Είναι πολλές
οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό του
γράφοντος γύρω από την φετινή ευρωπαϊκή
πορεία του ΠΑΟΚ. Μία από αυτές, απόλυτα
ενδεικτική του πόσο βαθιά πάει το μυαλό,
είναι ότι είναι πολύ πιθανό η ομάδα του
νταμπλ, οι αήττητοι του Ραζβάν το 2019 να
είχαν φτάσει ως εδώ με την ίδια συνταγή:
να μην είχαν χάσει από καμία ομάδα στο
φετινό Conference. Οι παίκτες
εκείνου του ΠΑΟΚ που παραμένουν ακόμη
στον σύλλογο, είναι ήδη τρία χρόνια
μεγαλύτεροι, κάποιοι κομβικοί
ποδοσφαιριστές δεν είναι πλέον εδώ, ενώ
σίγουρα το βάθος του ρόστερ τότε ήταν
μεγαλύτερο. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια,
ότι εκείνη η ομάδα ήταν απαραίτητα
καλύτερη σε όλα. Ούτε Κούρτιτς (εκτελεστικά)
υπήρχε, ούτε Αντρίγια, σε κάποια στοιχεία
παιχνιδιού ούτε Ντόουγκλας και
Τσιγγάρας-Λύρατζης.
Θα έλεγα ότι
πιθανόν και ο τωρινός Πασχαλάκης, παρότι
μεγαλύτερος ηλικιακά, επειδή μιλάμε
για τερματοφύλακα, να είναι καλύτερος
αφού σίγουρα είναι πιο ώριμος. Το βέβαιο
είναι ότι και ο Λουτσέσκου είναι καλύτερος
τώρα. Εξελίχθηκε και ο ίδιος πηγαίνοντας
σε μία ομάδα σαν την Αλ Χιλάλ που ήταν
υποχρεωμένη να κατακτήσει τον τίτλο σε
όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε
και απόδειξη είναι το πόσο πιο
αποτελεσματικά κάνει το ροτέισον σε
σχέση με τρία χρόνια πριν.
Η αληθινή
επιτυχία φέτος για τον ΠΑΟΚ, από την ώρα
που άρχισε να «στρώνει» η ομάδα του
αγωνιστικά, είναι ότι καταφέρνει να
πορεύεται ανταγωνιστικά και στις τρεις
διοργανώσεις που συμμετέχει. Και στο
Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο και στην
Ευρώπη.
Γνωρίζει πλέον
τον τρόπο και αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση
Θα αναρωτηθεί
κανείς γιατί μπαίνω σε αυτού του είδους
την ανάλυση παραμονές ενός ιστορικού
αγώνα για τον ΠΑΟΚ, την ώρα που όλη η
Θεσσαλονίκη και ειδικά οι φίλοι του
Δικεφάλου «φλέγονται» από τον ενθουσιασμό
να δούνε την ομάδα τους να πάει για πρώτη
φορά στην ιστορία της στην ημιτελική
φάση μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο
λόγος είναι πολύ απλός. Μέσα από την
παραπάνω ανάλυση, μπορεί να διαπιστώσει
κανείς ότι ο ΠΑΟΚ έχει αποκτήσει την
κουλτούρα του πρωταθλητισμού. Είναι
πλέον μία ομάδα που δεν ζει για τις
επιτυχίες της μιας βραδιάς, αλλά μπορεί
και διεκδικεί συνεχώς υψηλούς στόχους.
Προφανώς απόψε, αν ο ΠΑΟΚ βάλει από
κάτω την Μαρσέιγ και της πάρει το
εισιτήριο πρόκρισης από το χέρι θα έχει
πετύχει ένα ιστορικό επίτευγμα, κάτι
μοναδικό, το οποίο θα μνημονεύεται για
πολύ καιρό και θα είναι σημείο αναφοράς
μέχρι να έρθει η επόμενη επιτυχία. Όλοι
το θέλουν και όλοι θα παλέψουν γι’ αυτό.
Δεν έχουν, όμως, λόγο να το κάνουν με το
άγχος της αποτυχίας να τους ακολουθεί.
Ό, τι κι αν γίνει κόντρα στην παρέα του
Μανταντά, του Σαλιμπά, του Γκεντουζί
και του Παγιέ, ο ΠΑΟΚ έχει ήδη βάλει
θετικό πρόσημο στην σεζόν και ειδικά
στην ευρωπαϊκή πορεία του. Απέδειξε ότι
μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και να
νικά ομάδες από διαφορετικές ποδοσφαιρικές
σχολές, γιατί έχει αποκτήσει την δική
του ταυτότητα. Έχει τον δικό του τρόπο
να τα καταφέρνει και αυτό είναι πολύ
σημαντικό, όπως υπογραμμίστηκε από τον
Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος τεχνικός έβαλε
την σφραγίδα του σε αυτή την ομάδα και
όπως σημείωσε και ο ίδιος, έχει αποκτήσει
εμπειρίες που θα την βοηθήσουν να
εξελιχθεί ακόμη περισσότερο τις επόμενες
σεζόν. Με απλά λόγια, εφόσον ο ΠΑΟΚ
διατηρήσει τα πρόσωπα και την τωρινή
φιλοσοφία του μπορεί και του χρόνου να
κάνει μία ανάλογη πορεία. Εργο Λουτσέσκου
που ως δάσκαλος πετυχαίνει να εντάξει
και νέους μαθητές στην διδασκαλία του.
Ο Βιεϊρίνια
διδάσκει τον Λύρατζη, ο Κούρτιτς τον
Τσιγγάρα, ο Αντρίγια εξελίσσεται σε
πρώτο βιολί. Με απλά λόγια οι βάσεις
είναι στέρεες για να μεγαλώνει συνεχώς
η πολυκατοικία.
Το στοίχημα
της Τούμπας είναι πολλαπλό
Ας πάμε, όμως,
και στον μεγάλο στόχο της πρόκρισης στα
ημιτελικά του Conference League.
Φυσικά και μπορεί να κατακτηθεί από τον
ΠΑΟΚ μέσα στο καμίνι της Τούμπας και
ο κόσμος του πρέπει απλά
να ορίσει τον «όρο» καμίνι. Αυτό είναι
το πρώτο μεγάλο στοίχημα της βραδιάς.
Οι οπαδοί
του να δείξουν
ότι μαζί με την ομάδα τους
ωριμάζουν
και εκείνοι
και μπορούν
να αποφεύγουν
τις κακοτοπιές. Γάλλοι οπαδοί δεν θα
υπάρχουν, επομένως οτιδήποτε κι αν
ηλεκτρίσει την ατμόσφαιρα μέσα από τον
αγωνιστικό χώρο, οποιαδήποτε εκτράχυνση,
θα ισοδυναμεί με αυτοκαταστροφή.
Προφανώς, όταν μιλάμε για σχεδόν 30.000
οπαδούς που θα κατακλύσουν
κάθε γωνιά της Τούμπας, υπάρχει ο κίνδυνος
να βρεθεί ένας θερμόαιμος που με την
συμπεριφορά του θα
βάλει την ομάδα σε κίνδυνο. Σε μία τέτοια
περίπτωση είναι που πρέπει να λειτουργήσουν
τα ΠΑΟΚτσήδικα αντανακλαστικά προστασίας
και να μπει φρένο σε κάθε επιζήμια
συμπεριφορά πριν αυτή εκδηλωθεί.
Το
δεύτερο «πρέπει» αφορά την ίδια την
ομάδα. Να εμφανίσει το καλύτερο αγωνιστικό
πρόσωπό της, να αποφύγει τα φθηνά λάθη,
να αντιμετωπίσει με καθαρό μυαλό και
προσωπικότητα, όπως στο β μέρος του
αγώνα στο Βελοντρόμ, την παρέα του Παγιέ
και να την κοιτάξει στα μάτια. Από τον
Πασχαλάκη, μέχρι τον Ακπομ, οι παίκτες
του ΠΑΟΚ οφείλουν να ανταποκριθούν στην
ιστορικότητα των στιγμών. Όπως και να
‘χει, πάντως, το χειροκρότημα θα πρέπει
να είναι ζεστό. Και στις καλές και στις
δύσκολες στιγμές, σε αυτές ακόμη πιο
πολύ.
Αλλωστε,
αυτή η ομάδα έχει κερδίσει τον σεβασμό
όλων και με αυτό το κριτήριο πρέπει να
αντιμετωπίζεται. Το σίγουρο είναι πως
έχει αποδείξει ότι στα μεγάλα ματς
ανταποκρίνεται.
