Μπορεί ένας τοίχος να του στέρησε το αριστερό του χέρι, αλλά όχι τα όνειρα και τη δύναμη να φτάσει στην κορυφή του «Έβερεστ». Και για εκείνον δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή του στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο, το NBA.
Ο Χάνσελ Εμανουέλ ξεκίνησε, όπως όλα τα παιδιά που αγαπούν την πορτοκαλί μπάλα, με όνειρο να αγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο. Ένας τοίχος στάθηκε προσωρινά εμπόδιο, αλλά δεν ήταν ικανός να σταματήσει την ελπίδα και τα όνειρα ενός παιδιού.
Όταν ο χρόνος πάγωσε
Ο Χάνσελ Εμανούελ Ντονάτο Ντομίνγκεζ γεννήθηκε το 2004 στον Άγιο Δομίνικο της Δομινικανής Δημοκρατίας. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του δεν ήταν καλή, παρόλα αυτά δεν στερήθηκε τίποτα από τα υπόλοιπα παιδία της ηλικίας του.
Γεννημένος σε μια οικογένεια που το μπάσκετ ήταν καθημερινότητα, καθώς ο πατέρας του, Χάνσελ Σαλβαδόρ, ήταν πρώην επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Ο «Κικιμίτα», όπως τον αποκαλούν οι γονείς του εμπνευσμένοι από το παρατσούκλι του πατέρα του, «Κικίμα», ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία με μια σπυριάρα μπάλα στα χέρια.
Σαν μια ημέρα, όπως τις άλλες, ο 6χρονος τότε Εμαμουέλ βγήκε στη γειτονιά για να παίξει με του συνομήλικούς του, αλλά εκείνη ημέρα δεν ήταν τελικά ίδια. Ο «Κικιμίτα» ενώ προσπαθούσε να σκαρφαλώσει έναν τοίχο, εκείνος κατέρρευσε, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κομμάτι του, να του παγιδεύσει το αριστερό του χέρι.
Ο πατέρας του τον εντόπισε μετά από σχεδόν δύο ώρες, που ο μικρός είχε εγκλωβιστεί κάτω από τα ερείπια. Αφού κατάφερε να τον απεγκλωβίσει τον μετέφερε άμεσα στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Εκεί διαπιστώθηκε πως οι τένοντες του αριστερού του χεριού είχαν σπάσει. Ο Εμανουέλ πέρασε την πόρτα του χειρουργείου και όταν βγήκε ένας νέος κόσμος εμφανίστηκε μπροστά του. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να αποκαταστήσουν τη ζημιά που είχε υποστεί και αποφασίστηκε ο ακρωτηριασμός του χεριού του.
«Η ζωή μου διαλύθηκε όταν συνέβη το ατύχημα του Χάνσελ», είπε ο πατέρας του χρόνια αργότερα, ενώ πρόσθεσε: «ήμουν μαζί του στο χειρουργείο και όταν έπρεπε να του ακρωτηριάσουν το χέρι, ένιωσα ότι όλα είχαν τελειώσει. Αλλά ο Θεός μας άρπαξε και μας οδήγησε σε αυτό το μονοπάτι.
Θυμάμαι τα πάντα, από το ατύχημα, γιατί ένα χτύπημα σαν αυτό δεν μπορείς να το ξεχάσεις τόσο γρήγορα, ανεξάρτητα από όλα αυτά που κατάφερε, χάρη στον Θεό».
Η ζωή του άλλαξε…αλλά όχι και τα όνειρά του
«Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Δεν μπορούσα να δέσω ούτε τα κορδόνια μου, δεν μπορούσα να πιω ένα ποτήρι νερό», είχε δηλώσει σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο 17χρονος πλέον αθλητής.
Ο κόσμος του κατέρρευσε από τη μια στιγμή στην άλλη και παρά τα εμπόδια που φανερώθηκαν μπροστά του ο «Κικιμίτα» δεν τα παράτησε και κοίταξε ξανά την κορυφή του βουνού.
Για ένα χρονικό διάστημα απομακρύνθηκε από το μπάσκετ, προσπαθώντας να μάθει ξανά πως λειτουργεί το σώμα του. Τελικά επέστρεψε ποιο αποφασισμένος από ποτέ και με δουλειά και επιμονή έφερε ξανά το σώμα του σε δυνατότητα να παίξει το αγαπημένο του άθλημα.
Τα όνειρά του δεν είχαν αλλάξει ήθελε να πιο πολύ από ποτέ να αγωνιστεί δίπλα στα είδωλά του, όπως ο Λεμπρόν Τζέιμς. Ξεκίνησε να ανεβάζει στο διαδίκτυο βιντεάκια με τις δεξιότητές του στο μπάσκετ-αλάνας, τραβώντας τα βλέμματα.
Το 2020 ο Μόισες Μικαέλ, που στο παρελθόν είχε αγωνιστεί μαζί με τον πατέρα του, είδε τις ικανότητές του και αποφασίσει να του δώσει την ευκαιρία να ενταχθεί στο Life Christian Academy στη Φλόριντα. Έτσι, ο 16χρονος μετακόμισε στις ΗΠΑ και το ταξίδι για εκείνον μόλις ξεκινούσε.
«Δεν με βλέπουν ως ένα ιδιαίτερο παιδί που έχει αναπηρία. Ελπίζω να με βλέπουν ως ένα μεγάλο παίκτη που θα πάει όσο πιο μακριά μπορεί», ήταν από τα πρώτα του λόγια άφησε τη χώρα του για χάρη της μεγάλης του αγάπης.
Ο «Κικιμίτα» άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και απέδειξε πως παρά το μειονέκτημα του απέναντι στους άλλους αθλητές, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα. Το αντίθετο, μάλιστα. Ο Εμανουέλ οδηγεί την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Christian Academy State Championship της Central Florida. Τα στατιστικά του δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα, καθώς ολοκλήρωσε τη σεζόν με μέσο όρο 26 πόντους, 11 ριμπάουντ και 7 ασίστ.
«Με έμαθαν να τα δίνω όλα στο γήπεδο. Φυσικά θα κερδίσεις και θα χάσεις κάποιους αγώνες, αλλά πρέπει μέσα στο παρκέ πρέπει να τα δίνεις όλα για τη νίκη, για να κάνεις υπερήφανους τους οπαδούς και τη οικογένειά σου για σένα», είχε τονίσει ο 17χρονος.
Η πρώτη ευκαιρία στο όνειρο και τα λόγια του Σακίλ
Το πανεπιστήμιο του Tennesse State και ο επικεφαλής προπονητής, Μπράιαν Κόλινς, του πρόσφεραν μια θέση στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία του κολεγιακού μπάσκετ στις ΗΠΑ και από το καλοκαίρι ο 17χρονος ζει ένα από τα όνειρα του.
Η τρομερή αθλητικότητα και η δεξιοτεχνία του με την μπάλα έχουν προκαλέσει τον θαυμασμό τόσο των συμπαικτών του, όσο και των αντιπάλων του. Πολλοί σκάουτερς έχουν πλέξει το εγκώμιο, μιλώντας για τις ξεχωριστές ικανότητές του, όπως ο Μπράντον Τζέκινς, οποίος είχε πει χαρακτηριστικά: «Νομίζω πως υπάρχει πάντα περιθώριο για περαιτέρω ανάπτυξη και οι ουρανοί είναι το όριο για ένα τέτοιο παιδί».
Ο Χάνσελ Εμανουέλ δεν είναι πρώτος αθλητής-μονόχειρας που αγωνίζεται στο NCAA, πιο πρόσφατο παράδειγμα ο Zach Hodskins στο πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ενώ πριν από αυτόν είχαν συμμετάσχει οι Grant Dysktra και Kevin Laue. Βέβαια, κανένας τους δεν κατάφερε να κάνει το παραπάνω βήμα και πατήσει στα παρκέ του NBA.
Ο Σακίλ Ο’ Νιλ είχε δηλώσει για τον Εμανουέλ: «Μακάρι οι άνθρωποι να καταλάβουν πόσο διαφορετικός είναι ο Χάνσελ Εμανουέλ. Κέρδισε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες του λυκείου με το ένα χέρι».
Ο Χανσέλ Εμανουέλ έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες και τις πιθανότητες που τον ήθελαν να μην μπορεί να παίξει ξανά μπάσκετ στη ζωή του. Οι ρεαλιστικές ελπίδες να αγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο δεν είναι υπέρ του, αν και σε έναν ιδανικό κόσμο ο «Κικιμίτα» θα βρισκόταν στο NBA.
Αλλά ποιος μπορεί να πει σε ένα παιδί να μην ονειρεύεται και ειδικά σε ένα «τεράστιο» άνθρωπο και αθλητή, όπως ο Χάνσελ Εμανούελ Ντονάτο Ντομίνγκεζ.