Προφανώς η τύχη δεν χαμογέλασε στον
ΠΑΟΚ, όμως, από την άλλη όταν ένα ματς
είναι ανοιχτό να κριθεί στη μία φάση,
τότε ενίοτε αυτή η φάση δεν θα είναι
υπέρ σου. Αρα δεν μπορούμε να στεκόμαστε
μόνο στην ρέντα της σουηδικής ομάδας,
που κυνήγησε όσο μπορούσε την ισοφάριση
και δικαιώθηκε.
Ας μην ξεχνάμε ότι και
ο ΠΑΟΚ πέρυσι είχε παιχνίδια στα οποία
η ρέντα ήταν μαζί του, όμως, καθ’ όλη
την διάρκεια της σεζόν την κυνήγησε όσο
πιο επιτακτικά μπορούσε γι’ αυτό και
πήρε εν τέλει ένα μάγκικο πρωτάθλημα.
Δεν
μπορεί κανείς σκεπτόμενος οπαδός του
ΠΑΟΚ να αποδώσει τον χθεσινό αποκλεισμό
μόνο στα λάθη (με κορυφαίο το φάουλ που
κάνει ο Ντεσπόντοφ στο γέμισμα πριν την
ισοφάριση) και την ατυχία στην τελευταία
φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα.
Εχουν προηγηθεί διάφορες άλλες καταστάσεις
που δημιουργούν την αίσθηση ότι αν
είχαμε διαφορετικές αντιδράσεις από
συγκεκριμένα άτομα σε προηγούμενα
σημεία του αγώνα τότε τα πράγματα θα
ήταν διαφορετικά. Ας τα πάρουμε ένα-ένα:
Αν
ο ΠΑΟΚ είχε δύο μπακ σε καλή κατάσταση,
τότε ο Ρίντστρεμ ίσως δεν θα επέλεγε να
παίζει τόσο πολύ με τους εξτρέμ και με
μπαλιές στην πλάτη του Μπάμπα και του
Σάστρε. Ο Αφρικανός για ένα ακόμη παιχνίδι
έβαλε τον προβληματισμό ότι δεν είναι
ο παίκτης που θαυμάσαμε πέρυσι στην
Τούμπα, ενώ ο Ισπανός είδε την πλάτη
του Νανάσι σε δύο φάσεις που έφεραν
ισάριθμα γκολ για τη Μάλμε.
Αν, εξάλλου,
ο Μουργκ σημάδευε σωστά και έκανε το
4-2, στην άψογη κάθετη του Κωνσταντέλια
στις αρχές του δευτέρου μέρους ή αν δεν
είχε νιώσει ενοχλήσεις ο Τάισον που
αποχώρησε στο ίδιο χρονικό σημείο, ίσως,
τώρα να αναλύαμε το πώς πέρασε ο ΠΑΟΚ
στην επόμενη φάση. Φυσικά, το μεγαλύτερο
«αν» από πλευράς παικτών πάει σε λάθη
συγκέντρωσης, που έφεραν λανθασμένες
αποφάσεις όπως το φάουλ του Ντεσπόντοφ
πάνω στον Αλί, από το οποίο άρχισε η φάση
του 3-3.
Τα
«αν», όμως, αγγίζουν και τον Λουτσέσκου
που αυτή την φορά πήρε αποφάσεις στην
διάρκεια του ματς που συζητήθηκαν αρκετά
μετά από αυτό. Προφανώς, ο Ρουμάνος
προπονητής έπρεπε να μετρήσει την
ετοιμότητα που έχουν ορισμένοι παίκτες
αυτή την περίοδο και ειδικά στις
περιπτώσεις του Ζίβκοβιτς (λόγω συμμετοχής
στο
EURO) και του
Κωνσταντέλια (προερχόταν από τραυματισμό
στο κλείσιμο της παλιάς σεζόν), αλλά
τουλάχιστον ένας από τους δύο έπρεπε
να παραμείνει ως το τέλος στο ματς για
τις τρανζίσιον επιθέσεις σε χρονικό
σημείο που η Μάλμε θα ανοιγόταν.
Ο ίδιος
ο Ρουμάνος τεχνικός δήλωσε ότι έπρεπε
η ομάδα του να είχε κάνει νωρίτερα το
4-2 και έχει δίκιο, όμως, εν τέλει ο ΠΑΟΚ
έπαιζε το τελευταίο 25λεπτο της κανονικής
διάρκειας έχοντας οπισθοχωρήσει,
στηριζόμενος στο ανασταλτικό παιχνίδι
του που φέτος είναι προβληματικό, αφού
σε συνολικά εννιά ματς, τέσσερα επίσημα
και πέντε φιλικά, γκολ δεν δέχθηκε μόνο
στη Μπάνια Λούκα.
Ίσως, μάλιστα, θα έπρεπε
να είχε κάνει και αλλαγή στόπερ, να βάλει
και τρίτο στο τελευταίο κομμάτι του
αγώνα, όταν ο Ρίντστρεμ ανέβασε τον
Γιάνσον στην επίθεση και έπαιζε με
γεμίσματα. Θα συμφωνήσω, ωστόσο, μαζί
του ότι δεν έκανε λάθος που δεν επέλεξε
να κρατήσει τον Σαμάτα στην λίστα και
προτίμησε τον Τσάλοφ, γιατί δεν ήταν
δυνατό να στηριχθεί σε έναν παίκτη που
ο ΠΑΟΚ με την μεταγραφή που έκανε είχε
στείλει το μήνυμα ότι δεν θα ποντάρει
άλλο πάνω του.
Τα
μεγαλύτερα και πιο σημαντικά «αν», όμως,
πάνε στην διοίκηση. Ο ΠΑΟΚ ψάχνει να
αξιοποιήσει επιτέλους αυτή την ευκαιρία
στο να μπει στο
league stage του
Champions League εδώ
και 20 χρόνια και τελικά κατέβηκε στα
κρίσιμα παιχνίδια με σοβαρά κενά στον
σχεδιασμό του. Εμεινε χωρίς βασικό
παίκτη στην θέση 6-8, αφού εγκλωβίστηκε
(και με σημαντική ευθύνη Λουτσέσκου)
στην υπόθεση Μεϊτέ και ακόμη δεν έχει
βρει τον αντικαταστάτη του.
Αργησε-υπό
το πρίσμα του στόχου του
Champions League και
όχι για τη συνέχεια που μπορεί να
αποτελέσουν ξεχωριστές μονάδες-να
αποκτήσει τον Τσάλοφ και τον Τισουντάλι,
με αποτέλεσμα να είναι, φυσιολογικά,
ανέτοιμοι γι’ αυτά τα παιχνίδια, ενώ η
εικόνα στους ακραίους μπακ «φωνάζει»
ότι ο ΠΑΟΚ θέλει μεταγραφή κι εκεί. Θα
έπρεπε ο ΠΑΟΚ να μπει πιο «επιθετικά»
στο κομμάτι των μεταγραφών και να μην
αφήσει να χάνεται χρόνος που τελικά τον
πλήγωσε. Ο στόχος ήταν πολύ μεγάλος και
έπρεπε να ψάξει να σβήσει κάθε άλλοθι,
τελικά όμως δεν το έκανε και την πλήρωσε.
Η
ζωή, όμως, συνεχίζεται πάντα και αυτό
ισχύει και για τον ΠΑΟΚ. Πρέπει να πάρει
σωστές αποφάσεις και αν υπολόγιζε στα
έσοδα του
Champions League για
την τελική μορφή του ρόστερ της φετινής
σεζόν, τότε θα πρέπει τώρα που ξέρει ότι
δεν θα τα έχει να λειτουργήσει με
ψυχραιμία ειδικά στο κομμάτι των πιθανών
πωλήσεων παικτών. Και όλα αυτά φυσικά
την ώρα που Λουτσέσκου και παίκτες θα
πρέπει να μην αφήσουν ο αποκλεισμός να
τους τραυματίσει βαθιά και να εμφανιστούν
καλύτεροι στα ματς των πλέι οφ του Europa
League.
Υ.Γ.
Βλέπεις τον Κουλιεράκη να κλαίει στο
τέλος του ματς, όπως και τον Κοτάρσκι,
και σου πιάνεται η καρδιά σου. Ειδικά
για τον Χανιώτη που έβαλε και ένα
ασύλληπτο γκολ και από την αρχή του
καλοκαιριού έκανε ό,τι μπορούσε για τον
μεγάλο στόχο.
