Το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα ο Αρης δεν έκανε κάτι παραπάνω από αυτό που του αρέσει και του ταιριάζει να κάνει στα λεγόμενα “μεγάλα παιχνίδια”. Κι όταν μια δοκιμασμένη συνταγή πετυχαίνει, δεν υπάρχει λόγος να την αλλάξεις. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Άκης Μάντζιος οδηγώντας την ομάδα του σε ακόμη μία νίκη με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου. Αυτή τη φορά μάλιστα με πιο εύκολο τρόπο από τις προηγούμενες.
Τι έκανε; Μέσα από τον τρόπο που προσέγγισε το ντέρμπι κατάφερε να το οδηγήσει στα μέτρα του Αρη και μέσα από έξυπνη διαχείριση και την τακτική συνέπεια των παικτών του στο πλάνο που καταστρώθηκε να φύγει νικητής. Ενα πλάνο δομημένο στα δυνατά σημεία της ομάδας και με στόχο να χτυπήσει στις αδυναμίες του αντιπάλου και να κλειδώσει τα ατού του.
Μπορεί ο ΠΑΟΚ να φαινόταν (λόγω του υψηλού ποσοστού κατοχής) ότι ελέγχει το ντέρμπι, αλλά με βάση τη συνολική εικόνα ο Αρης ήταν πιο έτοιμος, αγωνιστικά και πνευματικά, πιο διαβασμένος και άριστα στημένος για αυτό το παιχνίδι. Επικράτησε δίκαια κι αυτό αποδείχθηκε στην πράξη. Ο Μάντζιος ετοίμασε μια στρατηγική που βασίζεται κατά βάση στην καλή ανασταλτική λειτουργία, στην συνοχή της ομάδας και στην εκμετάλλευση των δικών του στιγμών στην επίθεση. Συνειδητά έδωσε την μπάλα στον αντίπαλο και δεν είναι τυχαίο ότι επένδυσε σε μια τριάδα των χαφ (Ζουλ, Βερστράτε, Νταρίντα) που μπορεί να δώσει άμυνες και τρεξίματα στον άξονα. Αυτή η επιλογή λειτούργησε εξαιρετικά και είχε στόχο να στείλει τον αντίπαλο στα άκρα επενδύοντας τόσο στις αλληλοκαλύψεις των πλάγιων όσο και στις γρήγορες και καίριες αντιδράσεις που είχε το κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Φαμπιάνο-Μπράπμετς).
Με την τακτική που ακολούθησε ο Αρης όχι απλά εγκλώβισε τον αντίπαλο, αλλά κατάφερε για ακόμη ένα μεταξύ τους παιχνίδι να απενεργοποιήσει την επιθετική λειτουργία του ΠΑΟΚ, που περιορίστηκε απλά σε προϋποθέσεις και όχι σε “καθαρές” ευκαιρίες. Εκτός από την τακτική βέβαια, που δικαιώνει για ακόμη μια φορά τον Μάντζιο, καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα έπαιξε και το γεγονός ότι ο Αρης έχει φέτος αυτό που στερείται ο αντίπαλός του. Έχει Μορόν. Ένα χαρισματικό φορ, της μιας επαφής και με το ένστικτο του “εκτελεστή” όταν βρεθεί στην αντίπαλη περιοχή. Όπως στη φάση που έκρινε το ματς.
