ΑΝΑΛΥΣΗ: Έτσι παίζουν οι ομάδες του Φερέιρα (pics)
Είναι ένας από τους πιο ελπιδοφόρους προπονητές της Πορτογαλίας. Διακρίνεται για το πάθος, τη σκληρή δουλειά και την αγάπη που δείχνει στη στρογγυλή θεά.
Ο Αμπέλ Φερέιρα είναι ο αντικαταστάτης του Ραζβάν Λουτσέσκου στον πάγκο του ΠΑΟΚ και στοχεύει στη διατήρηση των εγχώριων σκήπτρων αλλά και σε μια καλή ευρωπαϊκή πορεία.
Αρέσκεται στο γρήγορο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Είναι έξυπνος και γνωρίζει καλά ότι το κλειδί είναι η ικανότητα να προσαρμόζεσαι στις εκάστοτε συνθήκες. Δε διστάζει να αλλάξει το σύστημα του και να μπερδέψει τον αντίπαλο για να πάρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Λειτουργεί ως πατέρας για τους παίκτες του. Ξέρει τον τρόπο να τους κερδίσει και να τους διδάξει τις αρετές του. Μιμούμενος τον Ζεσουάλδο Φερέιρα, τον άνθρωπο που θαύμαζε για τις γνώσεις και την τακτική του, θέτει ερωτήματα στους ποδοσφαιριστές του και έτσι ενεργοποιεί τη σκέψη τους.
Είναι ευγενικός και πάντα πρόθυμος να μιλήσει για τα σχέδια του. Έχει καλή σχέση με τους δημοσιογράφους και είναι διατεθειμένος να εξηγήσει ακόμη και το πιο «ανόητο» θέμα. Σίγουρα έχει δημιουργήσει προσδοκίες και οι φίλοι του Δικεφάλου περιμένουν να τις επιβεβαιώσει στο χορτάρι της Τούμπας.
Επίθεση
Βασίζεται στο αγαπημένο του 4-4-2. Εάν οι συνθήκες το απαιτούν μπορεί να αλλάξει το σύστημα του σε 3-5-2 ή 3-4-3 ή 4-4-1-1. Επιδιώκει ένα γρήγορο ρυθμό παιχνιδιού με άμεσες εναλλαγές της μπάλας, πίεση ψηλά και ταυτόχρονα διατήρηση των κοντινών αποστάσεων των γραμμών. Στόχος του είναι να μπερδέψει τον αντίπαλο, ώστε να υποπέσει σε λάθη. Κάθε παίκτης έχει δικό του ρόλο και είναι υπόλογος για τη μη τηρησή του.
Ο τερματοφύλακας οφείλει να προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια στους αμυντικούς του. Να μπορεί να περάσει τη μπάλα σε έναν από τους δύο στόπερ και να είναι διαθέσιμος εάν μπλοκαριστούν οι υπόλοιποι.
Οι κεντρικοί αμυντικοί έχουν το σημαντικότερο ρόλο στο σύστημα του. Είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία επιθέσεων. Πρέπει να έχουν την ικανότητα να κουβαλήσουν την μπάλα, να έχουν υψηλό ρυθμό, σωστές τοποθετήσεις και να «διαβάζουν» τα κενά του αντιπάλου.
Πάντα ο ένας από τους δυο δημιουργεί (συνήθως ο αριστερός στόπερ) και ο άλλος μένει πίσω για να καλύπτει ώστε εάν χαθεί η μπάλα να μην δημιουργηθεί κίνδυνος για την εστία.
Προτιμά να αναπτύσσεται κυρίως από την αριστερή πτέρυγα (κατά μέσο όρο το 39% των επιθέσεων του πέρυσι). Ο αριστερός εξτρέμ συγκλίνει προς το κέντρο ενώ ο αριστερός μπακ προωθείται και τρέχει την πλευρά.
Φυσικά, εάν η αδύνατη πλευρά του αντιπάλου είναι η δεξιά τότε το παιχνίδι γίνεται από εκεί.
Ο αριστερός στόπερ προσπαθεί να «τρυπήσει» την αντίπαλη άμυνα είτε περνώντας την μπάλα στον αριστερό μπακ (που έχει γίνει εξτρέμ) με μια μακρινή μεταβίβαση είτε πηγαίνει και εκείνος στα αριστερά και προσπαθεί να βρει ελεύθερο συμπαίκτη για να κάνει τη σέντρα.
Οι δύο επιθετικοί και το δεξί χαφ κινούνται προς τη μεγάλη περιοχή περιμένοντας τη σέντρα ή κάποια διαγώνια μπαλιά.
Το ένα από τα δύο κεντρικά χαφ οπισθοχωρεί και γίνεται δεύτερο στόπερ ώστε να καλυφθεί το κενό που δημιουργείται από την προώθηση του κεντρικού αμυντικού ενώ το άλλο προωθείται και συμβάλλει στο δημιουργικό κομμάτι είτε ζητώντας τη μπάλα είτε περιμένοντας έξω από τη μεγάλη περιοχή.
Η μπάλα μπορεί να καταλήξει στα δίχτυα είτε με κεφαλιά είτε με κοντινό σουτ είτε με μακρινό σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή είτε από τη συνεργασία των δύο επιθετικών.
Άμυνα
Όταν η μπάλα χαθεί τότε οι παίκτες συγκλίνουν προς το κέντρο και προσπαθούν να προσδιορίσουν από ποια πτέρυγα θα εκδηλώσει επίθεση ο αντίπαλος. Αφού το αντιληφθούν τότε οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών μικραίνουν και οι περισσότεροι συγκεντρώνονται προς εκείνη την πλευρά. Έτσι, αποτρέπεται η γρήγορη κυκλοφορία, μειώνονται οι κενοί χώροι και οι αντίπαλοι μπερδεύονται.
Η προσπάθεια ανάκτησης της μπάλας αρχίζει από τους επιθετικούς, οι οποίοι πιέζουν και προσπαθούν να την κερδίσουν. Εφόσον, δεν τα καταφέρουν τότε μένουν πίσω από τη σέντρα.
Το επόμενο στάδιο άμυνας αφορά τους κεντρικούς μέσους και τα εξτρέμ, τα οποία αφήνουν τις θέσεις τους και συγκλίνουν προς το κέντρο.
Ο ένας από τους δύο κεντρικούς μέσους οπισθοχωρεί στο κέντρο άμυνας και γίνεται τρίτο στόπερ ενώ ο άλλος πιέζει στα όρια της μεγάλης περιοχής.
Συμπεράσματα
Η μέθοδος του Αμπελ Φερέιρα προσφέρει πολλούς διεξόδους στο κομμάτι της δημιουργίας και δημιουργεί προβλήματα στις επιθέσεις του αντιπάλου με τα πολλά πρόσωπα. Ευδοκιμεί η γρήγορη και ακριβής κυκλοφορία της μπάλας, διατηρείται η κατοχή και αυξάνονται οι πιθανότητες εκδήλωσης επίθεσης.
Σημαντικά στοιχεία είναι η πίεση, η ικανότητα του κάθε παίκτη να ελέγχει την περιοχή του και η επικοινωνία μεταξύ των γραμμών.
Εάν η μπάλα χαθεί τότε χρειάζονται γρήγορες επιστροφές, ελαχιστοποίηση των αποστάσεων των γραμμών και η κάλυψη των κενών χώρων ώστε να προκληθεί σύγχυση στον αντίπαλο.
