Μέρες Μαρίνου Ουζουνίδη διανύει ο Άρης, εδώ και λίγα 24ωρα, προσδοκώντας να πάρει όσα δεν έδωσε -για αρκετούς λόγους- ο Άκης Μάντζιος. Κάτι τέτοιο δεν είπε και ο Γιακούμπ Μπράμπετς;
Σε κρίση ειλικρίνειας, που σπάνια βλέπουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Τσέχος στόπερ -που έχει το ειδικό βάρος να λέει κάποια πράγματα όπως είναι- παραδέχτηκε πως η απόλυση Μάντζιου δεν ήταν αποτέλεσμα -μόνο- των λαθών του προπονητή.
Ποιος δεν κάνει λάθη;
Μόνο οι κριτές του αναπαυτικού και ανατομικού τους καναπέ, διαθέτουν πολλαπλές ιδιότητες πλην της άριστης χρήσης των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.
Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε θνητοί και φλερτάρουμε με τον επαγγελματικό θάνατο, απόρροια συμπεριφορών, λανθασμένων κρίσεων, συνεργατών, συναδέλφων και πάει λέγοντας.
Ο Μπράμπετς και οι συμπαίκτες του είναι συνεργάτες του εκάστοτε προπονητή, όπως και στην περίπτωση Μάντζιου.
Μοιάζει τιμητικό για εκείνους να λέγεται πως οι «παίκτες έφαγαν τον Μάντζιο»; Και που, προφανώς, δε δίνει την πλήρη διάσταση των «πραγματικών περιστατικών».
Γιατί, όπως μπορεί να «έφαγαν τον Μάντζιο», γιατί να μην τρώνε όποιον προπονητή δεν γουστάρουν;
Αυτές είναι γραμμές... ειλικρίνειας που θέτει η διοίκηση.
Η διοίκηση -καλώς ή κακώς- είναι σε θέση να επιβάλλει, γι' αυτό και το staff πρέπει να είναι συμπληρωμένο με αυτούς που μπορούν να μεταφέρουν επαρκώς τις γραμμές της διοίκησης.
Οι ποδοσφαιριστές όλων των club -παγκοσμίως- ανήκουν σε προνομιακή κατηγορία, αν και δουλεύουν για πολυεθνικές, εταιρείες με τζίρους δισεκατομμυρίων, που συνεπάγεται πίεσης για αποτέλεσμα και έσοδα, και ανάλογης κριτικής από τους από πάνω τους.
Ωστόσο, απολαμβάνουν προνομίων που δεν έχουν άλλοι κοινοί θνητοί στην επαγγελματική τους ζωή και, πολλές φορές, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις εξαντλούνται στα ένα-δύο χρόνια συμβολαίου τους και μετά... «Καλή συνέχεια στον επόμενο σταθμό της καριέρας».
Μέσες-άκρες, ο αμυντικός του Άρη παραδέχτηκε λάθη των παικτών, αφού όμως ο Μάντζιος έφυγε.
Κι ο Μάντζιος, αυτά είχε πει -μέσες άκρες- και μετά το 4-0 από την ΑΕΚ στο Κύπελλο.
Μέσες-άκρες σταματούν -για φέτος- και οι δικαιολογίες για την χαλαρότητα -δικαιολογημένη ή μη των παικτών- όπως και η «διπλωματική» ασυλία την οποία διαθέτουν παραπάνω από όσο πρέπει.
