Δεν
είναι παράλογο το αίτημα των επτά
δημάρχων, και όσων άλλων το υποστηρίζουν,
για την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στη
Σίνδο, στη Δυτική Θεσσαλονίκη.
Είναι
σοβαρό τόσο το επιχείρημα της ισόρροπης
ανάπτυξης στο νομό Θεσσαλονίκης, όσο
και της αξιοποίησης των 175 στρεμμάτων
στο κέντρο της πόλης αποκλειστικά για
τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού
Πάρκου, ενός πνεύμονα πρασίνου που τόσο
λείπει από τον αστικό ιστό, αντί να
“σπαταληθεί” η έκταση για να γίνουν
πολλά πράγματα και τελικά εν μέρει μόνο
να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του καθενός
από αυτά.
Ξέρουμε
όλοι πόσο υποβαθμισμένη είναι η Δυτική
Θεσσαλονίκη. Συμφωνούμε όλοι, νομίζω,
ότι υστερεί αφάνταστα σε υποδομές. Είναι
καταγεγραμμένα τα πολύ υψηλά ποσοστά
ανεργίας που μαστίζουν τη Δυτική
Θεσσαλονίκη.
Η
έκταση των 200 στρεμμάτων δίπλα στο ΤΕΙ
Σίνδου, στη διαστάυρωση της ΠΑΘΕ με την
Εγνατία Οδό, εφόσον επιλεγόταν για να
εγκατασταθεί εκεί η ΔΕΘ, θα επέφερε την,
αναγκαία ούτως ή άλλως, επέκταση του
δικτύου του Μετρό, καθώς και της αστικής
συγκοινωνίας και του σιδηροδρόμου.
Θα
ήταν, επίσης, ένα σημείο πάρα πολύ εύκολα
προσβάσιμο από τους γειτονικούς στη
Θεσσαλονίκη Νομούς, αλλά και για όλη τη
Βόρεια Ελλάδα.
Θα
δημιουργούνταν, δηλαδή, τέτοιες συνθήκες
ανάπτυξης και ενίσχυσης των οικονομικών
προοπτικών ενός πολύ μεγάλου κομματιού
του Νομού Θεσσαλονίκης (πάνω από 500.000
άνθρωποι ζουν στη δυτική πλευρά της
πόλης), που από μόνο του αυτό θα μπορούσε
να λειτουργήσει ως ένα πανίσχυρο και
ακατάρριπτο επιχείρημα.
Ωστόσο,
ενώ δικαίως (επαν)έρχεται το αίτημα για
την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στην Σίνδο,
το ζήτημα είναι ο χρόνος κατά τον οποίο
συμβαίνει αυτό.
Μήπως
έρχεται πολύ αργά; Μήπως υπήρξε ένα
μεσοδιάστημα που, ενώ το αίτημα για την
μετεγκατάσταση είχε “παγώσει”, έγιναν
τόσα πολλά στο πλαίσιο της ανάπλασης
και της διατήρησης της ΔΕΘ στο κέντρο
της Θεσσαλονίκης, ώστε κάθε άλλη συζήτηση,
πλέον, να είναι, ουσιαστικά, άνευ
αντικειμένου;
Οπως
είναι γνωστό, υπήρξε μια μεγάλη περίοδος
διαβούλευσης το 2019, όπου μπορούσε ο
καθένας να καταθέσει την άποψή του για
το θέμα της ανάπλασης.
Οι
διαδικασίες έχουν προχωρήσει σε μεγάλο
βαθμό. Ο διεθνής αρχιτεκτονικός σχεδιασμός
βρίσκεται σε εξέλιξη και η πρώτη φάση
του διαγωνισμού ολοκληρώθηκε, με την
επιλογή από την διεθνή αρχιτεκτονική
επιτροπή 15 αρχιτεκτονικών γραφείων για
τη δεύτερη φάση.
Το
χωροταξικό σχέδιο έχει εγκριθεί, ενώ
αναμένεται το Προεδρικό Διάταγμα.
Το
project, δηλαδή,
είναι στα τελικά στάδια, δρομολογημένο
για να μπει σε φάση εφαρμογής.
Μπορεί
όλη αυτή η δουλειά, όλη αυτή η προεργασία,
όλες αυτές οι σύνθετες και περίπλοκες
διαδικασίες που απαιτούνται για τόσο
μεγάλα projects, οι
οποίες καιρό τώρα “τρέχουν” με επιτυχία
και έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα,
ξαφνικά να εγκαταλειφθούν, να πεταχτούν
στα σκουπίδια και να παρθεί μια απόφαση
για την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στην
Σίνδο;
Ναι,
θα ήταν πιο λογικό, θα ήταν πιο δίκαιο,
θα εξυπηρετούσε την ανάπτυξη μιας
μεγάλης και υποβαθμισμένης περιοχής,
θα εξασφάλιζε την ισόρροπη ανάπτυξη
στο Νομό, θα επέτρεπε να αποκτήσει η
Θεσσαλονίκη στο κέντρο της ένα
Μητροπολιτικό Πάρκο.
Τώρα,
όμως, το αίτημα; Τώρα η πίεση; Τώρα η
ένωση των δυνάμεων που το υποστηρίζουν;
Τώρα που υπάρχουν τετελεσμένα; Πώς θα
ανατραπούν; Γίνεται;