Η πρόκριση στον τελικό Κυπέλλου προκάλεσε την πρώτη απελευθέρωση, από την άποψη της έλλειψης άγχους στα play off και ήδη ο Άρης μετρά και το πρώτο του διπλό στο μίνι Πρωτάθλημα. Το 0-1 επί του ΠΑΟΚ δεν ήρθε, από μεγάλη εμφάνιση, αλλά μέσω του καθιερωμένου μοτίβου του, που -από τακτικής άποψης- ήταν συνεπέστατο.
Η συνέπεια έχει συνέχεια και φέρνει την ουσία στον αγωνιστικό ρυθμό.
Αυτά θέλει ο Άρης στα play off, «σπρώχνοντας» τις ημέρες, για να παίξει στον τελικό του Κυπέλλου.
«Τρεις βαθμοί στην ψυχολογία», είπε μετά το ντέρμπι ο Άκης Μάντζιος, κι αυτή είναι η σωστή προσέγγιση, από την άποψη πως η ομάδα του, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, δεν είναι σε θέση ισχύος, για να διεκδικήσει την 4η θέση.
Ο Άρης κοιτάζει τη δουλειά του, προσπαθώντας να μείνει -παράλληλα- μακριά από τις... ρυθμιστικές αρχές, καθώς θα αγωνιστεί με 4 ομάδες, οι οποίες διεκδικούν Πρωτάθλημα.
Η δουλειά του είναι η εύρεση και η διατήρηση του ρυθμού, χωρίς να επηρεάζεται δραματικά η ψυχολογία του, ούτε από νίκες (όπως στην Τούμπα), ούτε από ήττες.
Λίγο νοιάζει τους «κιτρινόμαυρους», αν είναι ρυθμιστές ή όχι των play off, γιατί καίγονται όλοι οι άλλοι πέρα από τους ίδιους.
Το Κύπελλο είναι που «καίει» τον Άρη κι αυτό δεν συνιστά είδηση, δεν προκαλεί εντύπωση.
Το υλικό του είναι τέτοιο, που είτε από μια στιγμή (γιατί ο Μορόν είναι παίκτης στιγμής), είτε από μία αλλαγή προσώπου σε κάποια θέση, (π.χ. Νταρίντα στο «10» αντί του Γκαρθία), μπορεί η τακτική προσαρμογή να λειτουργήσει ιδανικά στον αγωνιστικό χώρο και, συνεπώς, να έρθει το ιδεατό αποτέλεσμα.
Τι έχουμε να περιμένουμε από εδώ και πέρα;
Παιχνίδια, τα οποία ίσως ξεχαστούν γρήγορα, ως προς το ποιοτικό του πράγματος, αλλά θα αφήσουν αποτύπωμα, δηλαδή, ουσία, γιατί ο Άρης εθίστηκε και -μέχρι τώρα- του βγαίνει σε καλό.
