Μία παροιμία των Εβραίων λέει: «…Όποιος που δεν μπορεί να χορέψει λέει ότι η ορχήστρα δεν μπορεί να παίξει…»! Δεν ξέρουμε ειδικά αλλά γενικά ξέρουμε πως ταιριάζει γάντι στην κατάσταση του ΠΑΟΚ. Μία κατάσταση η οποία σήμερα προκαλεί αναστάτωση, ανησυχία και στεναχώρια στον κόσμο του. Αύριο; Η ψυχή προπονητών και παικτών. Α, και τεχνικών ή αθλητικών διευθυντών. Πότε δεν καταλάβαμε την διαφορά αλλά… Τέλος πάντων.
Ως εκ τούτων επιμένουμε, να απορούμε και να εξιστάμεθα. Εντάξει, είναι πολλές οι κακές επιλογές στον ΠΑΟΚ, Εξάλλου το «ταμείον» των επιλογών μας διαμορφώνει την ζωή μας. Υπάρχουν όμως, και καλές επιλογές. Έτσι; Ναι, υπάρχουν. Το γαρ πολύ της θλίψης να μη γεννά παραφροσύνη.
Στην τρέχουσα εικόνα του ΠΑΟΚ πάντως, αυτές οι καλές επιλογές δεν υπάρχουν. Καλύπτονται από τις κακές. Μη ζητάτε ονόματα των μεν και των δε, Χωριά που φαίνονται κολαούζο δεν θέλουν. Η μη αντίδραση των καλών επιλογών του ΠΑΟΚ στην δράση των κακών είναι το θέμα μας.
Δεν το χωρά ο νους λογικού ανθρώπου πως κατά κανόνα η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ κόντρα στην Ολιμπίκ ήταν κάτω του μετρίου. Εξαίρεση ο Ροντρίγκο Ρέι. Άντε κι ο σκόρερ Πέδρο Ενρίκε. Οι άλλοι; Κάποιοι και κάτω του μηδενός! Στον αγώνα μάλιστα, ο οποίος ουσιαστικές έκρινε – χρονικά, τουλάχιστον – τις εξελίξεις. Αποτέλεσμα; Ο ΠΑΟΚ έμεινε μετεξεταστέος…
Τι τα θέλουμε και τα ανακατεύουμε; Τι νταλκά έχουμε και στριφογυρίζουμε το μαχαίρι στην πληγή; Επειδή η εικόνα γενικά, μέχρι σήμερα του ΠΑΟΚ είναι πληγή (όχι φυσικά, που δεν κλείνει). Και το 1-1 στο Κίεβο είναι το μαχαίρι. Το κάνουμε επειδή αδυνατούμε, να καταλάβουμε πως και γιατί οι καλές επιλογές δεν αντιδρούν, όταν δρουν οι κακές.
Δεν μπορεί από ολόκληρη ενδεκάδα να μην είναι «ωσεί παρών» ένας… Άντε δύο παίκτες. Δεν μπορεί, να είναι αγωνιστικά τα αίτια. Ψυχολογικά είναι. Είναι βέβαια, κι η έλλειψη ενίσχυσης ανάμεσα στα αίτια. Με τον Ροντρίγκο Ρέι και με τον Ρόμπερτ Μακ δεν ανατρέπεται εύκολα κι έγκαιρα η απαράδεκτη εικόνα του ΠΑΟΚ στα πλέι οφ. Με τους ίδιους παίκτες, διαφορετικό αποτέλεσμα; Ουτοπία…
Οι ευθύνες βαραίνουν όλους στον ΠΑΟΚ. Ουδείς τις αναλαμβάνει. Κι ουδείς τις αποδίδει. Τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει. Η μη απόδοση ευθυνών είναι γάγγραινα στην ΠΑΕ!
Τις πληρώνει η οικογένεια του Ιβάν Σαββίδη. Κερνά ροδόσταμο. Την ποτίζουν φαρμάκι. Από την ημέρα κατά την οποία ο Θεός την έφερε στο διάβα του ΠΑΟΚ… Από εκείνη την ημέρα ξαστεριά έκανε μόνον στον Τελικό του Κυπέλλου της παρελθούσας αγωνιστικής περιόδου. Συνήθως κάνει συννεφιά. Είναι κρίμα κι άδικο. Και για την οικογένεια του Ιβάν Σαββίδη και για τον ΠΑΟΚ αλλά…
Αυτή έχει το μαχαίρι, αυτή και το καρπούζι!
Τελειώνοντας για σήμερα κι ανοίγοντας ένα κεφάλαιο για αύριο… Επιμένουμε: Από τον ΠΑΟΚ λείπει – κι έλειπε σχεδόν πάντα – η ψυχολογία. Και ψυχολογία στον τόπο μας φτιάχνουν οι… ψυχές. Η Ελλάδα δεν είναι τόπος ακόμη και επαγγελματισμό δίχως συναίσθημα. Στην Ελλάδα παίζει μπάλα και το φιλότιμο κι ο εγωισμός βεβαίως βεβαίως. Ποιο φιλότιμο όμως, και ποιος εγωισμός από (αγωνιστικές) επιλογές της ΠΑΕ, οι οποίες κάνουν τον μπαρμπέρη στου κασίδι το κεφάλι. Κατά πως έλεγε σε μία ομιλία του στην Πνύκα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για τις… ξένες δυνάμεις.
Τα λέμε κι αύριο αλλά.. Επιμένουμε. Ο ΠΑΟΚ θέλει φιλότιμο κι εγωισμό. Ποιος στην ομάδα του τα έχει, για να τα μοιραστεί; Δίχως αυτά όμως, χαΐρι δεν έχει.
