Του ενός η δουλειά είναι να σκοράρει σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται. Το κάνει και με το παραπάνω. Του δεύτερου η δουλειά είναι η οργάνωση και η δημιουργία των προϋποθέσεων για να σκοράρουν οι υπόλοιποι. Όταν δε, βρίσκει κι εκείνος γκολ, τότε κάτι πάει πολύ καλά. Η σχέση Μορόν (σ.σ: ο πρώτος) και Μανού Γκαρθία (σ.σ: ο δεύτερος) φέρνει γκολ, φέρνει και αποτελέσματα.
Πόσο καλά πηγαίνουν τα πράγματα, όμως, στο θέμα γκολ όταν οι υπόλοιποι μένουν μακριά από τα αντίπαλα δίχτυα;
Η φετινή σχέση του Άρη με το σκοράρισμα είναι οξύμωρη.
Μέχρι και τη 12η αγωνιστική με αντίπαλο τον ΝΠΣ Βόλο, ήταν η μοναδική ομάδα στη Stoiximan Super League που σκόραρε σε κάθε παιχνίδι της. Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν πετύχει 17 γκολ σε 11 ματς και ο αριθμός «17» έμεινε ο ίδιος και μετά το τέλος του αγώνα με τους Θεσσαλούς.
Αυτή είναι η μία πλευρά, που δείχνει ότι κάτι κινείται στη σωστή κατεύθυνση από τη μέση και μπροστά.
Η δεύτερη πλευρά είναι ότι δύο ποδοσφαιριστές, Λορέν και Μανού, έχουν πετύχει τα 12 από τα 17 γκολ στο Πρωτάθλημα, που συνεπάγεται ότι τα υπόλοιπα πέντε γκολ μπήκαν σε 12 αγωνιστικές από άλλα πόδια ή κεφάλια, επίδοση που δεν θεωρείται και ιδιαίτερα ικανοποιητική για μια ομάδα που βρίσκεται σε ψυχολογία και διαδικασία του πρωταθλητισμού.
Πλην των δύο Ισπανών, Γκαρθία και Μορόν, οι υπόλοιποι συμπαίκτες τους, οι οποίοι έχουν δει προσπάθειές τους να καταλήγουν «μέσα» είναι μόλις τέσσερις στον αριθμό, δηλαδή οι Σιφουέντες, Μπράμπτες, Σουλεϊμάνοφ και Μόντσου, οι οποίοι έχουν από ένα τέρμα.
Το 17ο γκολ που συμπτωματικά ήταν και το πρώτο στη σεζόν δεν το σημείωσε παίκτης του Άρη, αλλά του Ατρομήτου (σ.σ: Μπρόρσον) και ήταν το αυτογκόλ στην πρεμιέρα στο Περιστέρι.
Οι δυο τους και μετά... χάος
Ο Άρης είναι ομάδα που φτιάχνει ευκαιρίες και σε αυτό το κομμάτι ο Γκαρθία δεν είναι μόνος του. Και ο Σιφουένες και ο Μόντσου είναι ποδοσφαιριστές, που προσπαθούν να γίνονται συμμετοχικοί, επιδραστικοί. Το πρόβλημα εντοπίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στους πλάγιους χαφ, κυρίως τους Σίστο και Ντιαντί, οι οποίοι έχουν μείνει μακριά από το γκολ.
Ο Δανός δεν το έχει γενικότερα με το πάτημα της περιοχής και την εκτέλεση, ενώ ο 18χρονος από τη Σενεγάλη είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει χάσει τις περισσότερες ευκαιρίες σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ο Ντιαντί αποζητά το γκολ, βρίσκεται μέσα στις φάσεις αλλά το χαλάει στα τελειώματα κι αυτό φαίνεται εύκολα.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους πλάγιους χαφ, ο Σουλεϊμάνοφ μπήκε από την 5η αγωνιστική και μετά στους αγώνες, λόγω της τιμωρίας, και πλέον αρχίζει να γίνεται πιο ενεργό κομμάτι στην 11άδα, έχοντας σημειώσει ένα τέρμα, ενώ οι Σαβέριο, Φετφατζίδης και Ζαμόρα (έχει παίξει και λίγα λεπτά στην κορυφή της επίθεσης) δεν είχαν ή δεν προκάλεσαν την τύχη τους και τις ευκαιρίες τους.
Από την άμυνα, επίσης, ο φετινός Άρης δεν παίρνει γκολ, στοιχείο που σε προηγούμενες σεζόν εκμεταλλευόταν κατά τι περισσότερο. Μοναδική εξαίρεση είναι ο Μπράμπτες στην αναμέτρηση με την Καλλιθέα.
Ο Κουάισον και ο εξτρέμ που θα... έρθει
Πόσο εύκολο να «βγει» ολόκληρη σεζόν με δύο παίκτες-κριτήρια για τα γκολ υπέρ;
Πλην του Μορόν, ο Άρης δεν έχει άλλον «καθαρό» φορ. Ο Κουάισον ήρθε τελευταίος, αλλά από τις 24 Σεπτεμβρίου, όταν και βρέθηκε για προπόνηση στο «Δασυγένειο», κανείς δεν έχει καταλάβει ούτε τι παίκτης είναι, ούτε πού ακριβώς θα παίξει. Ο τραυματισμός, που υπέστη προ ημερών, απλώς επιτείνει το διάστημα επιστροφής σε ένα χρονικό σημείο, στο οποίο ο Άκης Μάντζιος έδειχνε ότι θα του έδινε περισσότερα λεπτά συμμετοχής.
Αν δεν τραβήξει ο Μορόν, δεν τραβήξει και ο Γκαρθία, ο Άρης έχει πρόβλημα στο γκολ και δεν γίνεται, σε ολόκληρη σεζόν, να περιμένεις τα πάντα από δύο παίκτες.
Πρακτικά, η ομάδα χρειάζεται κι άλλους, άρα είναι θέμα προπονητή αν τους βάλει στο παιχνίδι ή τους μοιράζει 10λεπτα και 20λεπτα, όταν βλέπει τα δύσκολα. Κι αυτή η προσέγγιση δεν φαίνεται να έχει τύχη.
Την περίοδο του Ιανουαρίου, η ΠΑΕ προσανατολίζεται να αποκτήσει ποδοσφαιριστή στο αριστερό φτερό, όπου εντοπίζεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ήδη, γίνονται επαφές με winger από Ισπανία και. Αυτά τον Ιανουάριο.
Μέχρι τότε, ποιοι άλλοι θα πλαισιώσουν Μορόν και Γκαρθία;
