλά φέτος ο μήνας Δεκέμβρης ήταν με θύμησες. 7 Δεκεμβρίου ήταν η ημέρα δέχθηκε τη φωτοβολίδα, 12 Δεκεμβρίου έγινε ο ακρωτηριασμός του ποδιού του, 18 Δεκεμβρίου ήταν τα γενέθλια της Κατερίνας, της κόρης μου, 22 είχαμε το ετήσιο μνημόσυνο, 26 Δεκεμβρίου ήταν τα γενέθλια του Γιώργου και 27 η ημέρα που έφυγε ο Γιώργος. Ο μήνας κύλησε δύσκολα» ενώ συνέχισε λέγοντας ότι οι αρχές μέχρι στιγμής έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν και, πλέον, περιμένει να δει και τι θα πράξουν οι Εισαγγελείς και οι Δικαστές. Η αστυνομία έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, το ίδιο και ο ανακριτής.
Τώρα περιμένουμε τους Εισαγγελείς και τους Δικαστές να πράξουν αυτό που έχουν ορκιστεί. Να τους φωτίσει ο Θεός για να δικάσουν δίκαια. Πρέπει να αποδοθούν ευθύνες. Όσοι έχουν συμμετάσχει, θα πρέπει να πάρουν την ποινή που τους αξίζει, όσο υψηλά και αν είναι, τόσο οι ηθικοί όσο και οι φυσικοί. Έχω τη βεβαιότητα ότι αυτή η εγκληματική οργάνωση δεν στηρίζεται στα παιδιά που έριξαν τη φωτοβολίδα, υπάρχουν και φυσικοί αυτουργοί. Όλοι αυτοί από ποιον υποστηρίζονται; Πώς βιοπορίζονται; Έχουν δικηγόρους, πώς θα πληρωθούν; Περιμένουμε απαντήσεις. Είναι ένας στρατός. Από κάπου παίρνουν εντολές. Βγήκαν εκείνη την ημέρα 200 άνθρωποι για να δολοφονήσουν αστυνομικό. Είχαν πρόθεση να δολοφονήσουν αστυνομικό. Έτυχε να είναι ο Γιώργος. Ήταν οργανωμένο όλο αυτό. Πήραν τα πολεμοφόδια, μπήκαν στο γήπεδο, βγήκαν έξω. Δεν έγινε τυχαίο, ήταν οργανωμένο. Θα μπορούσε να χάσει τη ζωή του ή να τραυματιστεί και κάποιος άλλος είτε ήταν αστυνομικός είτε πολίτης».
«Μπήκε μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι. Πολλοί τον αποκαλούν αγγελάκι»
Ακόμη, επισήμανε το πόσο πολύ την έχουν βοηθήσει οι συνάδελφοι αλλά και απλοί πολίτες που έβαλαν το παιδί της μέσα στο σπίτι της και συμπαραστέκονται στον πόνο της: «Είναι παιδιά μου όλοι οι αστυνομικοί. Ο Γιώργος μου άφησε αγκαλιές πολλές. Μας στηρίζουν από την πρώτη ημέρα, δεν έφυγαν από δίπλα μας 20 μέρες στο νοσοκομείο και ένα χρόνο τώρα είναι δίπλα μας, μας στηρίζουν και μας βοηθάνε. Έχουμε ένα λόγο να κάνουμε κάτι για να αλλάξει αυτή η κοινωνία. Να κάνουμε κάτι και για αυτά τα παιδιά. Στο πλευρό μας έχουμε συμπαράσταση. Η διμοιρία είναι η δεύτερη οικογένεια μας. Τους στηρίζουμε παντού. Η Ελληνική Αστυνομία είναι στο πλευρό μας. Μας στηρίζει όλος ο κόσμος. Ερχόταν στο νοσοκομείο για να μας πει μια καλή κουβέντα, να απαλύνει τον πόνο μας. Μιλάνε για τον Γιώργο σα να είναι δικό τους παιδί. Μπορεί να μην τον γνώριζαν αλλά μιλούν σαν να ήταν δικό τους παιδί. Μπήκε μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι. Πολλοί τον αποκαλούν «αγγελάκι».
«Δεν θα υπάρξει γαλήνη μέσα μου - Η φωτιά θα καίει μέσα στο σπίτι μας»
Η συζήτηση προχώρησε και σε βαθύτερο επίπεδο και ο Κυριάκος Θωμαΐδης ρώτησε τη μητέρα του Γιώργου Λυγγερίδη, πώς βιώνει την καθημερινότητα της και αν μια δίκαιη απόφαση θα γαληνέψει την ψυχή της. Εκείνη αποκρίθηκε αρνητικά και τόνισε: «Δεν θα υπάρξει γαλήνη μέσα μου. Όσο καιρός και να περάσει η φωτιά, θα καίει μέσα μου. Δεν ήταν άρρωστος, δεν είχε ατύχημα, δεν ήταν μπλεγμένος πουθενά. Καμία μάνα δεν θα ήθελε να ήταν στη θέση μου. 31 χρονών άνδρας να καίγεται ζωντανός, να δολοφονηθεί με αυτόν τον άγριο τρόπο. Δεν θα κλείσει αυτή η πληγή. 'Ενας πόνος μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας.
Νομίζω ότι στιγμιαία μπορεί να απαλύνει ο πόνος αλλά όταν γυρίσω σπίτι η απουσία του Γιώργου θα είναι μεγάλη. Η φωτιά θα καίει μέσα στο σπίτι μας. Ήθελα από μικρός να γίνει αστυνομικός, αυτό ήθελε, αυτό έκανε. Ήταν άρτιος επαγγελματίας. Η ανησυχία ήταν μεγάλη πάντα. Όταν ήξερα ότι είναι μέρα γεγονότων, τον παρακαλούσα να με πάρει τηλέφωνο για να βεβαιωθώ ότι είναι καλά και επέστρεψε στο σπίτι. Δυστυχώς εκείνη την ημέρα ενημερωθήκαμε ότι χτύπησε βαριά και δεν ήταν καλά».
Πρόσθεσε ότι δεν έχει μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειά της ακόμη: «Όχι, δεν έχω ξαναδουλέψει. Είμαι με αναρρωτικές άδειες από ψυχιάτρους. Δεν εργάζεται κανείς στην οικογένεια, πλην της κόρης μας. Δεν μπορώ να δουλέψω. Ο σύζυγος είναι στο ταμείο ανεργίας. Πληρώνομαι από το ΕΦΚΑ. Δουλεύω σε έναν εκδοτικό οίκο και κάνω επεξεργασία και επιμέλεια βιβλίων. Δεν έχω τη δύναμη ούτε το μυαλό να αναλάβω ένα βιβλίο να το φέρω εις πέρας. Οικονομικά δεν έχουμε κάποια στήριξη, έχουμε συζητήσει κάποια θέματα με τον κ. Χρυσοχοΐδη και αναμένουμε να πραγματοποιηθούν όλα αυτά. Πιστεύουμε θα τα πραγματοποιήσουν, θα γίνουν όλα αυτά. Περιμένουμε».
«Περιμένουμε τη δικαιοσύνη να κάνει το έργο της»
Ερωτηθείσα για τους ανθρώπους που φέρεται πως ευθύνονται και το τι περιμένει να αλλάξει, τόνισε: «Δυστυχώς πρέπει να συμβεί κάτι συνταρακτικό για να αρχίσει να αλλάζει κάτι. Όλοι αυτοί έχουν και προηγούμενο ποινικό μητρώο. Δυστυχώς δεν τους είχαν αποδοθεί ευθύνες. Μακάρι ο Γιώργος να είναι η αρχή για να σταματήσει η βία. Να δούμε τα πράγματα να αλλάζουν μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ο Γιώργος πήγε στη δουλειά του, πήγε να προστατέψει τον Έλληνα πολίτη και τις περιουσίες μας και δολοφονήθηκε άδικα, δεν γύρισε ποτέ σπίτι του. Πρέπει να σταματήσει σε όλο αυτό. Γνωρίζω για να διοριστεί κάποιος στον Δήμο γίνεται μέσω ΑΣΕΠ και οι υπεύθυνοι κοιτάζουν το ποινικό μητρώο. Θα τα δούμε όλα στο δικαστήριο. Περιμένουμε τη δικαιοσύνη να κάνει το έργο της».
Προς το τέλος της συζήτησης ευχαρίστησε το Δήμαρχο Ρέντη και τον πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ για τον τρόπο που τίμησαν το παιδί της: «Να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο Ρέντη, τον πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ για την πρωτοβουλία να τιμήσουν τη μνήμη του Γιώργου χωρίς να μας ενοχλήσουν. Δεν ασχοληθήκαμε καθόλου. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει βρει το πάρκο που θα δοθεί το όνομα του και περιμένουμε τις εξελίξεις. Είμαστε σε συζητήσεις. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την καθυστέρηση. Ελπίζουμε ότι θα σταθούν στο ύψος τους» ενώ συνέχισε τονίζοντας ότι περιμένει η Πολιτεία να φανεί αντάξια του Γιώργου: «Ο Γιώργος ως αστυνομικός αντιπροσώπευε την Πολιτεία και αυτή τώρα θα πρέπει να φανεί αντάξια προς εκείνον. Θα πρέπει να τιμηθεί με βραβείο ανδραγαθίας, να καθιερωθεί μέρα μνήμης, να καθιερωθεί κάθε χρόνο μια εκδήλωση, να φροντίσει ώστε οι αστυνομικοί να είναι καλυμμένοι και να μην είναι εκτεθειμένοι σε κάθε κίνδυνο, να έχουν ξεκάθαρες εντολές για το τι μπορούν να κάνουν. Τα παιδιά αυτά είναι κάθε μέρα μέσα στη φωτιά. Ρωτάει κανείς τι αντιμετωπίζουν κάθε μέρα;».
Τέλος, αναρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσαν οι δικαστές αν ο Γιώργος ήταν δικό τους παιδί και ζήτησε δικαιοσύνη είτε τα ψάρια είναι μικρά είτε μεγάλα: «Δεν θα πρέπει να υπάρχουν μικρά και μεγάλα ψάρια. Όσοι έχουν ευθύνη θα πρέπει να δικαστεί και να δικαστούν δίκαια. Αν ήταν δικός τους παιδί, δεν θα ήθελαν να δικαστούν σωστά; Οι δικαστές αν ο Γιώργος ήταν δικός τους παιδί πώς θα έκριναν; Άλλα μέτρα και σταθμά υπάρχουν;».
