Αγαπητή Metrosport,
Είναι γεγονός ότι η απόφαση περί απαγόρευσης κυκλοφορίας έχει ξενίσει ένα τμήμα της κοινωνίας. Κυρίως για πολιτικούς λόγους και και όχι για ουσιαστικούς. Αν θέλετε, για ιδεολογικούς. Λέγεται, μάλιστα, από ορισμένους ότι εμπεριέχει έναν αχρείαστο αυταρχισμό.
Εγώ λέω ότι σε κανέναν δεν αρέσουν αυτού του είδους οι περιορισμοί. Δεν γίνεται να σου αρέσει το “μείνε στο σπίτι” με κρατική εντολή και όχι από δική σου επιλογή. Το ζήτημα είναι η λογική που διαθέτει ο καθένας για να εκτιμήσει αν πρέπει να τον ενοχλεί αυτή η εντολή επειδή πλήττει την προσωπική του ελευθερία, ή αν πρέπει να τον ικανοποιεί διότι είναι η μοναδική που μπορεί να προστατεύσει τη δημόσια υγεία σε μια πρωτοφανή πανδημία που αφαιρεί ανθρώπινες ζωές σε όλο τον πλανήτη.
Μόνο... αυταρχικά γινόταν
Προσωπικά, δεν ενοχλούμαι καθόλου. Με ικανοποιούν τα μέτρα και θεωρώ την Ελλάδα από τις πρωτοπόρες χώρες στη λήψη τους. Μη σας πω ότι πιστεύω πως αργήσαμε και λίγο, γιατί ξέραμε πολύ καλά ότι θα υπάρχουν πολλοί ανώριμοι, ανεύθυνοι, ασυνείδητοι και επαναστάτες της πλάκας, που δεν θα πειθαρχούσαν στις πρώτες χαλαρές κρατικές παρεμβάσεις και στις πρώτες ιατρικές οδηγίες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την επιμονή να γίνουν σώνει και καλά τα Καρναβάλια, ή το ταξίδι των 50 στην Τουρκία για... διαλογισμό, όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ τις μαζικές αποδράσεις στην επαρχία και τα νησιά, ή τα απίστευτα κρούσματα απειθαρχίας που ακόμη και σήμερα υπάρχουν με καταστήματα που ανοίγουν κρυφά συγκεντρώνοντας κόσμο.
Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να συμμορφωθούν οι ανεύθυνοι για να προστατευτούν όλοι οι υπόλοιποι; Με συγχωρείτε, αλλά... μόνο με αυταρχισμό. Αν, λοιπόν, είναι αυταρχικό το μέτρο της απαγόρευσης της άσκοπης κυκλοφορίας, καλώς είναι αυταρχικό.
Συναγερμός ενόψει Πάσχα
Προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί να συμβεί το Πάσχα και... τρέμω. Οπως καταλαβαίνουμε όλοι, ο κίνδυνος της μαζικής φυγής από τα αστικά κέντρα θα είναι τεράστιος. Με τον ίδιο φόβο ζουν και τα επιτελικά στελέχη της κυβέρνησης αλλά και οι γιατροί. Και ετοιμάζονται από τώρα να γίνουν ακόμη πιο αυταρχικοί. Να μην εκπλαγείτε καθόλου αν αποφασίσουν να κλείσουν τα διόδια. Διότι αν χαθεί τώρα το παιχνίδι της αντίστασης στην εξάπλωση του κωρονοϊού, οι συνέπειες θα είναι τόσο οδυνηρές όσο δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Επ ουδενί λόγω πρέπει να το χάσουμε τώρα το παιχνίδι. Ούτε το Πάσχα, ούτε καμία άλλη αφορμή πρέπει να μας αποπροσανατολίσει. Και για να πειστούν οι αντιρρησίες, ας πάμε στη... Γουχάν.
Οδηγός η Γουχάν
Περίπου τρεις μήνες μετά τον εντοπισμό των πρώτων κρουσμάτων και δύο μετά την πλήρη απομόνωση της πόλης, η Γουχάν εξακολουθεί να αποτελεί το επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής. Ηταν η πόλη που “γέννησε” τον φονικό ιό, αλλά είναι και η πόλη που έδωσε ελπίδα στην ανθρωπότητα, θέτοντας υπό απόλυτο έλεγχο μια, εκ πρώτης όψεως, ανεξέλεγκτη κατάσταση. Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν και οι εμπειρίες που συσσώρευσαν οι Κινέζοι επιστήμονες αποτελούν αυτή τη στιγμή φάρο για τις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Απομένει, ωστόσο, να κάνει η Γουχάν το δεύτερο βήμα, που δεν είναι άλλο από την αναχαίτιση ενός αναμενόμενου δεύτερου κύματος, ή τον περιορισμό του σε πολύ μειωμένη δυναμική. Το αν θα γίνει πετυχημένα αυτό το βήμα, για να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλον τον πλανήτη, εξαρτάται από το αν και κατά πόσο θα διακοπούν ή θα χαλαρώσουν τα μέτρα που ισχύουν ακόμη και σήμερα στη Γουχάν. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο. Αυτή είναι η κρίσιμη απόφαση που καλείται να πάρει σήμερα η Κίνα, διότι αν τυχόν ο εφιάλτης επιστρέψει, τότε δεν θα είναι μόνο ο ιός που θα απλωθεί πάλι σε όλη τη γη, αλλά και η απόγνωση...
“Οχι στην πρόωρη άρση”
Προσέξτε, λοιπόν, πολύ καλά τι λένε οι Κινέζοι επιστήμονες: “Η πόλη της Γουχάν πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και να αποφύγει μια πρόωρη άρση των μέτρων αποφυγής των κοινωνικών επαφών, διότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια δεύτερη πρώιμη κορύφωση των κρουσμάτων μέσα στο καλοκαίρι. Αν, όμως, οι περιορισμοί χαλαρώσουν βαθμιαία, τότε πιθανότατα θα καθυστερήσει η δεύτερη κορύφωση και θα εξομαλυνθεί η επιδημική καμπύλη. Τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι πολύ χρήσιμα, εξίσου σημαντικός όμως είναι και ο τρόπος της άρσης τους. Αν όλοι επιστρέψουν μαζικά στη ρουτίνα τους, είναι ορατός ο κίνδυνος του επόμενου διαδοχικού κύματος λοίμωξης”.
Η Γουχάν, λοιπόν, που, εδώ και δύο εβδομάδες, δεν έχει παρουσιάσει κανένα νέο “εγχώριο” κρούσμα, ΔΕΝ θα χαλαρώσει και, πολύ περισσότερο, ΔΕΝ θα διακόψει τα αυστηρά μέτρα.
Σκεφθείτε πόσο ανόητο και αυτοκαταστροφικό θα ήταν να το κάνουμε εμείς στην Ελλάδα, που είμαστε πολύ πίσω από τη Γουχάν (1,5 μήνα περίπου, ίσως και περισσότερο) και που ακόμη δεν έχουμε την κορύφωση της εξάπλωσης, επειδή θέλουμε να γιορτάσουμε το Πάσχα όπως είχαμε μάθει και είχαμε συνηθίσει στην προηγούμενη ζωή μας. Οχι, αγαπητοί. Το Πάσχα του 2020 δεν θα μοιάζει με κανένα άλλο. Ας το βάλουμε όλοι στο μυαλό μας. Ας το αποδεχτούμε. Κι ας κάνουμε αυτό που πρέπει, με την ελπίδα ότι θα χαρούμε, όσο το δυνατόν περισσότερο το καλοκαίρι, φροντίζοντας παράλληλα να μην ξαναζήσουμε τον ίδιο εφιάλτη από το επόμενο φθινόπωρο και μετά...
ΥΓ. Δεν παίζουμε με τις ζωές μας. Θυσιάζουμε την ελευθερία μας, για χάρη της ίδιας της ύπαρξής μας.
Στέλιος Γρηγοριάδης
