Άρης: Η ποδοσφαιρική ολοκλήρωση των Λαμπριάκου και Δεληζήση

Το ποδόσφαιρο, σε πείσμα των καιρών, δεν είναι πάντα μπίζνες, παρασκήνιο και ανακοινώσεις με υπαινιγμούς και τα συναφή. Πού και πού, η (πάντα) στρογγυλή, αλλά ταλαιπωρημένη θεά αφήνει αναμνήσεις και αποτελεί όνειρο ζωής σε διάφορες φάσεις καριέρας. Από μία μεταγραφή μέχρι το τελευταίο χειροκρότημα. Όπως έκαναν οι Σταύρος Λαμπριάκος και Γιώργος Δεληζήσης φορώντας τη φανέλα του Άρη.

Ο Λαμπριάκος είναι αυτό που λέμε «γέννημα-θρέμμα» του Άρη. Από εκεί ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1993, έμεινε ως το 1995 και επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2009, για να κλείσει έτσι όπως ήθελε το κεφάλαιο «ποδόσφαιρο». Ενδιάμεσα κατέθετε ψυχή και... γκολ με τον Απόλλωνα Αθηνών (τότε) και Ξάνθη.

Επιστροφή όλο συναίσθημα

Ο Σταύρος Λαμπριάκος ξεχώριζε μεταξύ των Ελλήνων επιθετικών για τον τσαμπουκά, το παράστημα και το ξανθό μαλλί, που όλο και μάκραινε όσο περνούσαν τα χρόνια. Τα οπαδικά του συναισθήματα δεν τα έκρυψε ποτέ, αλλά ποτέ δεν τα έβαλε πάνω από τη δουλειά, την οποία έκανε -δεκάδες φορές- ως αντίπαλος του Θεού του Πολέμου. Και νεύρα, και κάρτες και γκολ εναντίον του «συναισθήματος». Κι έτσι εκτιμήθηκε ακόμη περισσότερο.

Στις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου, 15 χρόνια πίσω, η (παλιά) ΠΑΕ Άρης ανακοίνωνε την επιστροφή του Λαμπριάκου, παρουσιάζοντας το βιογραφικό του:

«Η ΠΑΕ Αρης ανακοινώνει την απόκτηση του ποδοσφαιριστή Σταύρου Λαμπριάκου, που υπέγραψε συμβόλαιο έως και τις 30.6.2010. Ο Σταύρος Λαμπριάκος γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1975 και ξεκίνησε την καριέρα του από τον Αρη το 1993. 

Αγωνίστηκε για δύο χρονιές και πέτυχε δύο γκολ σε 26 αγώνες. Ακολούθησαν έξι χρόνια στον Απόλλωνα Αθηνών και οκτώ σεζόν στην Ξάνθη. Συνολικά μετράει 304 συμμετοχές στην Α Εθνική και 53 γκολ και συνολικά στην καριέρα του 396 συμμετοχές και 83 γκολ. Φέτος αγωνίστηκε σε οκτώ αγώνες της Ξάνθης σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Ο Σταύρος Λαμπριάκος θα φορέσει τη φανέλα με το νούμερο 33».

Η επιθυμία του... πραγματικότητα

Στη δική του δήλωση, μετά την υπογραφή του πιο συναισθηματικού συμβολαίου της ζωής του, ο ποδοσφαιριστής, δήλωσε:

«Η επιστροφή μου στον Αρη ήταν ένα όνειρο που επιτέλους έγινε πραγματικότητα. Πάντα είχα στο μυαλό μου αυτή τη μέρα και είμαι πολύ χαρούμενος που έχω την δυνατότητα να κλείσω την καριέρα μου φορώντας τη φανέλα της αγαπημένης μου ομάδας. Ελπίζω ότι θα φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης των ανθρώπων του Αρη και θα ανταποκριθώ στις προσδοκίες των φιλάθλων».

Στα 33 του χρόνια, ο Λαμπριάκος επέλεξε το νούμερο 33 και έπαιξε συνολικά 21 φορές μέχρι το «πέσιμο» της κουρτίνας στη μακρά ποδοσφαιρική του παράσταση, η οποία δόθηκε στο γήπεδο του αιώνιου, την Τούμπα.

Παιχνίδι των play off στις 2 Μαΐου με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ του Φερνάντο Σάντος. Στον πάγκο του Άρη, ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ, στη σκιά του χαμένου τελικού τελικού του ΟΑΚΑ, λίγες μέρες πριν. Ο Αργεντινός τεχνικός βάζει το Λαμπριάκο για τελευταία φορά στην ήττα με 2-0.

Ο μακρυμάλλης και ξανθομάλλης φορ προλαβαίνει να πάρει μία κίτρινη κάρτα και να γίνει μέρος της έντασης, η οποία δεν έλειψε από εκείνο το παιχνίδι και κάπου εκεί μπήκε η τελεία στην ποδοσφαιρική του διαδρομή.

Γκολ, στο διάστημα που αγωνίστηκε στη δεύτερη θητεία του, μπορεί να μην έβαλε, άλλα έβαλε το καλύτερο δυνατό τέλος, από τη στιγμή που η διοίκηση του Λάμπρου Σκόρδα τού έδωσε τη δυνατότητα.

Το remake του Δεληζήση

Το έτερο παράδειγμα επιστροφής καταγράφηκε 13 χρόνια μετά, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2013. Η (νέα) ΠΑΕ Άρης ανακοίνωνε την απόκτηση του Γιώργου Δεληζήση, ο οποίος είχε αποχωρήσει γεμάτος συμμετοχές, αναμνήσεις, αλλά και προσφορά, ερχόμενος το 2017 στη σεζόν της ανόδου από τη Β' εθνική στην Α', όντας επιλογή του αείμνηστου, Παύλου Μυροφορίδη.

«Ο Γιώργος Δεληζήσης επέστρεψε στον ΑΡΗ για να κλείσει την καριέρα του. Στο «σπίτι» του. Ήταν η τελευταία του επιθυμία ως ποδοσφαιριστής. Να «κρεμάσει» τη φανέλα του στο Κλεάνθης Βικελίδης. Ο έμπειρος αμυντικός υπέγραψε σήμερα συμβόλαιο ενός χρόνου και από αύριο τίθεται στη διάθεση του Απόστολου Μάντζιου. Καλώς ήρθες πίσω στο «σπίτι» σου Γιώργο!», έλεγε η ανακοίνωση της ΠΑΕ.

Στη δική του δήλωση, ο «Δέλη» με το νούμερο «5» στην πλάτη, που του είχε γίνει... αυτοκόλλητο, έλεγε:

«Ευχαριστώ τόσο τον κ. Καρυπίδη όσο και τον κ. Μάντζιο που μου επιτρέπουν να εκπληρωθεί η τελευταία μου επιθυμία. Νιώθω σαν να μην έφυγα ποτέ. Μετά το τέλος της σεζόν θα μιλήσω με τον πρόεδρο γιατί θέλω να μείνω στην οικογένεια του ΑΡΗ και να βοηθήσω από οποιοδήποτε πόστο μου ζητηθεί. Από ‘κει και πέρα, θα δουλέψω σκληρά για να βοηθήσω φέτος την ομάδα με όλες τις δυνάμεις μου. Νιώθω πολύ καλά, ξέρω καλά την ομάδα και τα αποδυτήρια και θα κάνω τα πάντα για να βοηθήσω με κάθε τρόπο».

Τα κοινά με την αντίστοιχη ανακοίνωση Λαμπριάκου, αρκετά... Σχεδόν ίδια η δήλωση του έμπειρου στόπερ, στον οποίο αρκούσε και ένα λεπτό συμμετοχής. Το οποίο λεπτό δόθηκε στο «Κλ. Βικελίδης» και πάλι για τα play off, στην ήττα από την ΑΕΚ, μόνο που ο κόσμος στις κερκίδες ήταν λιγοστός. Μικρή σημασία, όμως, είχε μπροστά στην εμπειρία και την ποδοσφαιρική του ολοκλήρωση με τον τρόπο που κι εκείνος φαντάστηκε, φορώντας στο μπράτσο το περιβραχιόνιο του «Captain», όπως έκανε τόσες και τόσες φορές στο «κιτρινόμαυρο» παρελθόν του.

Μπροστά του έχει τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Ο Σταύρος Λαμπριάκος έκλεισε τον κύκλο του έχοντας χάσει τελικό, ενώ ο αμυντικός από την Κοζάνη, μπορεί να την κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

«Ήταν μία ιδιαίτερη στιγμή για μένα, ευχαριστώ τον κόσμο για το χειροκρότημα του, δείχνει πως αναγνωρίζει την προσφορά μου. Τους αγαπάω. Ευχαριστώ τον πρόεδρο την επιθυμία να έρθω και να παίξω έστω και ένα λεπτό, ευχαριστώ στον προπονητή μου, τον Άκη Μάντζιο», δήλωσε στη NovaSports ο 36χρονος κεντρικός αμυντικός, μετά τη λήξη της κυριακάτικης (21/4) αναμέτρησης, για να κλείσει (και) τα όσα είπε ως εξής:

«Αυτά τα έξι χρόνια, έξι δύσκολα χρόνια, πέρασα πολλά στην ομάδα. Ευχαριστώ τον Θεό για τη δύναμη που μου έδωσε να παίξω. Ευχαριστώ κι έναν άνθρωπο που δεν είναι πια κοντά μας, τον Παύλο Μυροφορίδη, χάρη και σε εκείνον ήρθα στον Άρη. Το δικό μου κεφάλαιο έκλεισε, αλλά η ομάδα αρχίζει τη δουλειά για τον τελικό Κυπέλλου. Μόνο αυτό είναι στο μυαλό, ξέρουμε πόσο θέλει ο κόσμος το Κύπελλο, θα κάνουμε τα πάντα, για να το φέρουμε στην Θεσσαλονίκη».

Το παζλ των αναμνήσεων και για τον Σταύρο Λαμπριάκο και για τον Γιώργο Δεληζήση περιείχε αρκετά κοινά κομμάτια.

Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι ακόμη και οι απρόσωπες -πολλές φορές- ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες δείχνουν ότι εκτιμούν έμπρακτα το συναίσθημα και την προσφορά προσώπων και παραμερίζουν την όποια λογική στον σχεδιασμό τους, για να δώσουν την καλύτερη ανάμνηση στο τέλος.

Και ο Άρης το έπραξε σε τελείως διαφορετικές χρονικές περιόδους, με τελείως διαφορετικά πρόσωπα στις διοικήσεις και κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube