Ο έλεγχος χάθηκε προ πολλού όταν ο Χερμάν Μπούργος αποφάσισε την απενεργοποίηση ποδοσφαιριστών με συνέπεια να εγκλωβιστεί στις επιλογές του.
Το φιλότιμο χάθηκε όταν ένα μάτσο πρωτάρηδες και νεαροί έκαναν ό,τι ήθελαν στο γήπεδο κι ο Αρης εξελίχθηκε σε απλός θεατής. Αυτό έγινε στον Αρη. Ο έλεγχος χάθηκε από τον Χερμάν Μπούργος ο οποίος βρήκε ένα γεμάτο ρόστερ και με τις αποφάσεις του το απενεργοποίησε, το συρρίκνωσε και το μπέρδεψε με τις αποφάσεις του και τις εμμονές του.
Παρασύρθηκε από τα αρχικά αποτελέσματα, μπήκε σε διαδικασία ριζικών αλλαγών στην πιο κρίσιμη φάση της χρονιάς κι αντί να είχε εκμεταλλευτεί ο Αρης την κατάσταση των αντιπάλων του, έχασε κάθε πλεονέκτημα.
Η έλλειψη φιλότιμου ανήκει στους ποδοσφαιριστές αν και πρόκειται για μια λέξη που είναι προνόμιο της ελληνικής γλώσσας. Δεν γίνεται να επιτρέπεις στον εαυτό σου να εξελίσσεται σε απλός θεατής όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ποδοσφαιριστές οι οποίοι υστερούν σε εμπειρία, παραστάσεις και δεν έχουν τη… μυρωδιά της κατηγορίας. Γιατί αυτό έγινε στο μεγαλύτερο διάστημα.
Διότι αυτό που παρουσίασε ο Αρης – με εξαίρεση ένα 15λεπτο στο πρώτο ημίχρονο – ήταν μια κακοτεχνία. Μια ομάδα που σου έδινε την εντύπωση ότι έτυχε να περνούν όλοι έξω από το «Κλ. Βικελίδης», είδαν φως και μπήκαν. Ένα συνονθύλευμα ποδοσφαιριστών το οποίο δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει στο γήπεδο. Μ’ έναν προπονητή ο οποίος επέμενε σ’ ένα αποτυχημένο αγωνιστικό σχέδιο των τεσσάρων μεσοεπιθετικών.
Και τώρα αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Γιατί το πλεονέκτημα χάθηκε και δεν πρέπει να χαθεί κανένα άλλο παιχνίδι. Από αυτό της Τούμπας που ακολουθεί και κυρίως να εξασφαλιστούν οι τρεις βαθμοί με την ΑΕΚ σε μια εβδομάδα. Αλλά αυτό το παιχνίδι μοιάζει πολύ μακρινό γιατί ο στόχος της Ευρώπης, σε πρώτη φάση θα παιχθεί στην Τούμπα. Τουλάχιστον ο αγώνας της Τετάρτης είναι από αυτούς που ταιριάζουν στους «κίτρινους» γιατί απειλητικοί είναι μόνο σε παιχνίδι μετάβασης.
