Μια σπουδαία νίκη επί της Σκωτίας - και μια ακόμη σπουδαιότερη πρόκριση - κατάφεραν να εξασφαλίσουν μέσα στο «Χάμπντεν Παρκ» οι «μπέμπηδες» του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Οι βρετανικές εφημερίδες περιγράφουν το χθεσινό ματς για μια «ταπεινωτική» για τους γηπεδούχους, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα ήταν «κλάσεις ανώτερη», κάτι που παρατήρησε από νωρίς και το κοινό της Σκωτίας, αποδοκιμάζοντας από νωρίς την ομάδα του, μέσα στο κατάμεστο στάδιο.
Ποιο, όμως, είναι το διάσημο στάδιο και πώς πήρε το όνομά του;
Επί της ουσίας, το «Χάμπντεν Παρκ» είναι η έδρα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Σκωτίας, καθώς και της Κουίνς Παρκ, που ήταν και οι αρχικοί «ιδιοκτήτες», φιλοξενώντας συχνά τις τελευταίες φάσεις του Κυπέλλου και του Λιγκ Καπ Σκωτίας.
Κι αυτό γιατί πρόκειται για το μεγαλύτερο γήπεδο από άποψη χωρητικότητας στη Σκωτία και το 11ο μεγαλύτερο γήπεδο ποδοσφαίρου στο Ηνωμένο Βασίλειο, διατηρώντας... εθνικό ρεκόρ προσέλευσης στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο!
Για να δούμε, λοιπόν, την πολυετή ιστορία του σταδίου, που μέχρι την οικοδόμηση του Μαρακανά, θεωρούνταν το μεγαλύτερο γήπεδο στον κόσμο.
Το αρχικό «Χάμπντεν Παρκ», που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη σημερινή τοποθεσία, ήταν το πρώτο γήπεδο ποδοσφαίρου στον κόσμο και εκεί ξεκίνησε το σύγχρονο ποδόσφαιρο, περισσότερο στο στυλ πάσας, με το δεύτερο «αδελφάκι» του να εγκαινιάζεται επίσημα το 1903.
Η προέλευση του ονόματος «Χάμπντεν» παραπέμπει σε έναν στρατιώτη του αγγλικού εμφυλίου πολέμου, τον Τζον Χάμπντεν, ο οποίος πολέμησε για τους Roundheads τον 17ο αιώνα. Μάλιστα, η επιτροπή της Κουίνς Παρκ θεώρησε το όνομα κατάλληλο για το δεύτερο γήπεδό της, που «σφύριξε» τον πρώτο αγώνα του στις 31 Οκτωβρίου του 1903, ένα ντέρμπι της Κουίνς Παρκ και της Σέλτικ.
Παρά τους δυο μεγάλους Πολέμους, στους οποίους ενεπλάκη και η Αγγλία, το γήπεδο δεν υπέστη καταστροφές, αν και κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, οι αγώνες σε γήπεδα με μεγάλη προσέλευση απαγορεύτηκαν λόγω του φόβου των αεροπορικών βομβαρδισμών από τη Λούφτβαφε.
Βέβαια, αν και οι εθνικοί αγώνες πρωταθλήματος και κυπέλλου της Σκωτίας ανεστάλησαν καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, στη θέση τους καθιερώθηκαν περιφερειακοί αγώνες πρωταθλήματος και κυπέλλου, με την προσέλευση να περιορίζεται αρχικά στο 50% της χωρητικότητας (δηλαδή 75.000 θεατές).
