Ο ΠΑΟΚ έψαχνε μία μεγάλη νίκη την φετινή σεζόν. Την πέτυχε μέσα στο Καραϊσκάκη κόντρα στον Ολυμπιακό, στο πιο κρίσιμο χρονικά σημείο, όταν η ομάδα ήταν πολύ πιεσμένη μετά τα διαδοχικά στραβοπατήματα με ΟΦΗ, Παναθηναϊκό και Λεβαδειακό. Η αντίδραση του ΠΑΟΚ ήταν αντίδραση μεγάλης ομάδας και αν μην τι άλλο, έδειξε τον χαρακτήρα των παικτών του.
Αυτή την φορά, οι παίκτες του Λουτσέσκου περιόρισαν την λάθος αντίδραση, χωρίς δικαιολογία, να γυρίζουν πίσω σε ματς που τα έλεγχαν και θα μπορούσαν να τα είχαν καθαρίσει. Ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και δικαιούταν να νικήσει και στο Ηράκλειο και στην Λιβαδειά και πλήρωσε την αδικαιολόγητη οπισθοχώρησή του. Ανάλογο κενό απόδοσης είχε και με τον Παναθηναϊκό. Όλα αυτά εν μέρει εξηγούνται από την απειρία αρκετών παικτών που μέχρι και φέτος δεν είχαν παραστάσεις από αυτό το επίπεδο.
Αυτή την φορά, αν εξαιρέσει κανείς ένα διάστημα μετά το 0-1 που έδωσε το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να απειλήσει και να ισοφαρίσει με τον Χάμες, ο ΠΑΟΚ διαχειρίστηκε πολύ καλύτερα το παιχνίδι. Στο δεύτερο μέρος, με κορυφαίο παράδειγμα την φάση του 1-2 που έχτισε με υπομονή την επίθεσή του, λειτούργησε ψύχραιμα και κατάλαβε ότι πατούσε γερά σαν ομάδα, δεν είχε να φοβηθεί κάτι από τον αντίπαλό της. Και δικαιώθηκε από το μεγάλο διπλό. Δικαίως άπαντες ήταν πωρωμένοι μετά τον αγώνα. Και κατά την επιστροφή από τον Πειραιά, και χθες στα αποδυτήρια της Μεσημβρίας, όλοι εμφανίστηκαν με την αυτοπεποίθηση στα ύψη και έλεγαν ότι ο ΠΑΟΚ αρχίζει να δείχνει την δύναμή του.
«Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ, έτσι πρέπει να συνεχίσουμε», έλεγαν στις μεταξύ τους συζητήσεις. Ωστόσο, δεν ξεχνούν τι έχει γίνει μέχρι σήμερα και έστελναν και ένα μήνυμα στους εαυτούς τους. «Δεν πρέπει να κάνουμε τα ίδια λάθη, δεν πρέπει να αδικήσουμε ξανά τους εαυτούς μας». Και εκεί πέφτει το βάρος. Στο να σταθεροποιηθεί ο ΠΑΟΚ σε υψηλά επίπεδα απόδοσης και χωρίς τάσεις αυτοκαταστροφής.
