Και με τον Ολυμπιακό τα έβγαλε πέρα και με τον ΠΑΟΚ και με τον Παναθηναϊκό. Και ενδιάμεσα, τον τελευταίο ένα και κάτι μήνα, πάλι κάτι έκανε σωστά και δεν επιβεβαίωνε τα προγνωστικά που τον ήθελαν να... κουράζεται και να χάνει το μυαλό του. Ο Άρης, μετά από εννέα αγωνιστικές, είναι πρώτος και επειδή η εικόνα ξενίζει, τόσο γίνεται σου-σου.
Όσο οι ποδοσφαιριστές του Άρη και όλο το γύρω συνάφι διατηρεί το μυαλό στη θέση του, οι άλλοι θα το χάνουν κάνοντας διατριβές, όχι για το τι δεν πάει καλά σε εκείνους, αλλά το κάνουν σωστά οι «κιτρινόμαυροι».
Όπως και περασμένες χρονιές, αναλώνονταν με ποιον τα έχει καλά ο Άρης και πόνταραν σε νίκες ή στραβές, έτσι και στη φετινή χρονιά, βλέπουν τα πράγματα με ένα τρόπο που τους φαίνεται ασυνήθιστος.
Και είναι ασυνήθιστος... Εδώ είναι για τον κόσμο του Άρη που άλλα έβλεπε και έλεγε, μέχρι το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, και άλλα εδώ και 40 περίπου μέρες.
Η κατηγορία που αρνείται να δει και να αντιμετωπίσει τον Άρη ως «ισότιμο διεκδικητή» του ο,τιδήποτε, μένει στάσιμη και μένει να κοιτάει μία ομάδα, η οποία διεκδικεί ό,τι της αναλογεί.
Θέλεις επειδή δεν μπορούν (μέχρι τώρα) οι άλλοι;
Θέλεις επειδή έχει κάτι καλύτερο να παρουσιάσει;
Η σύμπτωση μπορεί, ακόμη και επαναλαμβανόμενη, να είναι σύμπτωση αλλά, εφόσον επαναλαμβάνεται και στο άμεσο μέλλον, τότε κάποια πραγματάκια πρέπει να τα αναθεωρήσουν.
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως είναι σήμερα, ο Άρης κάνει κάτι που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Δεν βλέπει έδρες, δεν βλέπει χαλιά εκατομμυρίων που έστρωσαν ιδιοκτήτες άλλων ΠΑΕ, και παίζει αυτό που μπορεί, για να πάρει αποτέλεσμα.
Στην Τούμπα και στο ΟΑΚΑ χθες, δεν έπαιξε καν αυτό που μπορεί και όμως πήρε αποτελέσματα, βγάζοντας από πάνω του το «αουτσαϊντεριλίκι» και όλα τα υπόλοιπα της μόνιμης περιρρέουσας ατμόσφαιρας που αφορούν κάθε αντίπαλο.
Μήπως ο Άρης έπρεπε να κάνει στην άκρη, για να περάσει ο Παναθηναϊκός, ώστε το αθηναϊκό club να νιώσει καλύτερα;
Σε μέτρια 90λεπτη βραδιά, ο Θεός του Πολέμου «πολέμησε» τη μισή, φτάνοντας στο σημείο να μπορεί να λέει πως πήρε σχετικά άνετο «Χ» στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.
Κι αυτό συνιστά μικρή επιτυχία, αν αναλογιστούμε το ψυχολογικό φόρτωμα του Παναθηναϊκού, το απρόβλεπτο της αντίδρασής του και όλα τα σχετικά.
Κι όμως, σε διαφορετικές έδρες, σε διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις και σε διαφορετικά μοτίβα, ο Άρης βγάζει κάτι που ούτε ο ίδιος μπορεί να το φιλτράρει.
Και όσο το «κρατά ψύχραιμο», το «κρατά και ενδιαφέρον».
