Η έλευση του Μαρίνου Ουζουνίδη έγινε σε μία περίεργη χρονική συγκυρία για εκείνον, λόγω της φόρτισης που είχε η απότομη και στεγνή απόλυση του Άκη Μάντζιου. Η συμφωνία με τον πρώτο, δεν προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού και ίσως αυτό είναι καλό για το μέλλον -τουλάχιστον- της φετινής σεζόν.
Το 2024 φεύγει σε μία εβδομάδα και ο Άρης μπαίνει στο νέο έτος με το «πιο γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ στην ιστορία του».
Είναι όμως τα πράγματα έτσι ή η ρητορική αυτή ξεχάστηκε στο καλοκαίρι;
Οι «κιτρινόμαυροι» θα κάνουν μεταγραφές, περίπου τέσσερις στον αριθμό, οι οποίες, προ μερικών ημερών, χαρακτηρίστηκαν ως «πινελιές», δηλαδή οι παίκτες που πρόκειται να έρθουν, θα έρθουν για πλαισιώσουν τον βασικό κορμό.
Με την πάροδο του χρόνου και των αγωνιστικών, οι ανάγκες για ενίσχυση περισσότερο αύξαναν παρά ελαττώνονταν.
Το υπάρχον ρόστερ, με την υπάρχουσα μορφή του, θέλει πολλά.
Θέλει βελτίωση φυσικής κατάστασης, θέλει βελτίωση των πολλών αδυναμιών, θέλει χαρακτήρα και ψυχολογία και όλα αυτά ενώ γίνεται πορεία πρωταθλητισμού.
Εννοείται πως θέλει και μεταγραφές, οι οποίες δεν θα είναι απλές πινελιές με ορίζοντα 6 μηνών και ούτε που το χρώμα τους θα ξεθωριάσει μέχρι τον Απρίλιο.
Ο Άρης, όπως λέγεται κάθε χρόνο, χρειάζεται έτοιμους ποδοσφαιριστές, που θα έρθουν για να μπουν και όχι να προπονηθούν, για να φτάσουν «στο επιθυμητό επίπεδο των υπολοίπων», όπως ο Κουάισον για παράδειγμα.
Ο Ουζουνίδης και το επιτελείο του έχουν να κάνουν πολλά, που, εκ πρώτης όψεως, έμοιαζαν λίγα και εύκολα.
Και ο ίδιος όμως συνειδητοποίησε ότι η 5η θέση είναι η αφετηρία των απαιτήσεων και όχι το τέλος, άρα ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει με γνώμονα το πέντε και πάνω.
Σχετικά με τις... πινελιές, ιδανικό θα ήταν να μπουν και να αλλάξουν το χρωματολόγιο στην εντεκάδα, μήπως και νιώσουν λίγο, εκείνοι που τα θεωρούν όλα δικά τους και όλα δεδομένα.
Καλά Χριστούγεννα με καθαρό μυαλό...
