Οσοι περίμεναν να δουν έναν διαφορετικό ΠΑΟΚ λόγω καλής ψυχολογίας αλλά και της κεκτημένης ταχύτητας που είχε εξασφαλίσει με την εξαιρετική βαθμολογική συγκομιδή και με το σερί των επτά συνεχόμενων νικών, πιθανότατα και προς στιγμή να απογοητεύτηκαν.
Και λέμε προς στιγμή, γιατί όλα όσα αγχώδη και προβληματικά βίωσαν ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο, διαγράφηκαν και πάλι με το γνωστό τρόπο (μπλάνκο) μιας ολοκάθαρης και δίκαιης επικράτησης, απέναντι σε μια πολύ αξιόλογη ομάδα.
Ως εκ τούτου θα ήταν μάταιος κόπος να ασχοληθούμε (και όχι μόνον εμείς) στη διερεύνηση λαθών και στην ερμηνεία μηνυμάτων, από τη νέα παράσταση που δόθηκε χθες στην Τούμπα. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές προσπαθήσαμε να βρούμε τι ακριβώς συμβαίνει κι έχουμε το φαινόμενο (γιατί περί φαινομένου πρόκειται) μια ομάδα να παρουσιάζει αυτού του είδους την αγωνιστική συμπεριφορά και τελικά να φεύγει με το κεφάλι ψηλά, αφού πιο μπροστά έχει υποχρεώσει τον κόσμο της να υποστεί ένα ακόμη σκωτσέζικο ντουζ. Δεν βρήκαμε όμως τίποτε άλλο να πούμε ή να γράψουμε από όσα αναφέρουμε στο σημερινό μας τίτλο και στο info του κειμένου. Ναι, ο ΠΑΟΚ διατηρεί με συνέπεια τις συνήθειες του.
Το άγχος και η περιπέτεια συνοδεύουν το τελευταίο διάστημα όλες τις εμφανίσεις και τις αντίστοιχες πολύτιμες νίκες του. Μέτριος, κακός, απαράδεκτος πολλές φορές, αλλά και μερικές εντυπωσιακά αποτελεσματικός και με εξάρσεις συγκεκριμένων ηγετικών φυσιογνωμιών που διαθέτει στο φτωχό του ρόστερ (όπως χθες και όχι μόνο χθες ο Κούρτιτς).
Και λέμε αυτός ο ΠΑΟΚ ο σημερινός πορεύεται με τον δικό του μυστηριώδη τρόπο, γιατί υπάρχει η προσδοκία της άφιξης του «ιππικού» (μεταγραφική ποιοτική ενίσχυση) για να αλλάξει εικόνα και η βαθμολογική συγκομιδή να συνοδεύεται από ανάλογη απόδοση υψηλού επιπέδου.
Χθες λοιπόν είχαμε μια εμφάνιση και μια νίκη πανομοιότυπη (σχεδόν με καρμπόν) με τις αντίστοιχες τελευταίες, όμως όλες – το επαναλαμβάνουμε – ντουμπλαρίστηκαν με τρίβαθμα. Αυτό το τελευταίο ασφαλώς ικανοποιεί και κατευνάζει κάπως τον κόσμο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι αυτός ο κόσμος δεν περιμένει με αγωνία να δει τα αποτελέσματα των προσπαθειών του νέου τεχνικού διευθυντή.
Πάμε όμως στο παιχνίδι και στην ατομική απόδοση των νικητών. Ο Πασχαλάκης διατηρεί τη σταθερότητα που επιδεικνύει στα τελευταία παιχνίδια. Πολύ καλός ο νεαρός Λύρατζης, όπως και ο Ίνγκασον. Κάπως νευρικός ο Κρέσπο, ανέτοιμος ο Βιεϊρίνια, «ωσεί παρών» και απαράδεκτα νευρικός ο Αουγκούστο. Μόνος του πάλευε στο κέντρο ο Τσιγγγάρας, μέχρι να βρει τον καλό του εαυτό και να μεγαλουργήσει ο υπερπολύτιμος Γιασμίν Κούρτιτς.
«Ωσεί παρών» και ο Μιτρίτσα. Μπλοκαρισμένοι ο Ζίβκοβιτς και ο Άκπομ από τους πολύ καλά διαβασμένους Κρητικούς. Οι αλλαγές βοήθησαν, με τον Σφιντέρσκι να δείχνει ότι δεν έχει χάσει το χάρισμα. Γενικά θα μπορούσε να πει κανείς πως το πρόβλημα που εντοπίστηκε και ήταν έντονο και πάλι για τους γηπεδούχους, αφορά τη μεσαία γραμμή.
Η ενδεκάδα έδειχνε κομμένη στα δύο, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Όσο για την διαιτησία, ο Φωτιάς παραλίγο να γίνει... εμπρηστής αν δεν υπήρχε το VAR.
